Awakenings (Ξυπνήματα-1990)
Δεν γράφουμε πάνω σε λευκό χαρτί. Η πολυτέλεια της αναπάντεχης επάρκειας του χρόνου, που έφερε μαζί της η καραντίνα, είναι προσωρινή. Ένα διάλειμμα.
Η αναπόφευκτη χρηματοδότηση της οικονομίας από τα όποια κρατικά αποθέματα δεν θα παραμείνει εσαεί. Οι δυνάμεις της αγοράς θα δοκιμάσουν την ισχύ τους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό/διοικητικό πεδίο, μόλις δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα της επόμενης φάσης. Γι' αυτό και χρειάζεται η αξιοποίηση της παρούσας φάσης. Αυτής που εκόντες άκοντες υποχρεώθηκαν όλοι στην αναγνώριση της αδήριτης προσφοράς των δημόσιων υπηρεσιών και στη μοναδική δυνατότητα της χρηματοδότησης της οικονομίας από το «κρατικό» αποθεματικό! Ιδιωτικά και κρατικά «βαμπίρ» της διεθνούς οικονομίας θα αντιστέκονται στη διάχυση των πόρων εφόσον το ανταγωνιστικό τους μοντέλο εδράζεται ακριβώς στην αντίθετη πεποίθηση. Γι' αυτούς η κρίση ως ευκαιρία είναι μια ακόμα δυνατότητα αποψίλωσης του πεδίου από ασθενέστερους ή απλώς μικρότερους οικονομικούς παίκτες. Μια ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη της εργασίας, αποκλειστική άλλωστε πρόσοδο για το κεφάλαιο. Τι άλλο αποκαλύπτει π.χ. η μονομερής αλλαγή των συμβολαίων από τους μεγάλους τουρ οπερέιτορ, από commitment (δεσμευτικά) σε allotment (κατανεμημένα στον χρόνο), και με την ίδια τιμή, και για το 2021;
Οι επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην αντιμετώπιση της πανδημίας με υποχρεωτικές περιοριστικές αλλά και κρατικοπαρεμβατικές πολιτικές θα υποχωρήσουν στην πίεση των κυρίαρχων για την κατά το δυνατόν ταχύτερη επαναφορά της προτέρας κατάστασης. Κάτι το οποίο θα αποκαλείται κανονικότητα με ένα κυρίως μέτρο, την αποκατάσταση της λειτουργίας της αγοράς και των καταναλωτικών μοντέλων. Εκείνων που πλείστοι όσοι ευαίσθητοι αρθρογράφοι στηλίτευσαν τις μέρες του «εγκλεισμού», ίσως ενοχικά και πάντως απολογητικά. Θα αποδεχτούν την επάνοδο στην κανονικότητα, ομολογώντας ξανά την αδυναμία τους να πάνε κόντρα στο ρεύμα!
Μπορεί ο κορωνοϊός να μην δραπέτευσε από κάποιο εργαστήριο βιολογικών πειραμάτων όμως η ανθρωπότητα εκτός της απειλής που ενσαρκώνει, βίωσε έστω κι έτσι την ανάκτηση δεδομένων, που αναδεικνύουν τη ζωή, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό στον άνθρωπο και τη φύση. Τουλάχιστον ως στοχασμό, που κυρίευσε τον ανέλπιστα ελεύθερο χρόνο. Σαν ξύπνημα από έναν αρρωστημένο λήθαργο. Η διατήρηση αυτών των δεδομένων και στην επόμενη φάση θ' αποδειχθεί αντικείμενο σκληρής σύγκρουσης ανάμεσα στις δυο κανονικότητες. Της κανονικής και της παρά φύση!
