Ο ακρωτηριασμένος ερωδιός

Στις καθημερινές μου περιπλανήσεις κάνω δεκαέξι χιλιάδες πεντακόσια τριάντα οχτώ βήματα. Δηλαδή σχεδόν δέκα χιλιόμετρα. Δηλαδή δύο ώρες ασταμάτητο περπάτημα. Κάθε απόγευμα ότι καιρό και να κάνει.

Η ομπρέλα στην αρτίστικη φωτογραφία του face book που την παίρνει ο άνεμος στα κουρτελάτσα είναι δική μου. Μερικοί νομίζουν ότι μου το έχει διορίσει ο γιατρός. Λάθος.

Κανένας γιατρός δεν μου έχει πει να περπατάω. Ούτε περπατάω γιατί δεν έχω τι άλλο να κάνω. Περπατάω διότι είναι η μόνη μου ψυχαγωγία και μάλιστα εντελώς δωρεάν.

Ουσιαστικά είναι η καθημερινή μου περιπλάνηση στο (μάταιο τούτο) κόσμο, εσωτερική και εξωτερική. Ξεκινάω από Βίλα Ρόσα, Μεθοδίου, Σαρόκο, λεωφόρος Αλεξάνδρας, κολώνα Ντούγκλα, Ανεμόμυλος. Επιστροφή. Ανεμόμυλος, Κολόνα Ντούγκλα, ΝΑΟΚ, Πλατεία, Μουράγια , Σπηλιά, Λεμονιά, Πίνια, Ανουντσιάτα, Σαρόκο και ξανά Βίλα Ρόσα.

Τα βήματα μου δεν τα μετράω. Δεν έχω φτάσει ακόμα σε τέτοια κατάσταση. Έχει το τηλέφωνο μου μια εφαρμογή από κατασκευής του που μου μετράει τα βήματα. Υπάρχει και το τελευταίο μοντέλο της Huawei, το p30 lite, που σου μετράει και τις ώρες.

Μπορεί να μην μετράω τα βήματά μου (ακόμα) μιλάω όμως στην γάτα μου την Λουτσίντα. Ο γιατρός μου λέει ότι δεν είναι σοβαρό. 

- «Θα ανησυχήσουμε όταν αρχίσει να σου μιλάει η Λουτσίντα» μου λέει.

Στα Κουρτελάτσα λοιπόν, βλέπω μια ομάδα να κοιτάνε από κάτω στην ακροθαλασσιά. Λέμε «Κουρτελάτσα» το τοιχίο στην Γαρίτσα (που ολημερίς το χτίζουνε το βράδυ εγκρεμιζόταν). Προκύπτει από την λέξη Cortelazzo που στην Ενετική διάλεκτο σημαίνει «βαρύ μαχαίρι», «είδος τσεκούριου» κλπ. Προφανώς το τοιχίο ονομάστηκε έτσι γιατί «κόβει» η εμποδίζει την προαιώνια επιθυμία της θάλασσας να εισβάλει στην Γαρίτσα.

Οι διαβάτες λοιπόν κοίταγαν από τα Κουρτελάτσα έναν τσικνιά που σταμάτησε να ξεκουραστεί. Οι ερωδιοί είναι μοναχικοί ταξιδευτές που διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις προκειμένου να εναρμονιστούν με τις κλιματολογικές συνθήκες. Το καλοκαίρι πάνε βόρεια για δροσιά. Το χειμώνα κατεβαίνουν νότια για τον ίδιο λόγο.

Οι κινήσεις των ερωδιών έχουν μια λογική. Την καταλαβαίνεις. Αντιθέτως οι ερωδιοί δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν τις κινήσεις των ανθρώπων οι οποίοι πηγαίνουν νότια το καλοκαίρι και βόρεια το χειμώνα.

Θα μου πείτε, οι ερωδιοί , σε αντίθεση με τον άνθρωπο δεν κάνουν διακοπές. Σωστό και αυτό.

Μπροστά μου είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Γερμανοί που κοιτάνε σιωπηλοί το πουλί. Καταλαβαίνω ότι είναι γερμανοί από τα πόδια και σπάνια πέφτω έξω. Οι Γερμανοί πηγαίνουν ανά ζεύγη πάντα και έχουν πρησμένα πόδια . Ενίοτε δε φοράνε και κάλτσες μέσα στο κατακαλόκαιρο μαζί με τα πέδιλα. Υποθέτω ότι τα χοντρά πόδια των Γερμανών εργατών οφείλονται στην κακή διατροφή η στην ορθοστασία μιας άχαρης ζωής με ολιγοήμερες διακοπές.

Αντιθέτως οι ερωδιοί έχουν πολύ λεπτά και μακριά πόδια και κάνουν (οι δυστυχείς) μια ζωή χωρίς διακοπές. Ο συγκεκριμένος ερωδιός της μικρής μας ιστορίας σε μια προσπάθεια να μετακινηθεί ένα βήμα φάνηκε να έχει τραυματιστεί στο ένα του πόδι. Το κουτσό βήμα του ερωδιού προκάλεσε την συμπόνια των Γερμανών η οποία ήταν ανάλογη με την δική μου συμπόνια για τα πρησμένα τους πόδια. Όλα πήγαιναν κατ ευχή ώσπου ο ερωδιός αποφάσισε να πάει λίγο παρακάτω προκειμένου να αποφύγει τα συμπονετικά βλέμματα των περαστικών.

Το πέταγμα του είναι ένα θαύμα της αεροδυναμικής. Το πουλί αυτό έχει μεγάλο άνοιγμα φτερών και εξαιρετικά λεπτό κορμί. Αρκεί να κουνήσει μια φορά βαριεστημένα τα φτερά του για να πετάξει σε μια απόσταση πολλών δεκάδων μέτρων χωρίς ίχνος αέρα. Μιλάμε για το τέλειο ανεμοπλάνο. Απίστευτη ομορφιά και στυλ.

Οι επισκέπτες μας έμειναν άναυδοι εκτός από μια υστερική και ξερακιανή οικολόγο μιας κάποιας ακαθόριστης ηλικίας που έντρομη είπε να φωνάξουμε την εταιρεία προστασίας ζώων.

Τελικά ήρθε ένα αρμόδιο τμήμα της πυροσβεστικής επιφορτισμένο με την διάσωση ζώων. Ο υπεύθυνος ενημέρωσε την έντρομη ότι ο ερωδιός θα μείνει απόψε το βράδυ να ξεκουραστεί και αύριο θα φύγει. «Μα είναι χτυπημένο το πόδι του» αντέτεινε αυτή. «Δεν θα πάει με τα πόδια στην Γερμανία» της απάντησε ο διασώστης ερωδιών. Για να μην της χαλάσει όμως το χατίρι ο ειδικός, έσκυψε από τα Κουρτελάτσα και της είπε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα κυρία μου, το πόδι του πουλιού είναι χτυπημένο εδώ και πολύ καιρό, πιθανόν να γεννήθηκε και έτσι.»

Η υστερία όμως είναι βαριά πάθηση και υπήρχε κίνδυνος να βρεθεί μπλεγμένος ο διασώστης. «Μα είστε υποχρεωμένος κάτι να κάνετε.» του είπε αγριεμένη. «Δεν είμαι ο Μπάτμαν κυρία μου για να πιάσω το ερωδιό μέσα στην θάλασσα». Την λύση στο αδιέξοδο την έδωσε ο ερωδιός. Σηκώθηκε αργά πέρασε πάνω από την ανθρώπινη βλακεία και με ελάχιστα φτερουγίσματα κατευθύνθηκε προς το φρούριο. Τον συνάντησα αργότερα στην επιστροφή μου στα Μουράγια.

Είχε καθίσει σε εκείνο τον βράχο κάτω από του Αντρανίκ μακριά από τους περίεργους. Κάτι ξέρει και αποφεύγει τις πολλές παρέες και τις καλοκαιρινές διακοπές.