Γιατί σε μένα, Θε μου;

Όσο αλήθεια είναι ότι οι απελπισμένοι της φτώχειας και του πολέμου αναζητούν τον δρόμο προς την σύγχρονη γι' αυτούς γη της επαγγελίας άλλο τόσο είναι πρόδηλη η εργαλειοποίησή τους (και) από την Άγκυρα. Όσο πραγματική κι αν είναι η υγειονομικού χαρακτήρα απειλή άλλο τόσο είναι και οι οδηγίες ολοκληρωτικής καραντίνας, που μεταφράζονται σε βέβαιο οικονομικό θάνατο πριν καν προλάβει να εκδηλωθεί ο κορονοϊός. Εν ολίγοις, η Χώρα μας και η ανθρωπότητα ολόκληρη δοκιμάζουν τις αντοχές και τις κοινωνικές σχέσεις με αφορμή δυο συμπτωματικές περιπτώσεις, επεισόδια της παγκοσμιοποιημένης πλέον οικονομικής συμπεριφοράς. Κι όπως θύμισε στην στήλη καλός της φίλος, η ισπανική γρίπη, αμέσως μετά το πέρας του α΄παγκοσμίου πολέμου, προκάλεσε μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων από όσα είχαν ταφεί λίγο πριν στα πεδία των μαχών!

Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα προκαλούν στην εγκατάλειψη του εφησυχασμού των προνομιούχων πληθυσμών και την αντικατάσταση του με συμπεριφορές ευαισθησίας και ψύχραιμης διαχείρισης. Μακριά από ψυχώσεις περιούσιου λαού, που η συνείδησή του είναι άθυρμα στερεοτύπων για το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο. Αντιφατικές μονομανίες, που φαίνεται να ισχύουν μόνον όταν μας αφορούν και κυρίως όταν μας ωφελούν. Όταν όμως απασχολούν τους άλλους, τότε απλώς ας κόψουν το λαιμό τους!
Αναλόγως και στην περίπτωση της υγειονομικής κρίσης, φρόνιμον είναι η πολιτική διαχείρισης να μην «σκοτώσει» υγιή τον πληθυσμό, οδηγώντας τον σε μια παρένθετη οικονομική κρίση, όπου ο ιός και οι αδυσώπητοι νόμοι της αγοράς θα εξολοθρεύσουν τις ευπαθείς ομάδες προς όφελος της διαδικασίας παραγωγής αντισωμάτων από τους επιζήσαντες και για λογαριασμό τους.
Αν και κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν γίνεται αλλιώς και ότι αυτές εντέλει είναι οι εγγενείς συμπεριφορές και οι δυνατότητες του γενετικού υλικού του πολιτισμού μας. Κυνικός υλισμός, μια θεωρία για τη δυναμική της ισορροπίας και της ιστορίας...