Η διαρκής διανοητική έκπτωση του αντιεμβολιαστικού κινήματος και ο σύγχρονος διχασμός
σταμάτης κυριάκης
30 Nov 2021
/ 18:37
Στο θυρωρείο συνάντησα γνωστό ψηφοφόρο της Αριστεράς και μου είπε ειρωνικά: «Αλλάξαμε κόμμα τώρα; Με την Pfizer!».
Ο θεμελιώδης διχασμός της ανθρώπινης κοινωνίας είναι ο διχασμός ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και στους εκμεταλλευόμενους. Μέσα σε αυτόν προκαλούνται και εμπεριέχονται όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι υπάρχουν ούτως ή άλλως αλλά χρησιμεύουν συχνά στους επιτήδειους να τους επιδεικνύουν ως μόνους και αποκλειστικούς, βγάζοντας από το οπτικό πεδίο μας το κύριο που παράγει, κατά μεγάλο μέρος, τα υπόλοιπα.
Αξιωθήκαμε να δούμε και έναν επιπλέον διχασμό ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Τον χειμώνα που διανύουμε φαίνεται ότι αυτή η διαμάχη θα ενταθεί εξαιτίας του ότι ο Covid 19 και οι μεταλλάξεις του προκαλούν έντονους κλυδωνισμούς σε ολόκληρο τον πλανήτη και ειδικά στην Ευρώπη που δοκιμάζεται από ένα ακόμα κύμα.
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα χάνουν την ζωή τους σε αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες της ηπείρου μας και τα πιο εξελιγμένα συστήματα υγείας χωρών όπως η Αυστρία, η Γαλλία και η Γερμανία δυσκολεύονται εξαιρετικά να διαχειριστούν την πρωτοφανών διαστάσεων υγειονομική κρίση, δείχνοντας έτσι με τον πιο δραματικό τρόπο πως ο καπιταλισμός βλάπτει σοβαρά τη ζωή και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου μεγέθους προβλήματα, τα οποία, παρεμπιπτόντως, οφείλεται στην αδηφαγία του.
Παρά τα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί στα τελευταία δύο χρόνια ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας των πολιτών της Ευρώπης αρνείται να εμβολιασθεί. Πολλοί εξ αυτών συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις κατά του εμβολιασμού. Είχαν προηγηθεί οι αρνητές μάσκας, οι αρνητές του 5G και εσχάτως εμφανίζονται οι αρνητές ταυτοτήτων και οι αρνητές της απογραφής.
Ιστορικά δεν είναι η πρώτη φορά
Ας θυμηθούμε τους αρνητές εξηλεκτρισμού του 19ου αιώνα που πίστευαν ότι ο ηλεκτρισμός θα εξαφανίσει το ανθρώπινο γένος δια της ...ηλεκτροπληξίας ή τους αρνητές του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς.
Οι ομοιότητες αλλά και οι αναλογίες με το σημερινό κίνημα των αρνητών εμβολίου είναι εντυπωσιακές και άγνωστες στους περισσότερους. Ο καλύτερος τρόπος για να αναλύσει κανείς αυτό το περίεργο φαινόμενο είναι να το εξετάσει σε συνθήκες εργαστηρίου.
Στις μεγάλες πόλεις η ανωνυμία δυσκολεύει την προσπάθεια. Στις πόλεις με σχετικά μικρά μεγέθη η δυνατότητα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Προχτές έκανα στο εμβολιαστικό κέντρο του νοσοκομείου της Κέρκυρας την τρίτη δόση του εμβολίου της Pfizer.
Στο θυρωρείο συνάντησα γνωστό ψηφοφόρο της Αριστεράς και μου είπε ειρωνικά: «Αλλάξαμε κόμμα τώρα; Με την Pfizer!». Του απάντησα: «Εσένα όταν σε πονάει το κεφάλι σου δεν παίρνεις ασπιρίνη γιατί την φτιάχνει η Μπάγιερ;»
Υπάρχουν σήμερα τέτοιος και τόσος ανορθολογισμός που αν ένας αρχιτέκτονας gay φτιάξει μια γέφυρα που να συνδέει την Κέρκυρα με την Ηγουμενίτσα θα υπάρξουν πολλοί που δεν θα περνάνε απέναντι φοβούμενοι μην «αλλοιωθεί» η …straight σεξουαλική τους ταυτότητα. Αν την γέφυρα την είχε κατασκευάσει χριστιανός καθολικός, δε θα πέρναγαν απέναντι για να μην αλλοιωθεί η πίστη τους, κοκ.
Το νοσοκομείο του νησιού μας είναι κατασκευασμένο σχετικά πρόσφατα και από πλευράς χώρων είναι πολύ καλό. Ωστόσο λείπουν πολλά. Οι προδιαγραφές του είναι για πληθυσμό τρακοσίων χιλιάδων κατοίκων.
Σημειωτέον ότι ο πληθυσμός του νησιού αυξομειώνεται κάθε χρόνο εξαιτίας του τουρισμού με αποτέλεσμα οι υποδομές να πρέπει να είναι εναρμονισμένες με τα υψηλότερα μεγέθη του καλοκαιριού.
Έψαξα να βρω να παρκάρω το αυτοκίνητό μου σε μια τεράστια έκταση και δεν υπήρχε ούτε μια θέση. Πρωτοφανές χειμωνιάτικα.
Στις εισόδους του νοσοκομείου υπήρχαν «πηγαδάκια» από συνοδούς ασθενών με Covid (πολλοί γνωστοί άνθρωποι από την πόλη ή από χωριά). Σχεδόν όλοι είχαν ανεμβολίαστο φίλο ή συγγενή στην κλινική ή στην ΜΕΘ.
Οι εμβολιασμένοι στο νησί είναι περίπου 70%. Αν υπολογίσουμε ότι 10% είναι μικρά παιδιά μας μένει ένα 20% ανεμβολίαστοι. Οι 20% ακούγονται λίγοι αλλά σε πραγματικά νούμερα είναι 20 χιλιάδες άνθρωποι. Αν από αυτούς νοσήσουν πεντακόσια άτομα που μοιραία θα προστεθούν στους ήδη ασθενούντες από άλλες ασθένειες και αν προσθέσουμε και τα καθημερινά ατυχήματα τότε καταλαβαίνει κανείς ότι θα γίνει εκ των πραγμάτων επιλογή ασθενών. Μια εφιαλτική εξέλιξη που ούτε να την διανοηθούμε δεν θέλουμε.
Στα «πηγαδάκια» θα αλλάξει η ατζέντα και οι ίδιοι που αρνούνταν να εμβολιασθούν θα εξεγείρονται τώρα διότι οι συγγενείς τους έμειναν έξω από το νοσοκομείο.
Την Τετάρτη που μας πέρασε είχαμε: 39 ασθενείς με κορονοϊό, 3 άτομα νοσηλεύονται στη ΜΕΘ, 1 νεκρός στην ΜΕΘ, 37 ανεμβολίαστοι, 2 εμβολιασμένοι (νοσηλεύονται με ελαφρά συμπτώματα).
Ποιά είναι όμως η ταυτότητα των ανεμβολίαστων; Πρόκειται για ένα ετερογενές τμήμα της κοινωνίας που έχει όμως κοινά χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν όσοι απλώς φοβούνται και το λένε χωρίς να μπορούν να προβάλουν κάποια άλλη δικαιολογία.
Υπάρχουν όσοι φοβούνται αλλά προβάλουν κάποια δικαιολογία του τύπου «και που ξέρω εγώ!»
Υπάρχουν και οι αριστεροί απόντες ψηφοφόροι που επικαλούνται τις «σκοτεινές πολυεθνικές των φαρμάκων».
Υπάρχουν και οι καλόγεροι και οι θρησκόληπτοι κάθε θρησκείας.
Υπάρχουν και οι χρυσαυγήτες.
Υπάρχουν και οι κρυπτοαρνητές που κρατούσαν μια σιωπηλή και ουδέτερη στάση και ξαφνικά μαθαίνεις μετά από καιρό ότι είναι ανεμβολίαστοι.
Υπάρχουν και οι «αγωνιστές της ελευθερίας» που ήταν σε όλη τους της ζωή απόντες από κάθε αγώνα για τις ελευθερίες και που τώρα θέλουν «να κάνουν το κορμί τους ότι θέλουν».
Μπορούμε να προσθέσουμε και άλλους.
Φαίνεται σαν να είναι ένα ετερόκλητο πλήθος αλλά δεν είναι.
Ο κοινός παρανομαστής είναι η άγνοια. Αυτό ακριβώς το ακατέργαστο υπόστρωμα είναι το κοινωνικό έδαφος επί του οποίου πάτησαν οι τύραννοι και οι φασίστες σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας. Η Αριστερά πρέπει να επικοινωνήσει με αυτό το σώμα χωρίς να υποταχθεί σε αυτό.
Η «γραμμή»: «Ναι, αλλά όχι στην υποχρεωτικότητα» εκτός από υπόκλιση στον πρωτογονισμό του αντιεμβολιασμού είναι και μια ανοησία.
Οι ανεμβολίαστοι που επικαλούνται την μη υποχρεωτικότητα είναι κατά κόρον άνθρωποι που:
Πήγαν στο σχολείο υποχρεωτικά.
Πήγαν στο στρατό υποχρεωτικά.
Πήγαν να παντρευτούν με το ζόρι.
Πάνε στη δουλειά υποχρεωτικά…
Και μόλις τους παρακάλεσαν να κάνουν ένα εμβόλιο για την υγεία εαυτών και αλλήλων, τότε τους έπιασε η επαναστατικότητα τους.
Το ζητούμενο δεν είναι η κόντρα και η ενίσχυση της αντιπαράθεσης πέφτοντας στο επίπεδο των πιο ταπεινών ενστίκτων του ανθρώπου.
Αυτό που πρέπει να κάνει η αριστερά είναι να βάλει στην κορυφή της ατζέντας το ζήτημα της πανδημίας.
Το οποίο σημαίνει ότι θα έπρεπε να υπάρχουν παντού αφίσες , εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις σε εργατικούς χώρους, σωματεία, συλλόγους κ.λπ. που να καλούν τον κόσμο να εμβολιασθεί (πρωτίστως) και να επισημαίνονται ταυτοχρόνως οι ευθύνες της κυβέρνησης και του συστήματος για την κατάσταση στην υγεία και την εκμετάλλευση της υγειονομικής κατάστασης.
Πρωτεργάτες σε αυτή την καμπάνια έπρεπε να είναι το εργατικό κίνημα και η αριστερά.
Αντί αυτού γίνονται κάθε τόσο ασκήσεις αντιπολιτευτικού πολιτικαντισμού που μυρίζουν από μακριά ψηφοθηρία πάνω από τα κρεβάτια των ΜΕΘ μιας κοινωνίας που ασθενεί.
Με τούτα και με κείνα δεν πρέπει να απορούμε αν στις επόμενες εκλογές ο μελλοντικός πρωθυπουργός θα είναι ξανά ο προηγούμενος…
