Οκτώ νάναι οι ώρες σου!

πολλαπλασιάζοντας τις παραγωγικές δυνατότητες, ανανεώνοντας την καπιταλιστική οικονομία και έτσι την αφήγηση περί των αξιών της, ηθικών και χρηματοποιημένων. 
Η πρωτομαγιάτικη γενέθλιος στιγμή, ηρωική όσο δολοφονική και εγκληματική, είχε ως επίδικο τη νομή του χρόνου. Αυτού του σχετικού μεγέθους που γίνεται απόλυτο στον πεπερασμένο κύκλο της ζωής. Παίρνει άλλη αξία στην ιστορική διάσταση κι άλλη στη βιολογική. Αλλά όσο και να λογοπαίξει κανείς, επικαλούμενος τις επιστημονικές διατυπώσεις για τα συμπυκνώματα του χρόνου στον μάταιο τούτο κόσμο, υπερεργασία, υπεραξία, κέρδος, υπερσυσσώρευση! Όση ικανοποίηση και να νιώσει αποτυπώνοντας με σημερινά δεδομένα τον γρίφο που γέννησε την ανθρώπινη ιστορία, δεν θα μπορέσει να αποφύγει το ηθικό ζήτημα που παράγεται και αναπαράγεται διαρκώς. Ο πολιτισμός της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να είναι αυτός της αγοράς. Μόνον που η ηθική δεν αυτοφύεται, μα συνιστά στοιχείο του εποικοδομήματος ως φανερή αλλά και λανθάνουσα ιδεολογία. Η Πρωτομαγιά, η εργατική, ως επέτειος της «πρώτης» μάχης για την ανάκτηση του χαμένου χρόνου, μόνον έτσι ιδωμένη αξιώνεται. Σταθμός της αέναης σύγκρουσης ανάμεσα στην εγγενή ανθρώπινη δημιουργία και την πονηρή λεηλασία της. Της δημιουργίας ως άθροισμα «χρόνων» και της ληστρικής κλοπής τους. Η κυρίαρχη αντίθεση γενεσιουργός και φονική, την ίδια ώρα, αναδεικνύει τη διττή φύση των πραγμάτων. Του «καλού» και του «κακού», περιγράφοντας μια βία τόσο δημιουργική όσο και οδυνηρή, που ενέπνευσε ποιητές και στρατηλάτες. Παθολογοανατόμους της ανθρώπινης φύσης ή απλώς «χασάπηδες», γυρίζοντας πάντως τον τροχό της ιστορίας μέχρι τέλους!