Για μας η Κύπρος δεν ήταν ποτέ μακριά!
Η ελληνική Αριστερά, με όλες τις εκδοχές της –από την κομμουνιστική έως τη σοσιαλιστική– σμιλεύτηκε με την υποστήριξη της κυπριακής υπόθεσης.
Η μομφή «δεν λέτε και κάτι για την Κύπρο», σε αντιπαράθεση με την υποστήριξη των Παλαιστινίων, επιδιώκει να μειώσει την αξιοπιστία της. Απευθύνεται στους Έλληνες αριστερούς ώστε να τους εκθέσει. Αυτός που το σκέφτηκε δεν πρέπει να έχει καλή γνώση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνικής ιστορίας. Κι αυτό διότι η ελληνική Αριστερά, με όλες τις εκδοχές της –από την κομμουνιστική έως τη σοσιαλιστική– σμιλεύτηκε με την υποστήριξη της κυπριακής υπόθεσης.
Αμέσως μετά τον πόλεμο, οι διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις είχαν να κάνουν με το Κυπριακό. Και οι Έλληνες αριστεροί πρωτοστατούσαν σ’ αυτές. Ποιος δεν το ξέρει; Η κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα έγινε κυρίως για την αντιμετώπιση του Κυπριακού ζητήματος, που κακοφόρμισε με ΝΑΤΟϊκούς όρους, και μάλιστα σε συνδυασμό με τους αραβοϊσραηλινούς πολέμους ώστε να διευκολύνεται το Ισραήλ. Η δημοκρατική αντίδραση απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση εκδηλωνόταν με χίλιους τρόπους. Κι όχι μόνο στη «μπουνάτσα», αλλά και όταν τάσκιαζε η φοβέρα.
Βεβαίως, η κινούμενη από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς χούντα των Αθηνών, σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β΄, οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, προκαλώντας την αναμενόμενη αντίδραση μιας εκ των εγγυητριών δυνάμεων, της Τουρκίας, με τα αποτελέσματα που ισχύουν ακόμα: την κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού και τον εποικισμό του. Κάτι ανάλογο δηλαδή με ό,τι κάνουν οι Ισραηλινοί εναντίον των Αράβων στα παλαιστινιακά εδάφη. Η σφοδρή αντίδραση ολόκληρης της ελληνικής Αριστεράς και η αποκάλυψη του ρόλου του ΝΑΤΟϊκού παράγοντα υποχρέωσε μάλιστα και την κυβέρνηση Καραμανλή να αποσύρει για λίγο την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ τότε.
Στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν σε όλες τις ελληνικές πόλεις, μέρες τιμής στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1983 με αφορμή την ανακήρυξη των κατεχομένων σε κράτος, πρωτοστατούσαν οι Έλληνες αριστεροί.
Η αλληλεγγύη της πολιτικής Αριστεράς στους Παλαιστίνιους αυτές τις ρίζες έχει. Και ναι, δεν έχει μεγάλες διαφορές από την οδυνηρή περιπέτεια των Κυπρίων. Κι ενώ εξακολουθεί η κατοχή του περίπου 37% του νησιού από τους Τούρκους, σήμερα ισοπεδώνεται η Λωρίδα της Γάζας από τους Ισραηλινούς, και το δράμα που συντελείται εκεί βρίσκεται στη δραματική επικαιρότητα. Έτσι ώστε η δίκαιη ειρήνη να είναι επείγουσα απαίτηση· και ναι, είναι και η κύρια και βασική προϋπόθεση επίλυσης του Κυπριακού με όρους δικαιοσύνης και ανθρωπιάς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
