Ζητείται ο από μηχανής θεός

Μεταπολεμικά, το δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε την καθαίρεση ό, τι είχε απομείνει, βεβαίωνε για μια ακόμα φορά αυτήν την αδυναμία.  Έτσι στη δεκαετία του ’60 ο αρχιτέκτονας που δώρισε τα σχέδια της κατασκευής νέου δημοτικού θεάτρου με φιλοσοφία κυβιστική και χαρακτηριστική των ρευμάτων της εποχής, το έστρεψε σε σχέση με το βομβαρδισμένο ώστε η είσοδος του να βρεθεί από μέσα για να μπορέσει να το προικίσει με μαγαζιά. Έκρινε ότι από τα νοίκια θα χρηματοδοτούταν τα δημοτικά Ταμεία και δι’ αυτών η λειτουργία του θεάτρου.
Έκτοτε δεν μπήκε ένα καρφί στο Δημοτικό θέατρο. Στην πραγματικότητα, εκτός της αποκατάστασης ζημιών, ποτέ δεν έγινε παρέμβαση κλίμακας, που αναμφίβολα έχει ανάγκη ένα κτήριο σχεδόν 60 ετών, στο οποίο φιλοξενούνται οι περισσότερες εκδηλώσεις ετησίως.
Υπήρξε μια χρηματοδοτική ευκαιρία, όταν ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος παρότρυνε τις τοπικές Αρχές να αντλήσουν χρηματοδότηση ύψους 10 δισ. δρχ για την ανέγερση όμως νέου λυρικού θεάτρου κι όχι για τη δραματικη και τότε απαραίτητη συντήρηση της υπάρχουσας καταρρέουσας πολιτιστικής υποδομής. Η κατάληξη είναι γνωστή. Μόλις προσφάτως η περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, διάδοχος της νομαρχιακής, απαλλάχτηκε από την οφειλή ενός τρομερού ποσού που εκκρεμούσε σε βάρος της υπέρ του μελετητή του λυρικού θεάτρου.
Τώρα που τα προβλήματα χρονίζουν και η αδυναμία της πόλης να στηρίξει το δημοτικό της θέατρο ενώ κι ο Φοίνικας εντάσσεται διαρκώς αλλά προκοπή δεν κάνει, ίσως και να γίνεται αντιληπτό πως απαιτείται μάλλον η εμφάνιση του από μηχανής θεού. Τέχνασμα των αρχαίων κλασικών ώστε να ολοκληρωθεί η αφήγηση της θεατρικής παράστασης. Τώρα η επίκλησή του γίνεται προκειμένου να μπορέσουν να συνεχισθούν οι παραστάσεις.