ΕΛΤΑ και Τύπος: μια πονεμένη ιστορία

Τα ΕΛΤΑ εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, μεταξύ άλλων, και για τη διανομή του Τύπου. Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας & Ενημέρωσης δεν παραλείπει, κάθε χρόνο, να το υπενθυμίζει ως συμβολή της Πολιτείας στη στήριξη των εντύπων.

Κι όμως, η πλημμελής λειτουργία των επιδοτούμενων ΕΛΤΑ αποτελεί διαχρονικά έναν από τους βασικούς λόγους της ζημίας τους. Η ασυνεπής διανομή δεν είναι λεπτομέρεια· είναι ο λαιμός από τον οποίο αναπνέει ή πνίγεται μια εφημερίδα.

Θυμάμαι το 1988, όταν επισκεφθήκαμε την εφημερίδα Le Soir στο Βέλγιο. Ο διευθυντής μας εξηγούσε ότι εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα διανέμονταν καθημερινά μέσω των κρατικών ταχυδρομείων, που φόρτωναν απευθείας από τα πιεστήρια. Έφθαναν μέχρι και στη Γαλλία.

Εδώ, τα επίσης επιδοτούμενα ΕΛΤΑ, ποτέ δεν ανέπτυξαν υπηρεσία αυθημερόν διανομής Τύπου. Ακόμη και στις «καλές εποχές», οι εφημερίδες έφθαναν την επομένη. Κι αυτό θεωρούταν επιτυχία. Ποιον ανταγωνισμό να υπηρετήσει έτσι; Ποια αγορά να λειτουργήσει;

Η Ενημέρωση, όταν ήταν εβδομαδιαία, έχασε εκατοντάδες συνδρομητές εκτός Κερκύρας, επειδή οι παραδόσεις γίνονταν μία φορά τον μήνα, όλα τα φύλλα μαζί. Αραιά. Αργά. Αναξιόπιστα.

Ποιος να παραμείνει συνδρομητής όταν ο χρόνος της πληροφορίας ακυρώνεται από την ίδια την υπηρεσία διανομής;

Το κενό προσπάθησαν να το καλύψουν ιδιωτικές εταιρείες. Δεν επιδοτήθηκαν γι’ αυτό. Ούτε είχαν λόγο να το θεωρήσουν αποστολή. Αν οι τιμές διαμορφωθούν με όρους αγοράς, ακόμη κι αν μπορούν να διανείμουν, δεν συμφέρει τους εκδότες. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια, οι τοπικές εφημερίδες έφθαναν στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Κέρκυρας. Σήμερα, όχι. Και σαν να μην έφθανε αυτό, το Πρακτορείο διανομής Τύπου αρνείται πλέον ακόμα και να τις παραλαμβάνει. Η ΓΓΕΕ δεν πανηγυρίζει πια...

Κι ύστερα, για την αντοχή των εφημερίδων στον χρόνο, λένε πως φταίει το internet.

Αλλά εδώ δεν μιλάμε για «τέλος εποχής». Μιλάμε για εγκατάλειψη υποχρέωσης.