ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ
Σεξ και πολιτισμός, μια δύσκολη συνύπαρξη
Αν υπάρχει κάτι που ο πολιτισμός έχει καταστρέψει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι ο αυθορμητισμός του σεξ, καθώς το έχει πνίξει με συνθήκες, συμβολισμούς και συνέπειες.
15543753321594802812.jpg?crop=400,220)
Κι αυτό «τι είναι το τι είναι», παιδιά…
Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί μόνο όταν στεγανωθεί αρκετά καλά από το συναισθηματικό μας εγκέφαλο. Οι δύο «εγκέφαλοι» είναι της ίδιας πάστας, καθώς αποτελούν συνοπτικά δίκτυα,
Άλλο μοιρολατρία και άλλο υπομονή
Η υπομονή ταυτίζεται συχνά με τη μοιρολατρία και αυτό είναι κάτι που δεν μοιάζει να το διευκρινίζουν οι θρησκείες...
Η αντικειμενικότητα ως δυνάστης
Η γλώσσα, που εισβάλλει μέσα μας πολύ πριν το επιλέξουμε, συνιστά ήδη κράτος επί του ατόμου μας, κράτος που μπορεί να είναι και δυναστικό, στο βαθμό που το ίδιο δεν μετέχει της διαμόρφωσής του ή και πλήρως ακατανόητο, υπερφυσικό.
Το “τι είναι” ως όπλο
Εντός του ανθρώπινου είδους, η εξουσία πραγματώνεται δια της βίας, σύμφωνα με την παλιά σχολή και δια του χρήματος, σύμφωνα με τη νεωτερική, με ατομικά μέσα ή κατόπιν συμμαχιών.
Ζωή, το ανηφορικό μονοπάτι επιστροφής
Κάτι βαθύ, ακόμη και θεϊκό, παραμένει μέσα στον ίδιο τον ιστό κάθε τι του υπαρκτού
Η νόηση ως προϋπόθεση της κανονικότητας
Όταν δεν υπάρχει ανίχνευση κανονικότητας στον παρατηρούμενο κόσμο μέσα από τις αισθήσεις, μπορεί να δημιουργείται ψευδώς μια εσωτερικής χρήσης “αφήγησή” της, ως “υπόθεση εργασίας”.
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα δεν μας ξεχνούν
Τα συναισθήματα προορίζονται για να μας παροτρύνουν διαρκώς προς την ανακούφιση της βιωματικής κατάστασης που τα προκαλεί, όπως αντίστοιχα η δίψα διορθώνει την επερχόμενη αφυδάτωση του σώματος. Όταν παραβλέπονται, με τη δράση της συνείδησης, απλώς θα επανέρχονται, ενδεχομένως και μεταμφιεσμένα.
Τι ακριβώς είναι η ενσυναίσθηση;
Η γνωστική ενσυναίσθηση είναι σκέψη, ενώ η συναισθηματική είναι… συναίσθημα, ένα συναίσθημα που θα το χαρακτηρίζαμε και δευτερογενές.
Η ζωή ως βία
Μάθηση τη μάθηση, η ζωή έχει επιλέξει όμως τελικά να θανατώνει, παρά τις εγγενείς αντιστάσεις τους και τη βούλησή τους, τα άτομα των ζωικών ειδών ή και να τα αφανίζει ολόκληρα, όταν αυτά δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν
Το δίλημμα του σπίρτου
Η γνώση της πραγματικότητας, η πληροφορία, διαθέτει πάντα λιγότερες παραμέτρους από την πραγματικότητα, ώστε μόνο η τελευταία μπορεί να διατυπωθεί ως αλήθεια
Η ζωή ως απογευματινό συμβάν
Η αναλογία με τον κύκλο διαίρεσης και ηρεμίας των κυττάρων είναι σημαντική, όπως και η απλή αναλογία με τον κύκλο ύπνου και εγρήγορσης, αντίστοιχα με τον κύκλο φωτοσύνθεσης κατά την ημέρα και ηρεμίας κατά τη νύχτα, των φυτών. Όπως άλλωστε και ο ύπνος καταναλώνει λιγότερη ενέργεια από την εγρήγορση και απλώς αφυπνιζόμαστε μη ενήμεροι, έχοντας μείνει στη γνώση της προηγούμενης νύχτας.
Ο JF Nash, ο Σολομώντας και ο πυρηνικός πόλεμος
Το δίλημμα της ειρήνης ή του πολέμου ανάμεσα σε δύο κράτη αντίπαλα για τον ίδιο ζωτικό πόρο ίσως και να είναι παράδειγμα καλύτερο από το κλασικό δίλημμα του φυλακισμένου, για την κατανόηση του κρίσιμου αυτού σημείου της θεωρίας παιγνίων.
Λόγια και χρόνια
Μια επόμενη επανάσταση (;) θα ήταν ίσως η δυνατότητα τηλεμεταφοράς των βιωμάτων και των συναισθημάτων μας χωρίς τη χρήση και τους περιορισμούς των συμβόλων τους
Τρεις λέξεις, τρεις μεγάλοι φόβοι
Ο πιο καθαρά διαγραφόμενος και ευρέως αναφερόμενος σήμερα φόβος, λόγω της άνευ εξαιρέσεων ιστορικής εμπειρίας της ανθρωπότητας, είναι αυτός της ιδιοκτησίας της ΤΝ από κάποιους και όχι από όλους και ακόμη περισσότερο, από ελάχιστους.
Ο «εγωισμός» ως θεμέλιο της ψυχικής υγείας
Η συνείδησή μας μπορεί να περιγραφτεί με πολλούς τεχνικούς όρους, αλλά κεντρικό στοιχείο της είναι σίγουρα και το συναίσθημά μας όταν παρατηρούμε τα χωροχρονικά όριά μας («εαυτό») εντός του κόσμου και ιδίως ανάμεσα στους εαυτούς των άλλων
Προς μια πλήρη αποτίναξη της ατομικής ευθύνης
Μια βασική κατανόηση είναι ότι η έννοια της ατομικής ευθύνης δεν κινείται στο χώρο των μορίων και των νευρώνων, αλλά στο άυλο πεδίο που δημιουργεί η πίστη των πολλών, ανήκοντας ευρέως στην κατηγορία των αυτοεκπληρούμενων προφητειών, όπως και πολλά ακόμη από τα ανθρώπινα, ίσως τα… κατεξοχήν ανθρώπινα
Οι αριθμοί της ζωής μας
Η αρχέγονη πρώτη εκδοχή γνώσης δεν μπορεί παρά να είναι η ανίχνευση της ύπαρξης ενός φυσικού μέρους και της παύσης της. Η γνώση αυτή διαιρεί διαρκώς τον όλο αντιληπτό κόσμο στη μέση, ξανά και ξανά.
