Τα λερωμένα, τ΄άπλυτα, τα παραγεγραμμένα*

Αν και τα πραγματικά φίδια είναι τα επικείμενα οικονομικά. Και ίσως η μοναδική ευκαιρία για αλλαγές και αναδιαρθρώσεις κλίμακας, στην πολιτική, την οικονομία και την συμπεριφορά μας. Το γεγονός ότι η συζήτηση δεν ξεκίνησε ακόμα, είναι στα μείον. Ο χρόνος της υποχρεωτικής ενδοσκόπησης αφέθηκε να περάσει. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου Χατζηδάκη για τη διαχείριση του περιβάλλοντος απειλητική εφόσον φανερώνει την εμμονή στην εκποίηση ώστε να επενδύσει το κεφάλαιο. Σα να μην έμαθε τίποτα αυτός ο λεβέντης από τα μοναδικά όπλα που είχε να χρησιμοποιήσει στην επιθετική πρώτη φάση της πανδημίας. Τα δημόσια όπλα και τα δημόσια λεφτά. Τα άλλα περιπλανιούνται στη χρηματονομισματική σφαίρα και προσγειώνονται με αντάλλαγμα ένα μάτι ή ένα παιδί, κατά περίπτωση!

Μπορεί ο ΦΟΔΣΑ να γίνει από δημοτικός, περιφερειακός όμως το δίδαγμα της ημέρας δεν βγαίνει απ' αυτήν την αντιπαράθεση ούτε από τις τηλελαθροχειρίες της δημοτικής προεδρίας για την τιμή του Χατζηδάκη. Τριάντα χρόνια εγκληματικής συμπεριφοράς απέναντι στο Τεμπλόνι, πήραν την άγουσα για το αρχείο. Παραγράφηκαν κι ησυχάσαμε. Δεν συνέβη τίποτα. Δεν φταίει κανείς. Κακό σινιάλο για τους επόμενους όλους. Και ηχεί έτσι παράτερα στα αυτιά μας η χθεσινή έκκληση του Παρατηρητηρίου, να επεμβεί ο εισαγγελέας στο Τεμπλόνι!
Κι αν ο ιός είναι ένας αναπάντεχος και αιφνίδιος εχθρός, οι ευθύνες της πολιτικής διοίκησης είναι διαχρονικά διαπιστωμένες και οι συνέπειες, προβλέψιμες.
Στα εντυπωσιακά των ημερών, οι αντιδράσεις στις ανακοινώσεις σχετικά με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη από τους υποτιθέμενους συντάκτες τους. Στελέχη των Νομαρχιακών τόσο της ΝΔ όσο και του Κινάλ, είδαν τις ανακοινώσεις «τους» δημοσιευμένες και εξεμάνησαν εφόσον δεν τις γνώριζαν. Άλλο ένα σημάδι της δήθεν αντιπροσωπευτικότητας, που απέμεινε επικοινωνιακό φύλλο συκής, δήθεν λειτουργούντων υποκειμένων. Κι αν ο λόγος γίνεται για τα κορυφαία σε τοπικό επίπεδο Όργανα, τι να πει κανείς για τα μέλη και τις ολομέλειες; Ουκ εισίν ώδε (σ.σ. κατά το, ουκ έστι ΝΟΔΕ).
Κι όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να νιώσει ασφαλές σε τέτοιες συμπεριφορές το εποικοδόμημα, αν δεν είχε εξασφαλίσει την ανοχή της βάσης. Μιας βάσης που άλλοτε κουνήθηκε, διεκδίκησε, προσέφυγε. Όμως αλίμονο το αίτημά της παραγράφηκε λόγω της παρέλευσης του χρόνου. Τιλτ!
* Σε ανάμνηση της παγκόσμιας ημέρας της ελευθερίας του Τύπου και των σχετικών δηλώσεων, απασών!