Περί πηδήματος, ο λόγος!

δεν ανοίξει το μαύρο τους κουτί. Να αποκωδικοποιήσει δηλ. τις αιτίες της συντριβής τους, έτσι που εδραιώθηκε ένα αρνητικό κλίμα, καχυποψίας και ακύρωσης ανάμεσα σε θεσμούς, φορείς και ανθρώπους. Το αρνητικό περιβάλλον, που τρύπωσαν όσοι προσπορίζονται επιπλέον οφέλη από τη διαχείριση της ασυνεννοησίας και της αυθαιρεσίας και βεβαίως ενδιαφέρονται διακαώς για τη διατήρησή του.

Όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν λόγο να μην συνεργασθούν. Και συνεργασία δεν σημαίνει παράδοση στις πεποιθήσεις του άλλου ούτε βεβαίως παραχώρηση, πολύ περισσότερο αξιακή έκπτωση. Οι δημόσιες παρεμβάσεις και ο δημοκρατικός διάλογος επίσης, δεν μπορούν να υπερβούν τις ταξικές αντιθέσεις. Καλόν είναι λοιπόν να μην αποκρύπτει, να μην φιμώνει, να μην υποκρίνεται. Κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από την ελεύθερη έκφραση (σ.σ. εκτός κι αν έχει...). Αντιθέτως έχει πολλά να ωφεληθεί.

Η κοινωνία, βεβαίως κι αυτή της οικονομίας της αγοράς, παρ'όλο που έχει τη διαίρεση στα σπλάχνα της, αναπτύσσει αντισώματα για να προασπίσει την συνοχή της. Ακραίες, ιδιοτελείς συμπεριφορές υπηρετούν το αντίθετο. Ποιον τουρισμό να θεραπεύσουν, εκείνοι που δεν χωνεύουν ούτε τα άντερά τους;

Κι εφόσον (αν) ξεπερασθεί η υπερβολική καχυποψία κι ένας κρίσιμος αριθμός παραγόντων της διοίκησης, της δημόσιας ζωής και της οικονομίας εθιστούν στην συνεργασία, επιδεικνύοντας έστω την ελάχιστη, απαιτούμενη, κοινωνική ευαισθησία, θ' απαιτηθεί τότε η έργω σύμπραξη.

Ένα τέτοιο, δοκιμασμένο πεδίο μπορεί ν' αποδειχθεί ο Κερκυραϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Προορισμού. Κύρια προϋπόθεση για να υπάρξει, η υπέρβαση αταβικών συμπεριφορών όσο και της εγχειριδιακής προσήλωσης σε αρχές και αξίες, που καταλήγουν αλίμονο σ' έναν ζημιογόνο και ψυχοφθόρο τρόπο καταστροφής κάθε δημιουργικής απόπειρας... Ιδού η... Ρόδος!