Αντίστροφη μέτρηση για την Ουκρανία

Αν γινόταν άλλο δημοψήφισμα με το ερώτημα: «Θέλετε να δώσουμε 42 δισεκατομμύρια δολάρια για να ανασυγκροτηθεί η οικονομία της Ουκρανίας;» το 90% θα το θεωρούσε ως ένα καλό ανέκδοτο και το υπόλοιπο 10% θα αναρωτιόταν: «Μα που είναι αυτή η Ουκρανία;».

 

Βέβαια στην χώρα της …Ελευθερίας και της …Δημοκρατίας δεν γίνονται τέτοια δημοψηφίσματα. Τα ερωτήματα εκεί τίθενται ως εξής: «Θέλεις για πρόεδρο αυτόν που είναι γέρος και ανήμπορος ή θέλεις έναν καλό και επιτυχημένο οικογενειάρχη;».

 

Αν σήμερα, αρχές Φεβρουαρίου 2020, ακούσεις τις ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα νομίσεις ότι οι μόνοι που επιθυμούν διακαώς μια πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία είναι οι ..Αμερικάνοι.

 

Τόσο που ο πρόεδρος της Ουκρανίας στην συνομιλία του με τον Αμερικάνο πρόεδρο Τζο Μπάιντεν του είπε ότι η συνεχής αναφορά σε μια επικείμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βλάπτει την οικονομία της χώρας του και προκαλεί πανικό. Ζήτησε δε και μια προκαταβολή 42 δισεκατομμυρίων για την ανόρθωση της οικονομίας της Ουκρανίας.

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για μια ανάφλεξη στο κέντρο της Ευρώπης. Αντιθέτως ο κίνδυνος είναι μεγάλος αν δεν συμβεί μια καθοριστική κίνηση από την πλευρά της Ουκρανικής προεδρίας στις επόμενες μέρες.

 

Η Ουκρανία είναι ένα από τα μεγαλύτερα κράτη στην Κεντρική Ευρώπη με πληθυσμό σχεδόν 45 εκατομμύρια κατοίκους και έκταση μεγαλύτερη από της Γερμανίας ή της Γαλλίας.

 

Ειδικότερα η ρωσόφωνη βιομηχανική επαρχία του πυκνοκατοικημένου Ντομπάς στα ανατολικά της χώρας έχει έκταση σχεδόν όσο η Ελλάδα.

 

Η Ουκρανία είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πεδινή και παραγωγός των μεγαλυτέρων ποσοτήτων στην Ευρώπη ηλιέλαιου, ζάχαρης και σιτηρών. Για αιώνες ήταν τμήμα της ρωσικής αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωση κατόπιν. Παρέμεινε στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας μέχρι την ανατροπή Γιανουκόβιτς το 2014 με την υπονομευτική συμμετοχή των ΗΠΑ που προκάλεσε και την εκλογή ενός συνασπισμού κεντροδεξιών, δεξιών και ανοιχτά φασιστικών κομμάτων.

 

Έτσι η Ουκρανία πέρασε στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ ενώ ταυτόχρονα δια μέσου των εδαφών της διερχόταν ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου που τροφοδοτούσε την Κεντρική και δυτική Ευρώπη, κατά ένα μεγάλο μέρος, ενώ η οικονομία της ήταν σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με την Ρωσία. Όπως όμως λέει και η σοφή λαϊκή παροιμία «Το σεμπριάτο τ' άλογο το σέρνουνε κι οι σκύλοι»

 

Η Ρωσόφωνη Κριμαία πέρασε στον Έλεγχο της Ρωσίας με αναίμακτη επέμβαση του Ρώσικου στρατού ενώ στην επαρχία του Ντομπάς διεξάγεται ένα αιματηρός πόλεμος ανάμεσα στους Ρωσόφωνους κομμουνιστές εργάτες και τον Ουκρανικό στρατό.

 

Η σχέση Ρωσίας – Ουκρανίας μπήκε σε παροξυσμό όταν οι Ουκρανοί έβλεπαν την απειλή από την κατασκευή στην Βαλτική του αγωγού φυσικού αερίου North stream 2 που θα μετέφερε κατευθείαν αέριο στην Γερμανία.

 

Την ίδια απειλή αισθανόταν και οι ΗΠΑ που έβλεπαν τον κίνδυνο της εξάρτησης της Ευρώπης από το ρώσικο φυσικό αέριο και έκαναν (από την εποχή του Τραμπ) ενέργειες για να ματαιώσουν την κατασκευή του. Έτσι ετέθη το ζήτημα της πρόκλησης προς την Ρωσία με την απειλή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Σε μια τέτοια (αδιανόητη) περίπτωση οι Αμερικάνικοι πύραυλοι μέσου βεληνεκούς θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε απόσταση 500 χιλιόμετρα από την Μόσχα.

 

Η συγκέντρωση Ρώσικων στρατευμάτων τόσο στα σύνορα της Ουκρανίας δυτικά όσο και βόρεια στα σύνορα της Ουκρανίας με την Λευκορωσία υπογραμμίζουν την αποφασιστικότητα της Ρωσίας να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο.

 

Οι Ρώσικες στρατιωτικές ασκήσεις στην Βαλτική, ανοιχτά της Αγγλίας στην Μαύρη Θάλασσα αλλά και η πρόσφατες συνομιλίες Ρωσίας - Κούβας είναι σαν να λένε στις ΗΠΑ : «Αν εσείς έχετε το δικαίωμα να κάνετε στρατιωτικά γυμνάσια στα σύνορά μας τότε το ίδιο δικαίωμα έχουμε και εμείς».

 

Η οξυμένη αυτή κατάσταση έχει προκαλέσει διαφωνίες στους κόλπους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που αποκαλύπτουν ακόμα περισσότερο την αδυναμία της συμμαχία να έχει ενιαία στρατηγική και να καθιερωθεί ως ένα αυτόνομος πόλος.

 

Όμως, το Καζακστάν, η Ουκρανία, το Ντομπάς, η Κριμαία, ο North stream 2 είναι πολύ σημαντικά χαρτιά σε μια παγκόσμια παρτίδα πόκερ που το διακύβευμα είναι άλλο: Το ερώτημα είναι κατά πόσο θα επιβάλει την παρουσία της η Ρωσία ως ένας πόλος του νέου πολυπολικού κόσμου που αναδύεται μαζί με τις ΗΠΑ και την Κίνα και το κατά πόσο θα αποδεχτούν την υποβάθμιση τους οι ΗΠΑ από μοναδικός συμπαγής πόλος (μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ) σε έναν από τους πόλους στον πλανήτη.

 

Οι σχέσεις της κάθε χώρας με την Ρωσία και τις χώρες που βρίσκονται στην σφαίρα της επιρροής της είναι πλέον τόσο πολύπλοκες και ισχυρές που δημιουργούν έντονους κραδασμούς. Ακόμα και η Ουκρανία ζητάει συνάντηση των προέδρων των δύο χωρών παρακάμπτοντας την Ουάσιγκτον προκειμένου να αναζητηθεί μια λύση την ύστατη στιγμή.

 

Προφανώς η απειλούμενη είναι η Ρωσία και έχει και το δίκιο με το μέρος της. Οι επιτιθέμενοι είναι οι ΗΠΑ που προσπαθούν να ματαιώσουν την τροφοδοσία της Ευρώπης με ρώσικο φυσικό αέριο και την αύξηση της πολιτικής της εξάρτησης από ανατολικά ως εκ τούτου.

 

Οι ΗΠΑ είναι αυτές που προσπαθούν να σύρουν την Ρωσία σε μια πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία προκειμένου να αναστήσουν το νεκροζώντανο ΝΑΤΟ και να περιορίσουν την Ρωσία στα όρια που θέλουν να της επιβάλουν αδιαφορώντας για τις συνέπειες ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Δεν μπορούν να αποδεχθούν ακόμα ότι η ανθρωπότητα έχει ήδη περάσει από την εποχή της κυριαρχίας της συμπαγούς αυτοκρατορίας τους στην εποχή του πολυπολικού κόσμου και γι αυτό είναι άκρως επικίνδυνοι.

 

Η Ουκρανία μπορεί την ύστατη στιγμή να αποφασίσει. Εάν συμφωνήσει την μη είσοδο της στο ΝΑΤΟ, την αναγνώριση της Κριμαίας, την αυτονόμηση της επαρχίας του Ντομπάς τότε τα πράγματα θα οδηγηθούν σε εκτόνωση. Σε διαφορετική περίπτωση η Ουκρανία θα μετατραπεί σε ένα νέο Ιράκ στο κέντρο της Ευρώπης προκαλώντας απρόβλεπτες αλυσιδωτές αντιδράσεις.

 

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον από έναν τέτοιο πόλεμο στην γειτονιά μας. Στην καλύτερη περίπτωση θα υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά και στην χειρότερη θα μας εμπλέξουν και σε έναν πόλεμο για ξένα συμφέροντα. Η Αριστερά στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη πρέπει να είναι σταθερά κατά μιας πολεμικής αναμέτρησης που θα προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Υπέρ της ανεξαρτησίας και του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντομπάς όπου ζουν και εργάζονται εκατομμύρια σύντροφοι μας. Κατά της συμμετοχής κάθε χώρας της Ευρώπης και των στρατευμάτων της σε μια επίθεση κατά της Ρωσίας.