Η Οδύσσεια ενός ασφαλισμένου

Η συλλογή ενσήμων μου , ύστερα από σαράντα δύο χρόνια  εργασιακού βίου,  χαρακτηρίστηκε  από τους ειδικούς ως μια από τις πιο πλήρεις συλλογές στον σύγχρονο κόσμο.

Το πρώτο μου βιβλιάριο (ανηλίκου) το έχω χάσει. Έχω χάσει και αρκετά ακόμα και άλλα μου τα κλέψανε.

Το ασφαλιστικό μου ταμείο δεν διατηρούσε αντίγραφα των ενσήμων που πλήρωνα.

Το κράτος εκείνης της εποχής διατηρούσε με μεγάλη επιμέλεια ενημερωμένο τον φάκελο των κοινωνικών μου φρονημάτων αλλά δεν ημπορούσε να κρατήσει φάκελο των ενσήμων μου.

Σήμερα  έχουμε προχωρήσει πολύ. Δεν ασχολούνται  μόνο με τα κοινωνικά μου φρονήματα  αλλά  ακόμα και εάν μου τρυπήσει η κάλτσα το μαθαίνουν αμέσως και μου στέλνουν διαφημίσεις στο face book  με προσφορές  σε κάλτσες.

Είχα στην συλλογή μου σπάνια ένσημα διαφόρων κοινωφελών ιδρυμάτων της βαριάς βιομηχανίας.

Τα ένσημα ήταν κάτι μικρά πολύχρωμα χαρτάκια σαν γραμματόσημα  αναγραφόμενης αξίας που στα κολλούσαν σε ένα βιβλιάριο που το είχες μόνον εσύ.

Αν το έχανες δεν έπαιρνες σύνταξη ούτε είχες ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Τα βιβλιάρια αυτά , εκτός των άλλων  απέκτησαν ,συν τω χρόνω, και  μεγάλη συναισθηματική αξία διότι κατά καιρούς τα άνοιγα και έκανα άσκοπες (και οδυνηρές)  περιπλανήσεις στο εργασιακό μου παρελθόν.

Πλέοντας προς το τέλος του εργασιακού μου βίου ετοίμαζα τις επόμενες κρίσιμες και καθοριστικές για το (όποιο)  μέλλον μου κινήσεις.

Βρίσκω λογίστρια.

Φουλάρω το Fore Peak.

Συντάσσω αιτήσεις.

Ασφαλίζω τα αμπάρια.

Βεβαιώνω το γνήσιο της υπογραφής.

Ελέγχω τα παταράτσα για το   ενδεχόμενο  απρόσμενης καταιγίδας. 

Δυόμιση χρόνια κράτησε η περιπλάνηση μου.

Αντιμετώπισα θηρία που δεν είχε δει το μάτι ανθρώπου.

Λαιστρυγόνες της διαδοχικής ασφάλισης και τέρατα του πρωτοκόλλου με βαμμένα κόκκινα τα  φοβερά  τους νύχια που έσταζαν αίμα και μανό.

Με ακούμπησαν με το μαγικό τους ραβδί και με μεταμόρφωσαν σε χοίρο για να με κρατήσουν για πάντα αιχμάλωτο στο βασίλειο του πρωτοκόλλου.

Με καταδίκασαν σε τελετή παγανιστική να εξαγοράσω μέχρι τα ένσημα του στρατού .
Δεν φτάνει που δεν άφησα σκοπιά για σκοπιά στα σύνορα.

Δεν φτάνει που αναρχοκομουνιστή με ανεβάζανε, ληστοσυμμορίτη με κατεβάζανε, στο τέλος πλήρωσα και κάθε μέρα που υπηρέτησα .
 
Κλήθηκα να απαντήσω σε μυστήρια της κβαντικής μηχανικής.
 
Πως  ένα έγγραφο ταξιδεύοντας σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός δια μέσω των οπτικών ινών κάνει ένα εξακοσιοστό του δευτερολέπτου να έρθει από την Αθήνα και «υπηρεσιακώς» κάνει έξι μήνες;
 
Γιατί δεν ταιριάζουν οι νόμοι του μικρόκοσμου με τους νόμους του μακρόκοσμου.
 
Ακριβώς τότε ξεσπάει με πρωτοφανή σφοδρότητα η καπιταλιστική κρίση. 

Έβαλα να με δέσουμε στο κατάρτι μαζί με την συλλογή  ενσήμων μου κλεισμένη σε αδιάβροχο φάκελο από τα τζάμπο.

Μη αντέχοντας ο σύντροφος Κατρούγκαλος να με βλέπει να θαλασσοπνίγομαι στα μανιασμένα κύματα της κοινωνικής ασφάλισης αποφασίζει να πέσει στο νερό και να με σώσει.

Έχει εντολή από τον Δία .
 
Θα συγκρουστεί ο ίδιος με το κεφάλαιο και θα βάλει τις αγορές να χορεύουν τσάρλεστον .

Επειδή όμως το προλεταριάτο (δηλαδή εγώ) δεν είμαι ακόμα έτοιμος για καμπάνιες ,αποφασίζει να τροποποιήσει τα σχέδια του.

Θα  κάνει μια ευφυή  τακτική κίνηση . Θα καταργήσει τα βαρέα και ανθυγιεινά  και θα συμβιβαστεί με τον ταξικό εχθρό προσωρινά για να τον ξεγελάσει .
 
Η τακτική κίνηση Κατρούγκαλου μας στοίχησε (ως οικογένεια)  τριάντα χιλιάδες ψωροευρώ που τάχαμε πληρώσει και συνεχίζουμε να πληρώνουμε ακόμα.
 
Νωρίτερα με είχε διαγράψει και το κόμμα της εργατικής τάξης ως ρεβιζιονιστή επειδή με πιάσανε να ακούω παρανόμως το νέγρικο άσμα «Think Twice Before You Go».

Συνεχίζω το ταξίδι - δίχως πανιά και άρμενα Αϊ Νικόλα βόηθα.

Αντιμετωπίζω ψύχραιμα , τη Σκύλα και την Χάρυβδη, το φοβερό τμήμα απονομής συντάξεων της  Κίρκη, την γραμματεία της Καλυψώ.

Μετά από πολλές περιπέτειες ο φάκελος μου βρέθηκε στα Γιάννενα στη σπηλιά του Κύκλωπα.
 
Τον ακολουθώ αλλά άργησα να φτάσω και η σπηλιά είχε κλείσει.
 
Ψάχνω ματαίως να βρω φτηνό ξενοδοχείο .
 
Τελικά «..έπεσα να αποκοιμηθώ στης πικροδάφνης τον ανθό.»
 
Στις τρείς το πρωί με ξυπνάει η αστυνομία.
 
Τους εξηγώ ότι το πρωί θα συναντήσω τον Κύκλωπα και δεν εύρισκα ξενοδοχείο.
 
Με λυπήθηκαν. Μου συνέστησαν να μην κοιμηθώ ξαπλωμένος στο παγκάκι γιατί θα αρρωστήσω.
 
Ο Κύκλωπας εμφανίστηκε στη σπηλιά του στις  εννιά και τέταρτο.
 
Σε αντίθεση με όσα ψευδώς λέει ο Όμηρος  είχε δύο μάτια απλώς αλλού κοιτάει το ένα και αλλού το άλλο.
 
Πίνει καφέ και τρώει κρακεράκια  απλωμένα πάνω στο γραφείο.
 
Όσο του εξηγώ το δράμα μου προσπαθώ  εναγωνίως να καταλάβω με πιο μάτι με βλέπει.
 
Όλα κρίνονται  από το εάν τον κοιτάω στο  σωστό μάτι.
 
Αν εκνευριστεί  μπορεί να χαθούν όλα.
 
Τα καταφέρνω να βγω από την σπηλιά ζωντανός.
 
Σκέφτομαι ότι , στην επόμενη φάση , ο εικονικός Κύκλωπας  της τεχνητής νοημοσύνης  θα έχει κανονικά ένα μάτι στο κούτελο.

Θα σε ακούει προσεχτικά και αν νομίσει ότι τον στραβοκοίταξες  θα σε καταβροχθίζει σαν το κρακεράκι  χωρίς δεύτερη κουβέντα.
 
Στην  επιστροφή μου προς την Ιθάκη , κάποιος ανόητος άνοιξε από περιέργεια τους ασκούς του Αιόλου και μέχρι να φτάσω στο νησί των Φαιάκων είχα βγάλει τα άντερά μου.
 
Στο λιμάνι με περιμένει η Ναυσικά.
 
Πέφτω στην αγκαλιά της και αποκοιμιέμαι κατάκοπος, άπλυτος και αξούριστος .
 
Καταφέρνω να επιστρέψω στην Ιθάκη μου και βρίσκομαι ξαπλωμένος στο πάτωμα .
Βλέπω στο λάπτοπ για πολλοστή φορά την  αγαπημένη μου ταινία «Ο Θάνατος ενός γραφειοκράτη».
 
Σύμφωνα με το σενάριο, στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο πεθαίνει ένας συνηθισμένος εργάτης και οι συνάδελφοι του,  επειδή είχαν καιρό να δουν πεθαμένο ήρωα,  τον ανακηρύσσουν "ήρωα της εργατικής τάξης" και τον κηδεύουν μαζί με το κομματικό του βιβλιάριο.
 
Πάει η χήρα του ηρωικού εργάτη να πάρει την σύνταξη και της ζητάνε το κομματικό βιβλιάριο.
 
Ανήσυχη η χήρα στέλνει τον ανιψιό της να λύσει το πρόβλημα.
 
Ο αφελής ανιψιός νομίζει ότι πρόκειται για μια αντιμετωπίσιμη  κατάσταση.
 
Πάει στο νεκροταφείο και ζητάει από τον διευθυντή άδεια εκταφής του μπάρμπα του για να πάρει το βιβλιάριο από την κάσα.
 
Ο διευθυντής του λέει ότι η άδεια εκταφής «βάσει νόμου» μπορεί να δοθεί σε έξι μήνες.
 
Σε έξι μήνες, όμως, θα έχει λιώσει ο ήρωας μαζί με το κομματικό βιβλιάριο και ο ανιψιός καταφεύγει σε υπουργούς, σε βουλευτές, σε διευθυντές, σε στρατηγούς, στην κόρη του Τσε Γκεβάρα, στην γκόμενα του Αιμιλιάνο Ζαπάτα στο Μεξικό   και τέλος , γυρνάει άπραχτος.
 
Απελπισμένος πάει νύχτα στο νεκροταφείο και ξεθάβει τον μπάρμπα του αλλά τον παίρνει είδηση ο φύλακας και φεύγει τρέχοντας με το καροτσάκι και την κάσα επάνω.
 
Πάει στην χήρα , ανοίγουν την κάσα , παίρνουν το βιβλιάριο και ρίχνουν πάγο μέσα για να μη βρωμέψει ο ήρωας της εργατικής τάξης.
 
Την επομένη πάει στο νεκροταφείο και ζητάει να ξαναβάλει τον μπάρμπα του στον τάφο.
 
Ο Διευθυντής του λέει ότι ο κανονισμός δεν προβλέπει ότι μπορεί να θαφτή για δεύτερη φορά το ίδιο πτώμα.
 
Εκεί σπάει το νήμα.
 
Ο ανιψιός πιάνει τον διευθυντή από το λαιμό και τόνε πνίγει.
 
Η ταινία τελειώνει με την κηδεία του διευθυντή και τον εγκλεισμό του ανιψιού στο ψυχιατρείο .
 
Στη δική μου  περίπτωση γλύτωσα το ψυχιατρείο μεν άλλα μου μείνανε διάφορα «τικ»  καθώς και ένα αντιμετωπίσιμο   σύνδρομο νευροφυτικών διαταραχών.
 
  
Τρίτη 2 Μαΐου 2023