Μνήμη Βλάση Τσώνου. Σε πρώτο πρόσωπο.
Θα μείνει στη μνήμη μας, αθάνατος. Όχι διότι έτσι θέλει το στερεότυπο αλλά διότι φρόντισε με τις χιλιάδες εικόνες που πρόλαβε και τράβηξε, να επιτρέφει διαρκώς και για χρόνια απέναντι στους ανθρώπους, υπενθυμίζοντας τη διαχρονική αξία μιας καθαρής ματιάς ενός τρυφερού ανθρώπου.
Tου τόχα πει από κοντά, δεν πίστευα ποτέ πως θα τόγραφα κάτι τέτοιο μετά τον θάνατό του. Η φωτογραφική ματιά του Βλάση Τσώνου είναι ξεχωριστή ως προς τον ανθρωποκεντρισμό της. Πράγμα δύσκολο διότι προϋποθέτει άλλες βαθύτερες ικανότητες πέραν της αισθητικής και της γνώσης να τιθασεύει το φως, να επιλέγει και να χειρίζεται τους φακούς. Αυτές ίσως και νάναι αρκετές ώστε να αποδώσει τα χαρακτηριστικά ενός τοπίου, την ομορφιά του ας πούμε, αλλά δεν επαρκούν για να αναδείξει στο πρόσωπο ό, τι μπορεί και να κρύβεται πιο μέσα.
Η φωτογραφική σπουδή στην προσωπογραφία δεν έχει να κάνει με την αποτύπωση μιας όμορφης πόζας, κάθε άλλο μάλιστα. Μια όμορφη πόζα μπορεί να είναι στημένη και γι' αυτό επιτηδευμένη, ψεύτικη. Η εσωτερικότητα αναβλύζει στο βλέμμα. Κι αυτό όχι διαρκώς με την ίδια διαύγεια και ένταση. Για τούτο, η απεικόνιση έχει να κάνει με την στιγμή. Μοιάζει δηλ. λίγο με την αθλητική φωτογραφία, που αποδίδεται καλύτερα με τις σύγχρονες μηχανές όταν μπορούν και πυροβολούν πολλά καρέ αρκεί να έχει επιλέξει ο φωτογράφος την ταχύτητα του αθλήματος.
Ο Βλάσης δεν φωτογραφίζει έτσι. Ζωγραφίζει μάλλον, αποδίδοντας με περηφάνεια και καθόλου έπαρση, την στιγμή της εκδήλωσης στο πρόσωπο που απαθανατίζει. Κι ύστερα επιλέγει χρώματα ή την ασπρόμαυρη εκτύπωση αρκεί να μην επηρεάζεται η στιγμή αλλά να αναδεικνύεται, να υπογραμμίζεται.
Δεχόταν κριτική γι' αυτό. Για το πείραγμα στο αυθεντικό στιγμιότυπο, αλλά δεν ήταν δίκαιο. Ο επικριτικός παρέβλεπε την οξυδέρκεια του παρατηρητή φωτογράφου, που αναζητούσε να αποτυπώσει ό, τι είχε ίσως προ πολλού εντοπίσει. Κι αυτό να το κάνει στον σωστό χρόνο και με τα σωστά χρώματα.
Όπως σε κάθε αυθεντικό καλλιτέχνη, το έργο του είναι η υπογραφή του. Ο Βλάσης Τσώνος δεν κλέβεται. Είναι μοναδικός. Κι έτσι μοναδικός κι αξιαγάπητος θα μείνει στη μνήμη μας, αθάνατος. Όχι διότι έτσι θέλει το στερεότυπο αλλά διότι φρόντισε με τις χιλιάδες εικόνες που πρόλαβε και τράβηξε, να επιτρέφει διαρκώς και για χρόνια απέναντι στους ανθρώπους, υπενθυμίζοντας τη διαχρονική αξία μιας καθαρής ματιάς ενός τρυφερού ανθρώπου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
