Το κόστος της σιωπής

Ας φανταστούμε το άνοιγμα του τουρισμού σαν άνοιγμα της στρόφιγγας επικοινωνίας μεταξύ διαλυμάτων διαφορετικής πυκνότητας, όπου προϊόντος του χρόνου, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε εξομοίωση αυτής της πυκνότητας. Συγκριτικά με πολλές από τις χώρες προέλευσης τουριστών, η Ελλάδα μοιάζει με ένα κουβά με σχετικά καθαρό νερό, στον οποίο χύνονται μπουκαλάκια από νερό πολύ πιο ακάθαρτο. Έτσι, η έννοια του «CoViD-free» θα αποτελεί σύντομα παρελθόν στην ΕΕ. Ο μοχλός αυτής της ομοιογενοποίησης θα είναι ο τουρισμός. Ο αναγκαίος, για τη διαχείριση ζημιών της οικονομίας.

Αντί όμως να ομολογείται ευθέως ότι ακόμη και με την καθολική εφαρμογή τεστ PCR ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος σε όλους τους εισερχόμενους θα περνούν και πάλι 1 στους 4 θετικούς φορείς CoViD-19 (αυτή είναι η ευαισθησία της εξέτασης και αυτή είναι η καλύτερη εξέταση που διαθέτουμε), η συζήτηση γίνεται για το κατά πόσον πρέπει να μην πολυμιλάμε για τα κρούσματα που ανιχνεύουμε, διότι έτσι θα διώξουμε τους ελάχιστους τουρίστες μας. Δεκτό, ο φόβος στην ψυχολογία είναι όντως το ακριβώς αντίθετο της εμπιστοσύνης, δημιουργώντας με αυτήν ένα δίπολο. Υπάρχουν τομείς της οικονομίας που δεν προϋποθέτουν την ψυχολογία, αλλά και κάποιοι που βασίζονται ακριβώς σε αυτή, όπως είναι, μεταξύ και άλλων, ο τουρισμός και η σίτιση.  

Ωστόσο, αν στη Βαβυλωνία μας πάψουμε να μιλάμε έστω για τα κρούσματά μας, που κάπως αποτρέπουν τη χαλάρωση και όλο και κάτι αποσοβείται, τότε η πραγματικότητα θα μας αναγκάσει σύντομα να μιλήσουμε, για τα πολύ πιο επώδυνα. Πόση είναι η απειλή; Ποια είναι η φύση της; Ποιο το πηλίκο οφέλους προς κόστος από το φετινό τουρισμό (χωρίς τις απροσμέτρητες ενδεχόμενες υγειoνομικές επιπτώσεις και έστω και με το στοχευμένο έλεγχο, μόνο στο δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου υπολογίζω ότι θα ξοδέψουμε σε εξετάσεις PCR τουλάχιστον 40.000.000€); Νοείται υγειονομικά αειφόρος τουρισμός μεσομακροπρόθεσμα, χωρίς εντατικά ατομικά μέτρα προστασίας; Νοούνται μέτρα προστασίας από κάτι που δεν πιστεύουμε πώς υπάρχει; Μάς αφορά η απειλή ως είδος, ως κοινωνίες, ως άτομα ή απλώς ως συστήματα υγείας και ως πολιτικές τάξεις πραγμάτων;