Σάββατο 23.11.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Υπάρχει φως, αλλά…

Κώστας Σπίγγος
14 Ιουλίου 2020 / 13:19

Περί τα μέσα Φεβρουαρίου, όταν ακόμη η επικρατούσα θέση σε όλο το Δυτικό ημισφαίριο ήταν το «μην ανησυχείτε, πρόκειται για μια μορφή γρίπης»), εγώ έγραψα το πρώτο άρθρο μου για την πανδημία, με τίτλο «ανησυχία βαθμού μετρίου». Τώρα, εν μέσω απαισιοδοξίας και αβεβαιότητας, τολμώ να γράψω ένα άρθρο που θα μπορούσε να τιτλοφορείται και με το «αισιοδοξία βαθμού μετρίου».

Τα σημαντικότερα θετικά νέα για τον κορωνοϊό-19 δεν αφορούν το εμβόλιο αλλά τους αριθμούς από τη Σουηδία και την πολιτεία της Ν. Υόρκης. Εκεί λοιπόν, παρότι τα μέτρα παρέμειναν ήπια ή λήφθηκαν πολύ αργά, τα κρούσματα σταθεροποιούνται και οι θάνατοι σαφώς μειώνονται. Δεχόμενοι την αξιοπιστία των στοιχείων που αποστέλλονται, το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει είναι ότι ο ιός δεν έχει άλλους να προσβάλλει, τουλάχιστον όχι σοβαρά.
Ας επιχειρήσω λοιπόν μια ερμηνεία του φαινομένου. Σε κάθε πληθυσμό, ένα άγνωστο αλλά σίγουρα υπολογίσιμο ποσοστό του πληθυσμού είτε ήδη διαθέτει φυσική ανοσία (από παλαιότερα απλά κρυολογήματα από πιο αθώα στελέχη του κορωνοϊού) είτε μπορεί να φέρει τον κορωνοϊό-19 στα σταγονίδια που εκπέμπει και να τον μεταδίδει χωρίς να το γνωρίζει. Το κύμα κρουσμάτων ξεκινά να φουσκώνει κατά αρκετούς μερικούς μήνες πριν από το κύμα των νοσηλειών και αυτό, με τη σειρά του, λίγες εβδομάδες πριν από το κύμα των θανάτων. Κατά την αποδρομή της πανδημίας, το κύμα των θανάτων ξεφουσκώνει πρώτο και τα άλλα έπονται. Έτσι, αν αυτή είναι η φυσική εξέλιξη του συγκεκριμένου ιού, ενδέχεται το εμβόλιο να καταστεί περιττό, τουλάχιστον για κάποιες χώρες.
Κάθε θάνατος από κορωνοϊό-19 είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου. Κάτω από αυτόν υπάρχουν ~3 που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ και τελικά επιζούν (σημειωτέον, με ποικίλου βαθμού χρόνια προβλήματα), ~20 που νοσηλεύτηκαν σε απλό θάλαμο και ~100 που εμφάνισαν απλό κρυολόγημα. Ως εδώ είναι τα γνωστά και καταγεγραμμένα. Πολλοί, άγνωστο πόσοι, μπορεί και 500, μπορεί και 1000, παραμένουν απρόσβλητοι (άνοσοι) ή ασυμπτωματικοί φορείς. Αν, λοιπόν, η πανδημία διαγράφει το κύκλο της με την καταγραφή ~600-900 θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, τότε η Σουηδία και η Ν. Υόρκη μπορεί να σταθούν ήδη ως ένα μοντέλο της φυσικής ιστορίας της νόσου με ήπια μόνο μέτρα προστασίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Τα στοιχεία αυτά αναπαράγονται ήδη από διάφορους κύκλους που θεωρούσαν εξαρχής την παγκόσμια κινητοποίηση για την πανδημία από υπερβολική έως κακόβουλη και συνωμοτική (άγνωστο με ποια στοιχεία, τότε). Με αυτό το αισιόδοξο και πάντως μη επιβεβαιωμένο σενάριο, μιας πληθυσμιακής θνησιμότητας γύρω στο 0,3%, οι αριθμοί μοιάζουν με της γρίπης. Ωστόσο, οι παραπάνω κύκλοι ξεχνούν να τονίσουν ότι η γρίπη είναι ένας κίνδυνος ενσωματωμένος στο σύστημα υγείας εδώ και δεκαετίες, ενώ η CoViD-19 όχι. Και ελπίζω να μη μοιάζει στη γρίπη, γιατί ο ιός της μεταλλάσσεται διαρκώς και κάθε χρόνο ξεκινά από την αρχή τον κύκλο του!
Ακόμη και έτσι, λοιπόν, η χώρα μας μένει να καταγράψει ~6.000 θανάτους. Θα πρέπει τώρα να λάβουμε υπόψιν και το άλλο πολύ σημαντικό: δεν θα πρόκειται για αεροπλάνα που έπεσαν! Υποχρεωτικά, οι θάνατοι σε συντριπτικό ποσοστό οφείλουν να περάσουν από τη ΜΕΘ. Η ΜΕΘ σήμερα σώζει περίπου 3 για κάθε έναν που δεν τα καταφέρνει. Επομένως, 6000 θάνατοι χρειάζονται περίπου 20.000 νοσηλείες μέσης διάρκειας 1 μήνα, στις οποίες θα αντιστοιχούσαν και 100.000 ακόμη σε απλό θάλαμο (προκειμένου να μη χρειαστεί η ΜΕΘ). Κάτι τέτοιο, με το υπάρχον σύστημα υγείας, θα ξεχείλιζε τα νοσοκομεία. Εντάξει, όχι για 5 χρόνια, όπως ήταν το απαισιόδοξο σενάριο του Φεβρουαρίου, αλλά για 1-2. Διότι, για να ζήσουμε όπως οι Σουηδοί (οι οποίοι παρολα αυτά υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης στον ίδιο βαθμό με τον υπόλοιπο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη), το σύστημα υγείας μας οφείλει να τριπλασιάσει την ισχύ του! Αλλιώς, ο κορωνοϊός θα πραγματοποιήσει την ανεξέλεγκτη και αδιάκριτη εκατόμβη θυμάτων του μόλις τα νοσοκομεία γεμίσουν. Τότε, όλοι οι δυνητικά αποτρέψιμοι θάνατοι θα πάψουν να αποσοβούνται, είτε από κορωνοϊό είτε από οτιδήποτε άλλο και η ιατρική που θα ασκηθει θα είναι ιατρική εκστρατείας. Με απλά λόγια: ακόμη και αν η θνησιμότητα του κορωνοϊού-19 μοιάζει με της γρίπης, τα ανεπαρκή συστήματα υγείας την εκτοξεύουν.
Και κάπου εδώ τελειώνουν τα αισιόδοξα νέα, γιατί στην Ελλάδα, προφανώς, το κύμα του κορωνοϊού-19 δεν φαίνεται ούτε καν να έχει ξεκινήσει την ανηφόρα του. Αν αυτό που είδαμε ήταν όντως η κύρια καμπύλη, τότε θα έπρεπε να δεχτούμε και πως οι Έλληνες, για μυστηριώδεις λόγους, έχουν ανοσία που ξεπερνά το 99%!  Νέα μέτρα λοιπόν προ των πυλών; Πιθανό έως βέβαιο, αλλά αν οι διαφόρων μορφών καραντίνες εξακολουθούν να είναι το μοναδικό ισχυρό όπλο που διαθέτει η τουριστική χώρα μας 5 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, αυτό είναι τουλάχιστον λυπηρό. Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, αλλά η Ελλάδα μάλλον τώρα μπαίνει σε αυτό...