Τα εκλογικά αποτελέσματα στην Κέρκυρα και τα Ιόνια νησιά (Ανάλυση)

Το «διότι» αυτής της στροφής δεν ερμηνεύεται τόσο με την άλγεβρα των ποσοστών όσο με πολιτικούς όρους δηλ. με το πως αντιστοιχίζεται η πολιτική επιλογή του καθενός με την κοινωνική του εμπειρία. Το υφιστάμενο, μοναδικό πλαίσιο της επιβεβλημένης πολιτικής, παρά τις απόπειρες διαφορετικών εκδοχών και αναγνώσεων, παγίδεψε την Αριστερά και σε τοπικό επίπεδο, έτσι που ο λόγος να μην γίνεται για νίκη της Δεξιάς τόσο, όσο για την ήττα της Αριστεράς. Και τούτο ανεξαρτήτως της ικανοποίησης που εκδηλώνεται από στελέχη με την επίκληση της διατήρησης δυνάμεων σε διάψευση των πλέον ακραίων οιωνοσκόπων, που προφήτευαν, για επικοινωνιακούς λόγους, την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στα άλλοτε μονοψήφια ποσοστά του.

Το «τέλος των μεγάλων πολιτικών αφηγήσεων», ιδιαιτέρως σε τοπικό επίπεδο, που δεν είναι και τόσο εύκολο να ευδοκιμήσουν αυτές ως εκδοχές της μεγαλύτερης εικόνας, έφερε την επικράτηση της διαχειριστικής καπατσοσύνης ως το μέγιστο κριτήριο υποψηφίων και εκλογέων. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, αυτή η αποτελεσματικότητα κρύβει επιμελώς ή ακόμα και τυχαίως την υψηλή χορηγία ιδιωτικών επιδιώξεων. Έτσι που ο λόγος δεν γίνεται για προϊούσα αποπολιτικοποίηση στο όνομα της δήθεν επιβεβλημένης τοπικής, κομματικής ανεξιθρησκείας αλλά σε σκοπούμενη σύγχυση. Το γεγονός ότι η Νομαρχιακή της ΝΔ, και άλλοι ιθύνοντες κύκλοι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν υπήρξαν και τόσο ένθερμοι υποστηρικτές των επίσημων επιλογών, λογίζεται ως δευτερεύον επεισόδιο που αποκαλύπτει την κομματική παθογένεια αλλά δεν πρέπει μάλλον να ενδιαφέρει κανέναν άλλον εκτός των πρωταγωνιστών της.
Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, η αμηχανία των επιλογών της Νομαρχιακής του συνοψίζεται στο γνωστό sms και στα παρελκόμενά του. Η εκπεφρασμένη πεποίθηση, στην συγκέντρωση Τσακαλώτου, Γαλιατσάτου, την Παρασκευή, ότι η ψαλίδα με τη ΝΔ κλείνει ή και αντιστρέφεται, αποκαλύπτει στην καλύτερη περίπτωση την απόσταση από την πραγματικότητα.
Με τούτα και με 'κείνα, λίγο έλειψε οι τοπικές εκλογές σε Περιφέρεια και κεντρικό Δήμο εδώ, να μετατραπούν σε ολοκληρωτικό, εσωκομματικό εμφύλιο της ΝΔ. Η διάσωση του Γαλιατσάτου, που απειλούταν να μείνει εκτός δεύτερου γύρου μέχρι τουλάχιστον τα μεσάνυχτα της Κυριακής, δεν αλλάζει τις εντυπώσεις που δημιούργησαν τα διαδραματισθέντα και δεν εμποδίζει τον Σπύρου να δηλώνει ρυθμιστής, γνωρίζοντας εκ πείρας πως κάτι τέτοιο κατά κανόνα αξιολογείται αρκετά καλά, ιδιαιτέρως και εάν και εφόσον το κόμμα με τους συμμάχους του συγκεντρώσουν τη δεδηλωμένη μετά τις βουλευτικές εκλογές, σε περίπου ένα μήνα από σήμερα!
Σε συνθήκες πόλωσης, ο χώρος του Κέντρου, λιγότερο ή περισσότερο σοσιαλδημοκρατικού, δεν εμφανίζεται ιδιαιτέρως ελκυστικός, πολυδιασπάται και ακυρώνεται ως αυθεντική και υπολογίσιμη αφήγηση. Σκιά του παλαιότερου, κραταιού εαυτού του προβάλλει κυρίως ένα συμπληρωματικό προφίλ. Ανεξαρτήτως των προσωπικών περιπτώσεων, η εικόνα του χώρου κουρασμένη και από τις πρόσφατες ιστορίες και επιλογές, ακόμα κι αν επιστρατεύει φρέσκα πρόσωπα, αδυνατεί να απεκδυθεί την πολιτική του αδυναμία. Στα εκλογικά του αποτελέσματα σε Δήμο και Περιφέρεια αποτυπώνεται μια εναγώνια μάχη οπισθοφυλακών, ακόμα κι αν τινές εκ των επικεφαλής δεν εμφορούνται από τέτοιες ιδέες και δεν επέλεξαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Χάνονται μέσα στη γενική πεποίθηση που σχηματίζει τη μεγάλη εικόνα, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις προσωπικές δυνατότητες. Ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία άλλωστε καθορίζεται μάλλον από την ισχύ της πραγματικότητας παρά από τις ικανότητες των προσώπων. Μοιάζει περισσότερο με την σχέση του καλού του καπετάνιου με τα κύματα.
Η κομμουνιστική Αριστερά, μεγάλη και μικρότερη, έχει υιοθετήσει την τακτική του φρουρίου, επιχειρώντας να διατηρήσει έτσι ασφαλή των εσώτερη κοινωνία της. Δεν επιτυγχάνει ποσοστά αλλά δεν αφίσταται και της ασφάλειας της, τέτοιας και τόσης, όπως ακριβώς περιγράφεται στα ντοκουμέντα περί των άμεσων, τακτικών επιδιώξεων. Και σ' αυτήν την περίπτωση, χαρισματικές φυσιογνωμίες και δημοφιλείς άνθρωποι με την συμβολή τους δεν μπορούν να βάψουν εντονότερα τα χρώματα.
Οι νέες τοπικές Αρχές θα προκύψουν ως το απότοκο αυτών των δεδομένων. Εκτός των πολιτικών εντυπώσεων και των κομματικών συμπερασμάτων, οι άλγεβρες των συμβουλίων, περιφερειακού και δημοτικού, δεν αναμένεται να ξεφύγουν των ειωθότων όσο κι αν ο νομοθέτης επέβαλε την εκπροσώπηση και του μικρότερου μεγέθους. Η Δημοκρατία και η διοικητική αποτελεσματικότητα δεν είναι πρωτίστως τεχνικό ζήτημα όσο είναι συνειδητοποιημένη, κοινωνική ανάγκη κι έτσι πολιτική προτεραιότητα. Αυτό, όσον αφορά στην στιγμή, είτε υπάρχει είτε όχι. Δεν ευδοκιμεί στις κάλπες. Η συνέχεια επί της οθόνης.