Η διάκριση των εξουσιών

Η απόπειρα εμπλοκής κάθε εξουσίας στην πολιτική κονίστρα και ο δηλητηριασμός του δημοσίου λόγου είναι το αποδοκιμαστέο εφόσον το ζητούμενο είναι να υπάρξει η ελάχιστη αναγκαία εμπιστοσύνη ώστε να λειτουργούν οι θεσμοί και να διοικείται ο τόπος. Κι ας διαφωνήσουμε στον τρόπο διοίκησής του, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Κανείς ποτέ δε βλάφτηκε από τη διαφωνία και την ανταλλαγή θέσεων και απόψεων ακόμα και στο πλαίσιο της πλέον λυσσαλέας και λυσσώδους αντιπαράθεσης. 
Κι ενώ κανείς δεν πρέπει ν' αφήνει την κομματική του ταυτότητα έξω από τους τοπικούς θεσμούς, κάτι προσδήλως υποκριτικό, οφείλει να αφήνει ανεπηρέαστες άλλες εξουσίες και θεσμούς, στοιχειώδη προϋπόθεση της λειτουργίας της Δημοκρατίας. Να ορθώνονται δημοκρατικά εμπόδια σε δόγματα περί του σκοπού που αγιάζει τα μέσα, πεποιθήσεις που η φρενίτιδα των επιδιώξεων επικράτησης τις καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνες. Από το ρεπορτάζ συγκρατείται, εκτός των άλλων, και η διαπίστωση της ελέγχουσας Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου ότι δηλ. τα κακουργήματα της πέραν των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας των εγκαταστάσεων διαχείρισης των απορριμμάτων στην Κέρκυρα, παραγράφονται προϊόντος του χρόνου. Διαπίστωση που καθιστά επιβεβλημένη την εκκαθάριση τέτοιων υποθέσεων, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν η διαβόητη και σε εκκρεμότητα δικογραφία έχει στον πυρήνα της τη μηνυτήρια αναφορά του πρ. περιφερειάρχη Θ. Γαλιατσάτου, ο οποίος κατά δήλωσή του στο enimerosi.com ουδέποτε κλήθηκε να καταθέσει σχετικά στο στάδιο της ανάκρισης. Και πάντως, αυτή φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί από τον Ιούνιο του '18, (σ.σ. εδώ και δυο χρόνια λέει το πόρισμα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου), και οι υποθέσεις διολισθαίνουν, η μια μετά την άλλη, στην παραγραφή! Το από 11/10/2019 πόρισμα με αφορμή την εξέταση στην αναφορά εναντίον της Χριστούλη, μπορεί να γίνει η αφορμή για την εκκαθάριση μιας πονεμένης ιστορίας για την Κέρκυρα και το περιβάλλον της αλλά και το πολιτικό της σύστημα, ίσως. Αν κι αυτό, το τελευταίο, είναι πολύ βαθύ, μάλλον.