Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι...*
Editorial
10 Ιανουαρίου 2017
/ 11:33
Είναι ενδεικτική της κουλτούρας αντίδρασης ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού και η υπόθεση της επιχείρησης εξαπάτησης με δόλωμα την αποπληρωμή των ιδιωτικών χρεών
και του γενικού δημοσιονομικού. Είναι επίσης απόδειξη των κακών αντανακλαστικών των δικαστικών και των αστυνομικών Αρχών αλλά και των οικονομικών Υπηρεσιών εκείνων που επέτρεψαν να σέρνεται αυτή η ιστορία.
Είναι τεκμήριο ακόμα, και του χαμηλού επιπέδου εκείνων των ιερωμένων, που πέραν της προκατάληψης απέναντι σε ό, τι αναφέρεται στον Διαφωτισμό, αποδεικνύονται ευκολόπιστοι σε ό, τι άλλο φλερτάρει με το μεγαλείο του ελληνισμού ακόμα κι αν αυτό αναφέρεται στον δωδεκαθεϊσμό! Κι όμως και αυτό το φαινόμενο, όπως και το μαζικό-φασιστικό, το γέννησαν οι πλατείες των αγανακτισμένων και οι απλοϊκές θεωρίες περί κλοπιμαίων, που ερμήνευαν δήθεν την κρίση.
Αντ' αυτού, απεδείχθη ότι το πιο στριμωγμένο και πιο κινητικό κομμάτι του κυρίαρχου λαού, είχε μια ροπή προς την επιπολαιότητα και την εύκολη λύση. Αυτή που τελικώς προσφέρθηκε αφειδώς από τα καραδοκούντα πρώην ελάχιστα φασιστικά "σταγονίδια", που μεταβλήθηκαν σε χειμάρους, ευκαιρίας δοθείσης.
Το όλο ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ζήτημα Δικαιοσύνης (σ.σ. η οποία όφειλε πάντως να έχει σπεύσει πολύ νωρίτερα). Έχει δυστυχώς πολιτική ιδιοσυστασία, που σημαίνει ελλείματα σε κουλτούρα, γνώσεις και κυρίως συνείδηση πολίτη. Ιδιότητες που συχνά είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με τον μικροαστισμό, την πονηριά και την ιδιώτευση αλλά και την ιδιωτεία να πιστεύεις ότι κάποιος καπάτσος Συνέλληνας θα πλήρωνε όλη τη ζημιά με αντάλλαγμα την αναγνώριση της πολιτικής του αξίας!
Είναι τεκμήριο ακόμα, και του χαμηλού επιπέδου εκείνων των ιερωμένων, που πέραν της προκατάληψης απέναντι σε ό, τι αναφέρεται στον Διαφωτισμό, αποδεικνύονται ευκολόπιστοι σε ό, τι άλλο φλερτάρει με το μεγαλείο του ελληνισμού ακόμα κι αν αυτό αναφέρεται στον δωδεκαθεϊσμό! Κι όμως και αυτό το φαινόμενο, όπως και το μαζικό-φασιστικό, το γέννησαν οι πλατείες των αγανακτισμένων και οι απλοϊκές θεωρίες περί κλοπιμαίων, που ερμήνευαν δήθεν την κρίση.
Έτσι που τα προτάγματα "πιάστε τους κλέφτες" και "να καεί η Βουλή" θεωρήθηκαν ως αποστάγματα κινήματος. Τέτοιου που με αφορμή την κρίση και όχημα την συνειδητοποίηση της συσσωρευμένης αδικίας θα δημιουργούσε τις πολιτικές προϋποθέσεις για την ανατροπή των υπαιτίων και την αντιμετώπιση των αιτιών.
Αντ' αυτού, απεδείχθη ότι το πιο στριμωγμένο και πιο κινητικό κομμάτι του κυρίαρχου λαού, είχε μια ροπή προς την επιπολαιότητα και την εύκολη λύση. Αυτή που τελικώς προσφέρθηκε αφειδώς από τα καραδοκούντα πρώην ελάχιστα φασιστικά "σταγονίδια", που μεταβλήθηκαν σε χειμάρους, ευκαιρίας δοθείσης.
Μούσκουλα, βία, τσαμπουκάδες, πονηράδες σε συνδυασμό με την επίκληση του αρχαίου κλέους των Ελλήνων συνέπηξαν μια θεωρία για κλάματα, που εξαπάτησε όσους ήταν ευεπίφοροι σε κάτι τέτοιο, και άλλωστε δεν την πατούσαν τώρα, έτσι, και για πρώτη φορά... Είχαν αμαρτήσει αναλόγως ξανά, στο πρόσφατο παρελθόν, οι περισσότεροι καθ' έξιν και κατ' επανάληψιν...
Το όλο ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ζήτημα Δικαιοσύνης (σ.σ. η οποία όφειλε πάντως να έχει σπεύσει πολύ νωρίτερα). Έχει δυστυχώς πολιτική ιδιοσυστασία, που σημαίνει ελλείματα σε κουλτούρα, γνώσεις και κυρίως συνείδηση πολίτη. Ιδιότητες που συχνά είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με τον μικροαστισμό, την πονηριά και την ιδιώτευση αλλά και την ιδιωτεία να πιστεύεις ότι κάποιος καπάτσος Συνέλληνας θα πλήρωνε όλη τη ζημιά με αντάλλαγμα την αναγνώριση της πολιτικής του αξίας!
* Από τη μπαλάντα του κυρ Μέντιου του Κωστή Βάρναλη
