Σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι*...
Editorial
16 Nov 2016
/ 11:35
Να μην ψειρίσουμε και ΄μεις την επίσκεψη Ομπάμα και μάλιστα από μακριά. Άλλωστε οι ελληνοκεντρικές ερμηνείες της επιλογής του να ταξιδέψει και εδώ, λίγο πριν παραδώσει την προεδρία, μπορεί και να μην απηχούν το κύριο και το βασικό.
Η προηγούμενη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου ήταν το '99, τότε που η διαμόρφωση της νέας γεωγραφίας ξεκινούσε από την υποταγή των Νοτιοσλάβων. Η συναισθηματική, λαϊκή αντίδραση δεν έγινε ποτέ, κυρίαρχη πολιτική. Κι ο Κλίντον σφράγισε με την επίσκεψή του τον... ρεαλισμό της Αθήνας. Με λίγα δακρυγόνα παραπάνω. Άλλωστε και η σύγχυση μαρξισμού και Ορθοδοξίας, για κλάματα ήτανε...
* Από τη Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου (σ.σ. μέρες πούναι)
Τώρα επιβεβαιώνεται, για μια ακόμα φορά, ο ρεαλισμός, που εκπέμπεται από την ελληνική πρωτεύουσα "... με το λουρί στο σβέρκο" (σ.σ. μέρες πούναι)!
Το γεγονός ότι το μείζον αίτημα απέμεινε η ρύθμιση των δόσεων του χρέους ώστε να είναι δυνατή η καταβολή τους, πόρρω απέχει από τη διαχρονική ρητορική της καθ' ημάς Αριστεράς. Κι έτσι ο Μπ. Ομπάμα δεν έχει λόγους να μην υποσχεθεί ότι θα πει τον καλό του τον λόγο γι' αυτό, στο Βερολίνο και το ΔΝΤ.
Όταν η κριτική στην κυρίαρχη πολιτική, μετέρχεται μεθόδους και χρησιμοποιεί αρχές του πρωτοκόλλου και του σαβουάρ βιβρ, τότε απλώς υπογραμμίζεται ότι το παιχνίδι (σ.σ. που έτσι κι αλλιώς, είναι τρομερά δύσκολο) είναι προ πολλού υπονομευμένο!
Η νέα γεωγραφία άλλωστε θέλει εγγυήσεις σταθερότητας όλων των τόπων, που (προ)ορίζονται για τη μεταφορά αγαθών και ενέργειας, με αντάλλαγμα το "κάτι ντις" για τη διέλευση! Κι αυτό, όσο και νάναι, ένα σαβουάρ βιβρ το χρειάζεται...
* Από τη Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου (σ.σ. μέρες πούναι)
