Editorial
Το δις εξαμαρτείν...
Δικαιοσύνη για τους εργαζόμενους της ΠΙΝ
Η δημόσια καταγγελία εναντίον εργαζομένων στην ΠΙΝ από τον ίδιο τον περιφερειάρχη, που πιθανότατα κάλεσε συνέντευξη Τύπου γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, υπήρξε κακή επιλογή.
Έχουμε πρόβλημα, λέμε!
Η αναδιάρθρωση των δημοτικών Υπηρεσιών κι όχι η αντικατάσταση των πολιτικών προϊσταμένων δείχνει εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου να λειτουργήσει η δημοτική μηχανή στα φλέγοντα, ενίοτε και όζοντα, πεδία των "μαχών".
Παραγωγή = Εισόδημα; Μόνον στον Παράδεισο!
Το σκίτσο με την αλληλουχία των ψαριών, που χάφτουν το ένα το άλλο κατά σειρά μεγέθους, αποδίδει με ικανοποιητικό τρόπο τι συμβαίνει και στην τουριστική οικονομία.
300 χρόνια!
Η συμπλήρωση των 300 χρόνων από την πολιορκία της Κέρκυρας δεν είναι απλώς μια τοπική γιορτή. Μια θρησκευτική γιορτή. Το "Πάσχα" του καλοκαιριού, στο "πικ" της τουριστικής περιόδου.
Σπιλώνω
Συστήθηκε ως η διευθύντρια. Τηλεφώνησε στην εφημερίδα εκνευρισμένη για να διαμαρτυρηθεί!
Διακριτικές σχέσεις διεθνούς ρεπερτορίου...
Το απορριμματοφόρο περνάει δυο φορές την εβδομάδα σε ώρα προκαθορισμένη και γνωστή βεβαίως σε όλους. Αυτοί, οι "όλοι" κατεβάζουν τα σκουπίδια τους λίγο πριν περάσει το απορριμματοφόρο, ποτέ μετά!
Η ΠΑΕ να παίζει στην Κέρκυρα και προς όφελός της
Αυτό το μαλλιοτράβηγμα στο Γήπεδο (ΕΑΚΚ) δεν γίνεται σε κενό αέρος. Οι αιτίες παλιές και οι αφορμές πολλές.
Η οικονομική αιμορραγία των μετακινήσεων Υγείας
Θ΄ άξιζε να υπολογίσει κάποιος πόσο στοιχίζει η καθημερινή "μετανάστευση" από την Κέρκυρα και τα Ιόνια νησιά, στα νοσοκομεία της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Τεμπλόνι: Φως, περισσότερο φως!*
Η παρέμβαση της Εισαγγελέως είναι αυτονόητη. Η παράταση αυτής της κατάστασης δεν περιποιεί τιμή στους Κερκυραίους ούτε συνιστά αναφορά στον πολιτισμό τους.
Πάνω που έμαθε να μην τρώει, πέθανε!
Η αντίδραση Δρίτσα ισοδυναμεί με τον μυικό τόνο ενός οργανισμού που έχει ήδη πεθάνει! Μακάβριο;
Κατεδαφιζόμεθα*
Η διάλυση της εργολαβίας για την στήριξη του τείχους στον ΝΑΟΚ και την αποκατάσταση των κουρτελάτσων της Γαρίτσας υπήρξε εδώ και καιρό ως προαναγγελθείς θάνατος.
Η Δημοκρατία στα σκουπίδια...
Η προβληματική λειτουργία κοινωνικών και πολιτικών φορέων, ίσως είναι οδυνηρότερη διαπίστωση κι απ΄ αυτήν της συσσώρευσης των σκουπιδιών!
Κρίση σκουπιδιών: Ιδανικοί αυτόχειρες
Όσοι ασχολούνται με το δημόσιο λόγο αισθάνονται βαριά την ευθύνη ώστε να βρεθεί η λύση του προβλήματος της διαχείρισης των σκουπιδιών. Υπάρχει και η οδός της αμέμπτου ουδετερότητος αλλά δεν είναι έντιμη στάση.
Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα...
Ιστορικές οι ανακοινώσεις κομμάτων και φορέων πάνω στο πτώμα των σκουπιδιών.
Τα σκουπίδια περισσεύουν, τρείς λαλούν και δυο χορεύουν*
Η υπόθεση Τεμπλόνι, Λευκίμμη, σκουπίδια, βρίσκεται στα παρα-τσακ να κακοφορμίσει και να δηλητηριάσει ολόκληρο το νησί. Την αιτία αναζητείστε την στη χρόνια αναβλητικότητα και την επίσης χρόνια ανικανότητα όλων των Αρχών, διοικητικών και δικαστικών, να κινηθούν νομίμως και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Οι επαναλαμβανόμενες συσκέψεις δεν πρόσφεραν τίποτα. Ανακύκλωσαν λόγους, υποσχέσεις και παράπονα και χρησίμευσαν ώστε η μια πλευρά να διατηρήσει επαφή με τις κινήσεις της άλλης...
Εεεε, λύκος στα πρόβατα!
Δεν είναι μόνον (;) ο χρόνος που χάθηκε είναι και τα λεφτά που δεν υπάρχουν! Κι έτσι σταδιακά προωθείται ως η μοναδική και η άριστη λύση της παραχώρησης εκτάσεων και επιχειρήσεων στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Αναπόφευκτα και "φυσιολογικά" ως το απότοκο της νεοφιλελεύθερης επίθεσης από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 και παγκοσμίως! Πως να ξεφύγει η πλαζ του Μον Ρεπό; Τα ΕΛΤΑ; Αύριο το τουριστικό καταφύγιο στο Καφέ Γυαλί; Η διαχείριση του Δημοσίου, συχνά συκοφαντημένη, συχνότερα ναρκοθετημένη εκ των έσω. Έγινε το πεδίο της επένδυσης του πολιτικού χρήματος, η δεξαμενή άντλησης δημοφιλίας και ψήφων σε βάρος της απόδοσης και της κοινής ωφέλειας.
Ξένος ως και στη χαρά του, μεσονύχτι του Σαββάτου
Ο Κοτζιάς αναφερόμενος στα Βαλκάνια συνηθίζει να αναναφέρεται στην κλασική ρήση του Τσώρτσιλ ότι δηλ. "εδώ παράγεται περισσότερη ιστορία απ΄ όση μπορούν να καταναλώσουν οι βαλκανικοί λαοί"! Η αναφορά αυτή ως ειμαρμένη ή ως ερινύα ξαναζωντανεύει, ευκαιρίας δοθείσης, κι όπως φάνηκε κατά την αιματηρή δεκαετία του ΄90 στη Γιουγκοσλαβία, τροφοδοτεί νέους κύκλους αίματος. Άλλωστε ο κάθε λαός έχει κάτι να θυμηθεί και να δακρύσει, συνήθως αναφερόμενος στο... προφανές ιστορικό του πλεονέκτημα έναντι των άλλων λαών!
