Πάνω που έμαθε να μην τρώει, πέθανε!

Η συμφωνία Ελλάδα - Κόσκο, που επισημοποιήθηκε κατηγορηματικά κατά τη φανταχτερή επίκεψη του κυβερνητικού κλιμακίου στην Κίνα, επισφραγίζεται από τη διάθεση των Κινέζων να παραλάβουν γυμνούς από δικαιώματα και ευρωπαϊκά κεκτημένα τους εργαζόμενους του ΟΛΠ και όχι μόνον. Άλλωστε ο δρόμος του μεταξιού περνάει από την Ελλάδα, τον Περαία, το Θριάσιο πεδίο και δια του ΟΣΕ θα διασχίζει την Ευρώπη κατευθυνόμενος στις κεντροευρωπαϊκές αγορές. 
Εκεί θα μεταφέρει ικνέζικα προϊόντα που θα έχουν μασκαρευτεί σε (.eu), σε μια επίδειξη μέγιστης υποκρισίας του δυτικού (;) κεφαλαίου που έχει εδώ και καιρό εναποθέσει τις τύχες της μεγαλύτερης απόδοσής του στην ανατολική παραγωγική ανάταση. Το γεγονός αυτό από μόνο του πιέζει ακόμα προς τα κάτω τις αμοιβές των δυτικών εργαζομένων εφόσον με όρους ανταγωνιστικότητας ζητείται με κάθε τρόπο η κινεζοποίησή τους. Το προσδοκώμενο από τους νεοσοσιαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, η έστω κι έτσι μεγέθυνση της οικονομίας με ανάλογο τρόπο για όλα της τα μεγέθη ώστε σαν τον γάϊδαρο του Χότζα, εφόσον βεβαίως επιζήσει της νηστείας, θα καλοσωρίσει στην συνέχεια την όποια μικρή καταναλωτική του ανάκαμψη. Φρούδες ελπίδες: Μένει να φανεί, αφού η εμπειρία των κινεζικών επενδύσεων "λέει" ότι οι απόγονοι του Μάο Τσε Τουν δεν αφήνουν προστιθέμενη αξία απ' όπου περνούν αλλά πληρώνουν μόνον τα διόδια και ίσως να υποχρεώνονται στην παραχώρηση κάποιων υπεργολαβιών σε χέρια ιθαγενών και πάντως με τους σκληρότερους όρους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βόλτα στο σινικό τείχος είναι συναρπαστική εμπειρία, απλώς υπενθυμίζεται ότι η κατασκευή του μεταποιητικού (σ.σ. άλλοι λένε απλώς συσκευαστήριου) στο Θριάσιο είχε προκηρυχτεί και τον Αύγουστο του '14, επί αλήστου μνήμης Σαμαρά, γεγονός που ερμηνεύεται ως σταθερή μοίρα/επιδίωξη για την περιοχή. Απλώς η προσαρμογή και των απελευθερωτικών δυνάμεων στο αναπτυξιακό πρότζεκτ, πήρε κάποιους μήνες ακόμα... Προς δόξαν της διαφορετικής πολιτικής οπτικής...