Ιόνιο και ΤΕΙ στη μέγγενη της κρατικής χρεοκοπίας
Το Ιόνιο πράγματι, είναι χώρος ξεχωριστού πολιτισμού. Όχι κατ΄ ανάγκην καλύτερου των άλλων αλλά πάντως ξεχωριστού.
Κυρίως αυτοπροσδιορίζεται από το αμάλγαμα των δανείων του, που είναι οι κατά καιρούς πολιτισμικές καταθέσεις των διαφόρων περαστικών, κατακτητών, προστατών, απελευθερωτών, και πάει λέγοντας. Γι' αυτή τους τη φυσιογνωμία περηφανεύονται οι Επτανήσιοι. Κι έτσι διεκδίκησαν την ανασύσταση της Ιόνιας Ακαδημίας, δικαιωματικά, ώστε η γνώση σ' αυτό το επίπεδο και η έρευνα να ξαναβάλουν την σφραγίδα τους στον χώρο.
Το αίτημα μπερδεύτηκε αναγκαστικά μ' ένα άλλο, παράλληλο και σημαντικό, αλλά άσχετο με την εκπαίδευση. Εκείνο της ανάγκης συγκράτησης νεολαίας στα νησιά, που όπως και κάθε άλλος επαρχιακός τόπος, αιμορραγούν νέους προς τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα.
Η «λύση» υπήρξε ...προφανής! Και κάπως έτσι σε ανάμνηση του «χουντικού» «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο», γέμισε η Ελλάδα τριτοβάθμια, εκπαιδευτικά Ιδρύματα, αρχικώς και αυθαιρέτως με την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που προοριζόταν κυρίως για την έρευνα...
Στα νησιά του Ιονίου, το αίτημα τότε της διάχυσης του Πανεπιστημίου σε κάθε νησί, έγινε συνώνυμο της περιφερειακής συνοχής ενώ συνάντησε την σθεναρά άρνηση των ακαδημαϊκών παραγόντων, που έβλεπαν σε μια τέτοια διαχείριση του ζητήματος, την υποβάθμισή του.
Κι ύστερα ήλθαν τα Μνημόνια και η περιστολή δαπανών του πτωχευμένου ελληνικού Δημοσίου, δηλ. του κρατικού εκείνου υποκειμένου, που έπρεπε να βρει αυτό πλέον τους πόρους να χρηματοδοτεί ετησίως την λειτουργία των σπαρμένων στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών Τμημάτων, τα περισσότερα των οποίων λειτουργούν στα όρια του προσχήματος. Αιμοδοτούν όμως το κατά δύναμιν, την τοπική οικονομία...
Η «λύση» ξαναεμφανίστηκε ... προφανώς, με την συγχώνευση Τμημάτων, πανεπιστημιακών με ΤΕΙ. Αναλόγως και στα νησιά του Ιονίου, η εξέλιξη αυτή συναντάει αναπόδραστα και το προαιώνιο αίτημα της διάχυσης του πανεπιστημίου αλλά και την απέλπιδα προσδοκία της συνοχής. Και τούτο παρά το ότι η διοικητική λεηλασία της Περιφέρειας συνεχίζεται, κατά κανόνα χωρίς να συναντάει καμιά αντίσταση από κανέναν θεσμό ή φορέα.
Στον αντίποδα αυτής της νοικοκυρέας διαχείρισης του ζητήματος, το ορθολογικόν της επιστημονικής, ερευνητικής ανάπτυξης του Ιόνιου πανεπιστημίου και του ΤΕΙ προς όφελος της επιστήμης, της Παιδείας και της ιδιοσυστασίας των Ιονίων νήσων δίχως τοπικοικονομικές ιδιοτέλειες άλλης μορφής και φύσης. Σήμερα ο γρίφος, καυτός, καυτός, βρίσκεται ξανά πάνω στο τραπέζι του Γαβρόγλου.
