Πρωτοβάθμια υγεία, άμεσα!

Η ανάλυση των διεθνών δεδομένων δείχνει πως η θνητότητα της COVID-19 καθορίστηκε βασικά είτε από το «πιάσιμο στον ύπνο» το Μάρτιο του 2020, είτε από την έλλειψη «κουλτούρας πρόληψης». Σημαντικό είναι ότι η έλλειψη αυτή αφορά όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις, καθώς τις διαπερνά οριζόντια.

Πρόκειται για ζήτημα «παράδοσης» και «παιδείας» και όχι «εισοδήματος», ούτε, ας τονιστεί, της εμβολιαστικής κάλυψης- τουλάχιστον όχι της «καθολικής» (π.χ. η Κύπρος, με ελαφρώς χειρότερη καθολική εμβολιαστική κάλυψη και με υποδιπλάσιο δείκτη αυστηρότητας των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης, με τουρισμό, με εκκλησίες και με αδρά παρόμοιο κατά κεφαλήν προϋπολογισμό υγείας, έχει σήμερα υποτριπλάσιους θανάτους ανά εκ. πληθυσμού από την Ελλάδα).

Το σημαντικό να κατανοηθεί είναι πως το δεδομένο αυτό, που η πανδημία απλώς αναδεικνύει, προϋπήρχε ως βασικό συστατικό, συνδημικό θα λέγαμε, για σχεδόν όλα τα νοσήματα. Το δεύτερο σημαντικό δεδομένο είναι ότι σε πολλές χώρες, βεβαίως και στη δική μας, οι κυβερνητικές πολιτικές της πανδημίας έχουν επιδεινώσει το ρήγμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής συμπερίληψης των συναγελαζόμενων στον ίδιο τόπο ανθρώπων.

Με την επιδείνωση αυτή αυξάνονται οι άνθρωποι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να διασωθούν «υγειονομικά», την ίδια στιγμή που περιθωριοποιούνται πολιτισμικά ή/και κοινωνικά. Τρίτον, η σοβαρά ετεροβαρής αντιμετώπιση της πανδημίας ως ζητήματος εμβολιαστικής κάλυψης, αποστασιοποίησης και μονάδων ΜΕΘ, ήταν και θα συνεχίσει να είναι πολύ κακή συνεισφορά.