Σάββατο 02.11.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι

Editorial
23 Nov 2017 / 15:35

Ο διοικητικός υπερσυγκεντρωτισμός που επιβλήθηκε άνωθεν και έξωθεν είναι υπεύθυνος για σειρά δυσλειτουργιών των τοπικών Υπηρεσιών.

Η περιστολή των δαπανών ως ζητούμενο, ακόμα των και των στοιχειωδών, λιγοστεύει και την αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης. Όποια γνώμη και νάχει κάποιος για την αποτελεσματικότητα των τοπικών Αρχών, η σιωπηρή διολίσθηση σε καθεστώς επιτροπείας ακόμα και για τα βασικά, πρέπει να επισημανθεί. Την γραφειοκρατία επικαλέστηκε ο αντιδήμαρχος, Γ. Παντελιός για τις καθυστερήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα των μαθητών του Μουσικού. Αναλόγως περιφερειακές και αρχαιολογικές Υπηρεσίες έδειξαν να μην γνωρίζουν κάτι σχετικά με την αδειοδότηση των εργασιών της Fraport στο «Ι. Καποδίστριας». 

Για να μην αναφερθεί η περίπτωση του Ερημίτη ως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ολοκληρωτικής παράκαμψης των περιφερειακών (όπου εμπλέκονται) και των δημοτικών Υπηρεσιών. Η Αποκεντρωμένη (Υπηρεσία της γενικής κυβέρνησης και όχι της Αυτοδιοίκησης) συχνά διευρύνει την αρμοδιότητά της στην σκοπιμότητα των αποφάσεων των Αυτοδιοίκησης κι όχι απλώς (;) στη νομιμότητά τους. Έτσι ροκανίζεται ο χρόνος αλλάζοντας επί της ουσίας τα δεδομένα για την εφαρμογή μιας απόφασης, πολύ περισσότερο, μιας επένδυσης.

Αναγορεύεται de facto ως ο ρυθμιστής, ο κατά τα λοιπά συμπαθής και πάντως έτσι εντελλόμενος, επικεφαλής ανώτερος υπάλληλος παρά η αιρετή περιφερειακή και δημοτική Αρχή. Πρόκειται αναμφίβολα για πολιτικό έλεγχο, που μεγαλώνει ή μικραίνει σαν ακορντεόν, αναλόγως των κυβερνητικών αποφάσεων. Άλλως πως, δεν θα χρειαζόταν καθόλου εφόσον κάθε διοικητική Αρχή και κάθε Υπηρεσία λειτουργούν βάσει νόμου κι έτσι είναι υπόλογες για κάθε απόφασή τους. Ο καθένας θα μπορούσε να προσφύγει, προσβάλλοντας τις αποφάσεις τους στη Δικαιοσύνη.

Μπορεί στα Ιόνια και την Κέρκυρα να μεμψιμοιρούν οι εκπρόσωποι των Αρχών, άντε να λένε και καμιά κουβέντα δημόσια όταν σφίγγουν τα γάλατα, όμως καταγγελία και κίνημα κατά αυτής της επιτροπείας δεν έχουμε δει, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις στο παρελθόν. Η πολιτική συγγένεια τοπικών Αρχών και κυβέρνησης δεν επιτρέπει τέτοιες πολιτικές εξάρσεις. Η παγιοποίηση όμως αυτής της συμπεριφοράς, περιορίζει ακόμα περισσότερο τις δυνάμεις της περιφέρειας. Αυξάνει το αθηνοκεντρικό της ελληνικής Διοίκησης. Λιγοστεύει τη Δημοκρατία στην πράξη, την κάνει ολοένα και πιο αναποτελεσματική. Εν ολίγοις συνιστά μια ακόμα απόδειξη οπισθοδρόμησης συτούς τους χαλαιπούς καιρούς που διάγουμε.