Όσιος Ναούμ

Είναι γνωστό ότι (ειδικά) τις μέρες του Πάσχα φεύγω από την Κέρκυρα.

Την ώρα που τα καράβια έρχονται φορτωμένα πιστούς, εγώ φεύγω σε ένα φεριμπότ με μερικούς νυσταγμένους Αλβανούς και έναν θεσσαλονικιό νταλικέρη.  

Στο νησί τέτοιες μέρες μαζεύονται πολλοί χριστιανοί και πλημυρίζει ο τόπος από αγάπη και κατάνυξη.

Η νήσος του Πάσχα είναι το πλέον ακατάλληλο σημείο του πλανήτη για έναν πατριάρχη των άθεων σαν και του λόγου μου.

Διαλέγω ένα μοναστήρι ενός, άσημου στα μέρη μας, αγίου.

Στη Βόρεια Μακεδονία, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, λατρεύουν τον Όσιο Ναούμ.

Η χριστιανική θρησκεία, πριν γίνει κραταιά στον δυτικό και πολιτισμένο κόσμο, πέρασε (εκτός των άλλων) και αλλεπάλληλους αιματηρούς εμφυλίους πολέμους.

Γύρω στα εννιακόσια μετά Χριστό βρίσκεται σε εξέλιξη ο μεγαλύτερος των εμφυλίων.

Από την έκβαση του θα καθορισθεί ποια από τις δύο μεγαλύτερες χριστιανικές φράξιες θα καταστεί η αποκλειστική και νόμιμη εκπρόσωπος του Ιησού του Ναζωραίου και, ως εκ τούτου, θα κυριαρχήσει ως ο φορέας της αιώνιας αγάπης.

Ο όσιος Ναούμ (ο θαυματουργός) υπήρξε εις εκ των επιφανών ορθοδόξων ηγετών της αιματηρής αυτής εκστρατείας για την κατάκτηση της ανατολικής Ευρώπης.

Κάπου εκεί, σε μια ερημιά, σε μία γλώσσα γης ανάμεσα στις πηγές και στην λίμνη της Αχρίδος, στα σύνορα Αλβανίας με Βόρεια Μακεδονία, έχτισε ένα μοναστήρι και εκεί άφηκε την αποξυλή του. 

Έκτοτε οι Σλάβοι αδελφοί τον άσκωσαν «Άγιο» και τον τιμούν αναλόγως.

Κανείς δεν γνωρίζει ποια ακριβώς θαύματα έκανε, το μόνο που τραβάει την προσοχή σήμερα είναι ότι η καρδιά του χτυπάει ακόμα μέσα στον τάφο.

Βάζεις το αυτί σου πάνω στην μαρμάρινη πλάκα. 

Αν ακούσεις προσεκτικά, την ακούς.

Αν δεν την ακούσεις, ή δεν άκουσες προσεκτικά, ή  είσαι βαρήκοος.

Η λίμνη Αχρίδα, τότε, δεν ήταν ακόμα τουριστικός προορισμός.

Αργότερα που την ανακάλυψαν, το  μικρό και ταπεινό μοναστήρι έγινε μια προσοδοφόρα τουριστική μπίζνα με χιλιάδες Ορθοδόξους πιστούς να την επισκέπτονται.

Μόλις περάσεις τα σύνορα Αλβανίας Βόρειας Μακεδονίας, στα πέντε χιλιόμετρα, κίτρινες ιερές πινακίδες σε καθοδηγούν.

Ο καλοστρωμένος δρόμος με την λαμπρή δενδροστοιχία σε οδηγούν σε ένα υπερσύγχρονο «πάρκι».

Ενώ έχεις μείνει έκθαμβος από την οργάνωση του χώρου, κάποιος άγνωστος σου χτυπάει το τζάμι και σε άπταιστα Ελληνικά σου παίρνει δύο ευρώ.

Προχωράς στον άψογα λιθόστρωτο δρόμο και τα χάνεις. Ολόκληρη κοντράδα από μαγαζιά με μπιχλιμπίδια, κομποσκοίνια, σταυρούς, σημαίες, παιχνίδια, μίνι μάρκετ, εικονίτσες, αναπτήρες, μπρελόκ, παγωτά και άλλα πολλά.

Μιλάμε για ένα απέραντο παζάρι.

Ακολουθούν εστιατόρια, καφέ μπαρ, μουσικές, ποτά…  χάος.

Πιο κάτω οι βαρκάρηδες.

Στόλος ολόκληρος από βάρκες που σε περιμένουν για μια βόλτα στις πηγές και στην λίμνη.

Δεν τολμώ.

Αν μου πήραν δύο ευρώ για το παρκινγκ σκέψου τι θα θέλουν για βάρκα.

Φτάνω με τα πολλά στην εκκλησία της μονής.

Ο όσιος Ναούμ πρέπει να ήταν πολύ κοντός.

Η πόρτα της εκκλησιάς είναι στο ένα εξήντα.

Αν δεν προσέξεις κουτουλάς.

Οι αγιογραφίες φθαρμένες από τον χρόνο και η ατμόσφαιρα μεσαιωνική.

Νομίζεις ότι τελείωσες αλλά δεν. Είσαι μόνο στην αρχή.

Ακολουθείς τους πιστούς και φτάνεις στον επόμενο σημαντικό σταθμό.

Το νεόκτιστο τμήμα κεριών.

Εδώ περιμένεις υπομονετικά στην ουρά.

Μια βιβλική μορφή με μακριά γένια κόβει μονέδα.

Βρίσκεται πίσω από ένα γκισέ με προστατευτικό τζάμι για τα μικρόβια και χειρίζεται με άνεση ταυτοχρόνως μια ταμειακή μηχανή και ένα πι οου ες.

Ούτε έμπειρη ταμίας σε σούπερ μάρκετ δεν τα καταφέρνει έτσι.

Συνεχίζεις για το άναμμα του κεριού σε ειδικό χώρο με αποροφητήρες, εξαεριστήρες και ανακυκλωτήριο.

Ανάβεις το κερί και σε περιμένει ο αρμόδιος υπάλληλος να περάσεις.

Μόλις περάσεις σου σβήνει το κερί, μαζεύει και τα υπόλοιπα και μάτσα- μάτσα τα ρίχνει στην ανακύκλωση.

Ποια Παλιοκαστρίτσα και ποιος Άγιος Σπυρίδωνας;

Εδώ μιλάμε για οργανωμένη μπίζνα τεραστίων διαστάσεων.

Ένας παράδεισος πάνω στην λίμνη της Αχρίδος με όλες τις ανέσεις.

Θες παραδείσια πουλιά;

Θες ψητά στη σούβλας;

Θες τεράστια ψητά ψάρια της λίμνης;

Θες πολυτελή διαμερίσματα ξενοδοχείων;

Θες κλάμπινγκ;

Θες ρομαντική βαρκάδα;

Θες κατάνυξη;

Θες θαυματουργές εικόνες;

Ότι τραβάει η ψυχή σου.

Στον άγνωστο, άγριο και αιματηρό εμφύλιο για τον έλεγχο των πιστών της αγάπης, οι καθολικοί πήραν τους Φράγκους.

Ο Όσιος Ναούμ της ορθοδοξίας, όμως, πήρε τα φραγκοδίφραγκα.

Δεν είναι και λίγα.

Για κάτσε μέτρησε τα ένα λεπτό.

Μιλάμε για εκατομμύρια  ορθοδόξων πιστών.

Επιστρέφουμε στην Αλβανία.

Ο Ενβέρ Χότζα είχε κηρύξει τον πόλεμο στις θρησκείες.

Ετίθετο το ζήτημα του «Ποιός κάνει κουμάντο εδώ; Εμείς, οι απόγονοι του Λένιν; ή ο Θεός.»

Σωστά το έθετε αλλά το έθετε και άγαρμπα και βιαστικά.

Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι Θεοί, προς το παρόν, είναι ασύγκριτα ισχυρότεροι.

Φυσικό ήταν.

Ο Ενβέρ Χότζα υποσχόταν την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο όσιος Ναούμ την αιώνια ζωή στο παράδεισο.

Γίνεται σύγκριση;

Δεν γίνεται!

Περνάμε τα σύνορα.

Στο βάθος το Πόγραδετς και ο καιρός ετοιμάζεται για βροχή.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΦΩΤΟ@pixabay.com