ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ
Και στον καθρέφτη… μια αμοιβάδα!
Η βιολογική επιλογή, δηλαδή το αν θα αναπαραχθείς ή όχι, είναι η νοημοσύνη της ζωής, είναι το βασικό κριτήριο συνέχισης η τερματισμού της αλυσίδας ζωής που έχει οδηγήσει στο άτομό σου
Θαυμάζοντας, ακμάζοντας ή παρακμάζοντας
Τα αποτελέσματα που παράγει ένας φορέας ανώτερης νοημοσύνης έχουν τις προδιαγραφές του θαύματος, δηλαδή είναι ισχυρά και ταυτόχρονα ακατανόητα από μια κατώτερη νοημοσύνη, της οποίας θα της λείπουν οι κρίσιμες γνώσεις και ενοράσεις. Ακριβώς όπως θα φάνταζε σε έναν αρχαίο πόλεμο η εμφάνιση ενός ελικοπτέρου.
Σκοποί και μέσα, κάτοχοι και εργαλεία
Η σύγχρονη νευροβιολογική επιστήμη αδυνατεί να εντοπίσει κάποιο μέρος στον εγκέφαλο όπου μπορεί να εδρεύει με οποιαδήποτε μορφή η ελεύθερη βούληση.
Πώς αντιμετωπίζεται το δημογραφικό;
Τα παιδιά είναι οι «μελλοντικοί παραγωγοί έργου», και η ανατροφή τους αποτελεί επένδυση για τη συνέχεια της κοινωνίας, αφού για να παραμείνει βιώσιμη, πρέπει να διασφαλίζει ότι οι πόροι της --ανθρώπινοι και υλικοί-- χρησιμοποιούνται σοφά ώστε να αναπληρώνονται
Η σκέψη μας ως ένας χάρτης
Κάθε νέα αίσθηση ερμηνεύεται ταυτόχρονα τουλάχιστον από 5 εγκεφαλικές προτεραιότητες: κάτι να προσέξω, κάτι να αναγνωρίσω, κάτι να πράξω, κάτι να αναβάλλω, κάτι να περιγράψω
Σεξ και πολιτισμός, μια δύσκολη συνύπαρξη
Αν υπάρχει κάτι που ο πολιτισμός έχει καταστρέψει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι ο αυθορμητισμός του σεξ, καθώς το έχει πνίξει με συνθήκες, συμβολισμούς και συνέπειες.
Κι αυτό «τι είναι το τι είναι», παιδιά…
Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί μόνο όταν στεγανωθεί αρκετά καλά από το συναισθηματικό μας εγκέφαλο. Οι δύο «εγκέφαλοι» είναι της ίδιας πάστας, καθώς αποτελούν συνοπτικά δίκτυα,
Άλλο μοιρολατρία και άλλο υπομονή
Η υπομονή ταυτίζεται συχνά με τη μοιρολατρία και αυτό είναι κάτι που δεν μοιάζει να το διευκρινίζουν οι θρησκείες...
Η αντικειμενικότητα ως δυνάστης
Η γλώσσα, που εισβάλλει μέσα μας πολύ πριν το επιλέξουμε, συνιστά ήδη κράτος επί του ατόμου μας, κράτος που μπορεί να είναι και δυναστικό, στο βαθμό που το ίδιο δεν μετέχει της διαμόρφωσής του ή και πλήρως ακατανόητο, υπερφυσικό.
Το “τι είναι” ως όπλο
Εντός του ανθρώπινου είδους, η εξουσία πραγματώνεται δια της βίας, σύμφωνα με την παλιά σχολή και δια του χρήματος, σύμφωνα με τη νεωτερική, με ατομικά μέσα ή κατόπιν συμμαχιών.
Ζωή, το ανηφορικό μονοπάτι επιστροφής
Κάτι βαθύ, ακόμη και θεϊκό, παραμένει μέσα στον ίδιο τον ιστό κάθε τι του υπαρκτού
Η νόηση ως προϋπόθεση της κανονικότητας
Όταν δεν υπάρχει ανίχνευση κανονικότητας στον παρατηρούμενο κόσμο μέσα από τις αισθήσεις, μπορεί να δημιουργείται ψευδώς μια εσωτερικής χρήσης “αφήγησή” της, ως “υπόθεση εργασίας”.
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα δεν μας ξεχνούν
Τα συναισθήματα προορίζονται για να μας παροτρύνουν διαρκώς προς την ανακούφιση της βιωματικής κατάστασης που τα προκαλεί, όπως αντίστοιχα η δίψα διορθώνει την επερχόμενη αφυδάτωση του σώματος. Όταν παραβλέπονται, με τη δράση της συνείδησης, απλώς θα επανέρχονται, ενδεχομένως και μεταμφιεσμένα.
Τι ακριβώς είναι η ενσυναίσθηση;
Η γνωστική ενσυναίσθηση είναι σκέψη, ενώ η συναισθηματική είναι… συναίσθημα, ένα συναίσθημα που θα το χαρακτηρίζαμε και δευτερογενές.
Η ζωή ως βία
Μάθηση τη μάθηση, η ζωή έχει επιλέξει όμως τελικά να θανατώνει, παρά τις εγγενείς αντιστάσεις τους και τη βούλησή τους, τα άτομα των ζωικών ειδών ή και να τα αφανίζει ολόκληρα, όταν αυτά δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν
Το δίλημμα του σπίρτου
Η γνώση της πραγματικότητας, η πληροφορία, διαθέτει πάντα λιγότερες παραμέτρους από την πραγματικότητα, ώστε μόνο η τελευταία μπορεί να διατυπωθεί ως αλήθεια
Η ζωή ως απογευματινό συμβάν
Η αναλογία με τον κύκλο διαίρεσης και ηρεμίας των κυττάρων είναι σημαντική, όπως και η απλή αναλογία με τον κύκλο ύπνου και εγρήγορσης, αντίστοιχα με τον κύκλο φωτοσύνθεσης κατά την ημέρα και ηρεμίας κατά τη νύχτα, των φυτών. Όπως άλλωστε και ο ύπνος καταναλώνει λιγότερη ενέργεια από την εγρήγορση και απλώς αφυπνιζόμαστε μη ενήμεροι, έχοντας μείνει στη γνώση της προηγούμενης νύχτας.