Γ.Ν.Κ.: δεν είναι ο διοικητής το πρόβλημα...

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας χαρακτηρίζεται τόσο από τα αρχικά της αίτια, όσο όμως και από τα δευτερογενή.
Τα αρχικά αίτια περιλαμβάνουν το σκέλος της ασκηθείσας διοίκησης αλλά και κατά πολύ μεγαλύτερο μέρος, τις βασικές γραμμές της πολιτικής υγείας της Νέας Δημοκρατίας. Αυτές έχουν διαφανεί παντού και δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία περί της γενικής επιδίωξης συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα, ειδικά και γενικά. Βεβαίως, οι γραμμές αυτές συναντιούνται και αλληλεπικαλύπτονται σε μεγάλο βαθμό με τις γραμμές πολιτικής της ίδιας της Ε.Ε.. Εδώ, κυριαρχεί ως επιλογή για την Ελλάδα το αμερικανικό μοντέλο, συνδυασμού ιδιωτικών παρόχων υγείας και ιδιωτικής ασφάλισης.
Τα παραπάνω στηρίζονται στην κεντρική εμπορική διαπίστωση των «τριών τρίτων»: το 1/3 του πληθυσμού επιθυμεί και μπορεί να πληρώνει για την υγεία του κατά βούληση ή άμεσα και όχι μέσω φορολογίας, το 1/3 ούτως η άλλως δεν μπορεί, ενώ ένα κρίσιμο ενδιάμεσο μπορεί αλλά δεν θέλει. Η μάχη γίνεται για αυτό, το ενδιάμεσο. Στην Κέρκυρα, εξάλλου, ένας μεγάλος όγκος υπηρεσιών υγείας καταναλώνεται από τον τουρισμό που προφανώς μπορεί να αποτελέσει το κυρίαρχο πεδίο εφαρμογής της παραπάνω αγοραίας στόχευσης. Κατά τόπους και εν προκειμένω και εδώ, έχουν εμφανιστεί ενθουσιώδεις αξιωματικοί κατά την εφαρμογή του παραπάνω μοντέλου, αλλά ο στρατηγός είναι άλλος. Υπό την έννοια αυτή, η παρούσα διοίκηση του ΓΝΚ θα μπορούσε να κριθεί και... επιτυχημένη.
Όμως, το βασικό δευτερογενές αίτιο που διώχνει αυτή τη στιγμή τους υφιστάμενους γιατρούς και απωθεί τους νέους είναι η ίδια η αποστελέχωση, ως φαινόμενο χιονοστιβάδας. Έχοντας ξεπεράσει το κρίσιμο όριο, αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι το νοσοκομείο οδεύει μαθηματικά προς διάλυση, δηλαδή ουσιαστικά προς τη μετατροπή του σε υβρίδιο νοσοκομείου - κέντρου υγείας.
Επομένως, η επικέντρωση της κριτικής απλώς σε ένα πρόσωπο σαφώς παραβλέπει και αδικεί όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, όποτε και έτσι προφανώς δεν αναμένεται κάποια μαγική ολική επαναφορά με την απομάκρυνση του κ. Ρουμπάτη. Οι ρυθμίσεις της ένταξης στην υγειονομικά «άγονη ζώνη» είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν φτάνουν. Το υποτιθέμενο κίνητρο της κατάργησης της αποκλειστικότητας των ήδη υπεραπασχολούμενων γιατρών του ΕΣΥ στο ΓΝΚ μοιάζει κακόγουστο αστείο. Μόνος τρόπος για να αρχίσουν να ξανάρχονται άμεσα οι γιατροί στο ΓΝΚ είναι να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη. Μια πρόταση είναι το μορατόριουμ στα «εντέλλεσθε» και στις αυθαίρετες μετακινήσεις «εμπόλεμης κατάστασης», με ρητή συμφωνία για το τμήμα εργασίας και  τις μηνιαίες εφημερίες ανεξάρτητα από τις έκτακτες ανάγκες του «εργοδότη. Πρόταση τολμηρή, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη.