ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Αγχωμένοι στην νήσο του Πάσχα
Στην Κέρκυρα λόγω μιας πατροπαράδοτης συνήθειας εορτάζουμε δύο φορές την Ανάσταση για σιγουριά.
Τα μάτια της Ρόζας
Για την Ρόζα έχω γράψει κάτι σε κάποιο περιοδικό που δεν κυκλοφορεί πια και σε μια εποχή που δεν υπήρχαν υπολογιστές.
Το τούβλο της Τεργέστης - Στην μνήμη του Παναγιώτη Περιστέρη
Μας λείπει ένας ξεχωριστός φίλος Γράφει ο Σταμάτης Κυριάκης
Κατάχρησις εξουσίας
Η Θεία Ράνια με έγδερνε κάθε Κυριακή πρωί με τα γένια της. Με σήκωνε ψηλά και με φίλαγε ασταμάτητα. Ήταν μια από τις παιδικές τραυματικές μου εμπειρίες.
Το μικρό σπίτι στο λιβάδι του Ρόπα
Στην Κέρκυρα λέμε «Πιτόρο» τον ελαιοχρωματιστή. Στην Βενετία λένε «Pittore» τον ζωγράφο. Στην Κέρκυρα λέμε «Πιτόρο» τον Φάνη. Στην Βενετία λένε «Pittore» τον Εουτζένιο ντε Μπλάας.
Μια Λουκία στο Ψυχιατρείο
Διαμένω εδώ και χρόνια δίπλα στο Ψυχιατρείο. Ένα μοροφίντο με χωρίζει από το ίδρυμα.
Ο Τελευταίος Δήμαρχος
Το νησί τον χειμώνα έχει 47 κάτοικους.Όσους και μια πολυκατοικία στην πόλη. Η πολυκατοικία στην πόλη έχει διαχειριστή. Στο νησί τον λένε «Δήμαρχο».
Ο ακρωτηριασμένος ερωδιός
Η ομπρέλα στην αρτίστικη φωτογραφία του face book που την παίρνει ο άνεμος στα κουρτελάτσα είναι δική μου.
Μικέλης Γκρασέτη του ποτέ Κωνσταντή
Τον Μικέλη τον μάζεψε μικρό παιδί από το δρόμο ο Κωνσταντής Γκρασέτης επιπλοποιός από την Πόρτα Ρεμούντα
Ο Πιτσικαμόρτης
Η λέξη μας έμεινε από την Ενετική διάλεκτο όπου «Picegamorti» σημαίνει «Νεκροθάφτης» (καθώς μας πληροφορεί το Ενετοιταλικό λεξικό του G. Boerio του 1856).
Οι Τζίες της Αγίας Αικατερίνης
Παραγγέλνω το τσιπουράκι μου στο παραλιακό ταβερνάκι της Αγίας Αικατερίνης. Κυριακή μεσημέρι. Τέλη Οκτώβρη
