Αμηχανία

Έτσι οι εθνικές ηγεσίες παλινδρομούν στις δηλώσεις τους περί τουρισμού εφόσον οι προτεραιότητές τους παραμένουν σε επιφυλακή έναντι του ιού. Γερμανία και Ιταλία π.χ. πηγαινοέρχονται σε δηλώσεις από το «δεν έχει τουρισμό φέτος» στο «θα συνεκτιμήσουμε με άλλες χώρες τα δεδομένα και θα δούμε. Πάντως όχι τώρα» Και τότε, πότε; Μια ημερομηνία είναι η 14η Ιουνίου, μέχρι τότε επεξέτεινε η Γερμανία τους περιορισμούς που έληγαν την Κυριακή 3/5. Για τότε έχουν υπάρξει κάποιες προαναγγελίες κρουαζιερών και 'δω στη Μεσόγειο. Κι αυτές όμως υπό την αίρεση της ιταλικής στάσης αφού δεν είναι τώρα γνωστό αν θα ανοίξει ή όχι τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στον τουρισμό για φέτος. Τι να πουν κι οι υπουργοί μεταφορών; Τι να πει κι η Κομισιόν; Περιορίστηκαν σε διαπιστώσεις (σ.σ. που κι αυτές όσον αφορά στις επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία, αλλάζουν διαρκώς) και σε διευθετήσεις ελαστικότητας, παράκαμψης της αυστηρότητας των υφιστάμενων Οδηγιών για τη διευκόλυνση των μεταφορικών εταιρειών σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Χαρακτηριστική της αμηχανίας η απόφαση (;) για τον δυνητικό χαρακτήρα της είσπραξης ή εν πάση περιπτώσει της μείωσης των λιμενικών τελών από τους Οργανισμούς. Κι αυτό άνευ λοιπών άλλων λεπτομερειών, όπως για παράδειγμα πως θα κάνουν αυτοί με τα αναγκαία έσοδα και το κόστος της επιβίωσής τους; Αναλόγως και ο Θεοχάρης, που καλείται καθημερινώς στα ευρωπαϊκά δίκτυα και τα ΜΜΕ και γενικολογεί (σ.σ. τι να κάνει δηλ.;) για το πότε θα ανοίξει η σεζόν και με ποια πρωτόκολλα υγιεινής και συμπεριφοράς εν γένει. Αν υπάρχει ένα σημείο, κοινός τόπος, που επαναλαμβάνεται στα ανακοινωθέντα των ευρωπαϊκών αποφάσεων και τηλεδιασκέψεων είναι για την αναγκαιότητα ενιαίας στρατηγικής ώστε να μην επιτραπεί η βίαιη αναδιάρθρωση της αγοράς σε βαρος των φτωχότερων. Όμως οι ειδήσεις για την χρηματοδότηση π.χ. αερομεταφορέων από τις πλούσιες «χώρες» τους, δίνουν τον χαρακτήρα της άρδην επανεθνικοποιημένης εν πολλοίς, ευρωπαϊκής αρένας! Αγοράς, είπατε; Αγοράς, τότε.