Trabucco

Έχω πέσει με τα μούτρα στο γράψιμο.

Με πείσανε ότι έχω υποχρέωση στην ανθρωπότητα να αποκαταστήσω την ιστορική αλήθεια σχετικά με την όπερα του Βέρντι «Ναμπούκο».

Ως γνωστόν η όπερα αυτή στηρίζεται σε έναν μύθο που έχει μπερδέψει πολύ τα πράματα. 

Γράφω το λιμπρέτο και τις παρτιτούρες από μια νέα όπερα που αποκαθιστά πλέον την (πραγματική) πραγματικότητα.

Την ονομάζω «Τραμπούκο» και θα την ανεβάσει σε παγκόσμια πρώτη το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας το 2044 παρουσία μου στην επέτειο των διακοσίων χρόνων  από την πρώτη φορά που ανέβηκε το Nabucco  στην Κέρκυρά μας το 1844.

 Για να μην μπερδευτεί ο αναγνώστης που κατοικεί σε περιοχές της χώρας που ήταν υπό τον Οθωμανικό ζυγό, χρειάζεται να διευκρινίσω εξ αρχής ότι ενώ αυτοί λέγοντας «Τραμπούκο» εννοούν κάποιον που καταφεύγει διαρκώς στην χειροδικία, εμείς οι Επτανήσιοι (που ήμασταν sotto controllo Veneziano), εννοούμε αυτόν που δωροδοκεί για να κάνει κάποια παρανομία., «Τρα-Μπουκώνει»  δηλαδή κάποιον για κάποια εξυπηρέτηση.

Το έργο εκτυλίσσεται σε τρείς πράξεις.

Η υπόθεση εξελίσσεται ως εξής:

Στο πρώτο μέρος, ύστερα από ένα αιματηρό πόλεμο, ο Ναβουχοδονόσωρ υποτάσσει τους κατοίκους της κοιλάδας του Ιορδάνη και τους παίρνει δούλους στο βασίλειο του της Μεσοποταμίας.

Από γενιά σε γενιά οι δούλοι του Ιορδάνη γίνονται ισότιμοι με τους ντόπιους δούλους του Ναβουχοδονόσωρ και συνηθίζουν στα ίδια ήθη και έθιμα.

Κορυφαίο έθιμο της Μεσοποταμίας ήταν τότε το Τραμπούκο.

Ήθελε ο δούλος να χτίσει το εξοχικό του δίπλα στο ποτάμι;

Έπρεπε να τραμπουκώσει.

Ήθελε ο Δήμαρχος να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία;

Έπρεπε να τραμπουκώσει.

Ήθελε ο εργολάβος να στήσει ανεμογεννήτριες εκεί που δεν φυσάει ποτέ;

Έπρεπε να τραμπουκώσει.

Το τραμπούκο ήταν ο μοχλός την οικονομικής ανάπτυξης της Μεσοποταμίας.

Όλα κυλούσαν ομαλά ώσπου η τεχνολογική πρόοδος είχε προχωρήσει τόσο ώστε περίσσευαν σκλάβοι.

Ο Ναβουχοδονόσωρ για να αποφύγει την κοινωνική αναταραχή εφάρμοσε την ευφυή μέθοδο της τουριστικής ανάπτυξης.

Έκανε τους μισούς σκλάβους σερβιτόρους και τους άλλους μισούς παραθεριστές . 

Τον επόμενο μήνα οι σερβιτόροι γινόταν παραθεριστές και οι παραθεριστές σερβιτόροι.

Τον ένα μήνα έπαιρνες ταμείο ανεργίας και τον άλλο έπαιρνες μισθό από αυτόν που έπαιρνε ταμείο ανεργίας.

Όταν είδε ο Ναβουχοδονόσωρ ότι η μέθοδος αυτή στοιχίζει πολύ, αποφάσισε να ξαποστείλει τους δούλους του Ιορδάνη και να κάνει την δουλειά του με τους ντόπιους.

Σκέφτηκε να τους ξαποστείλει όλους αλλά τι αυτοκράτορας θα ήταν χωρίς δούλους.

Οι δούλοι του Ιορδάνη αντέδρασαν διότι, σου λέει, αν γυρίσουμε στον Ιορδάνη θα είμαστε ένα τίποτα.

Έτσι ξεσπάει επανάσταση με αίτημα να παραμείνουν για πάντα δούλοι στην Μεσοποταμία. 

Πάνω εκεί στην κρίσιμη στιγμή πάει ο εργολάβος ανεμογεννητριών να κάψει κάτι ξερόχορτα στο χτήμα του και καίει όλη την Μεσοποταμία.

Πιάνουν φωτιά και τα ξενοδοχεία με αποτέλεσμα σερβιτόροι και παραθεριστές να βγουν στο δρόμο με τα εναπομείναντα υπάρχοντα τους.

Σαν να μην έφτανε αυτό, έρχονται και οι βροχές, φουσκώνουν τα ποτάμια και ξεβράζουν τα εξοχικά των δούλων στον Περσικό κόλπο.

Ο Ναβουχοδονόσωρ βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο.

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος.

Στο δεύτερο μέρος ο Ναβουχοδονόσωρ προσπαθεί να καθησυχάσει τους δούλους  παντρεύοντας την κόρη του με ένα βαρύτονο καταγόμενο από τους δούλους του Ιορδάνη.

Ο βαρύτονος κάνει εξέταση DNA στην νύφη και αποκαλύπτεται ότι δεν είναι κόρη του Ναβουχοδονόσωρ αλλά μια κοινή δούλα του Ιορδάνη και αρνείται να την πάρει.

Υστέρα από αυτό η υποτιθέμενη κόρη του Ναβουχοδονόσωρ παντρεύεται έναν Εβραίο τενόρο.

Οι δούλοι εξοργίζονται με την απάτη του Ναβουχοδονόσωρ και ο βαρύτονος δηλώνει ότι για δεσπέτο θα παντρευτεί μια δούλα της Μεσοποταμίας.

Οι δούλοι της Μεσοποταμίας και του Ιορδάνη ύστερα από τον γάμο ενώνονται και αποφασίζουν να πάνε να ζήσουν όλοι μαζί στην κοιλάδα του Ιορδάνη.

Έχουν όμως ένα μεγάλο πρόβλημα.

Δεν έχουν αυτοκράτορα.

Τι αυτοκρατορία θα ιδρύσουν αν δεν έχουν αυτοκράτορα.

Το δράμα βρίσκεται πλέον στην κορύφωση του.

Ο Ναβουχοδονόσωρ βγαίνει στην κεντρική πύλη του παλατιού του μπροστά από τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας και δηλώνει στους σκλάβους ότι μίλησε με τον Θεό και δέχτηκε να είναι πλέον και αυτός «δούλος του Θεού».

Έλαβε δε την εντολή (του Θεού) να τους ακολουθήσει στην πορεία προς τον Ιορδάνη και να αναλάβει αυτός αυτοκράτορας τους.

Υπόσχεται δε να διατηρήσει όλα τα ήθη και τα έθιμα της Μεσοποταμίας με πρώτο το Τραμπούκο.

Οι σερβιτόροι και οι παραθεριστές ζητωκραυγάζουν και τελειώνει το δεύτερο μέρος.  

Στο τρίτο μέρος της όπερας σερβιτόροι και παραθεριστές οδοιπορούν ρακένδυτοι προς την κοιλάδα του Ιορδάνη σέρνοντας βαλίτσες και ψάλλοντας: «Ο mia patria si bella e perduta..» ενώ πίσω τους φλέγεται το φημισμένο σε όλον τον κόσμο Ηotel hanging gardens of Βabylon.

ΦΩΤΟ@SHUTTERSTOCK