Και πόσα (κολοκύθια) θες να κάνει;

Όσοι έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να κατέβουν στις εκλογές είναι εκείνοι που υπολογίζουν εφόσον διαιρεθεί η αυτοδιοικητική Επικράτεια να διεκδικήσουν τον μητροπολιτικό Δήμο. Οι αντίστοιχες προθέσεις στην κερκυραϊκή ύπαιθρο αντικειμενικά περιμένουν την επίσημη ανακοίνωση για να εκδηλωθούν ενώ η αμφιβολία περιορίζει τη δραστηριότητά τους. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο κυβερνητικός βουλευτής διατυμπανίζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, το «οσονούπω» ενώ η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος και μέλος της οργανωτικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει δημοσίως άγνοια ενώ διατυπώνει και τις επιφυλάξεις της για το χρόνο και το εγχείρημα της διαίρεσης υπ' αυτές τις (μη) προϋποθέσεις. 

Ενώ συμβαίνουν αυτά, αγνοούνται και οι νομοθετικές μέθοδοι με τις οποίες θα επιχειρηθεί, αν επιχειρηθεί, η διαίρεση. Θα είναι τροπολογία ενός άρθρου «καρφιτσωμένη» σε κάποιο αλλότριο νομοσχέδιο με την επίκληση του νομοθετικού φόρτου; Ή ένα κανονικό σχέδιο νόμου, Κλεισθένης 2 ας πούμε, στο οποίο θα προβλέπονται όλες εκείνες οι πρόνοιες, στην έλλειψη των οποίων αποδίδονται τα δεινά της περιφέρειας των μεγάλων, νησιωτικών δήμων; Κι αν είναι το δεύτερο, δεν θα έπρεπε η πρόταση να «κατέβει» για διαβούλευση στις τοπικές κοινωνίες, που στο τέλος, τέλος, θα κληθούν να αυτοδιοικηθούν με τα νέα δεδομένα;

Εξυπακούεται ότι τα κριτήρια για τη διαίρεση δεν μπορεί να ισχύσουν αλά καρτ. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα, να διαιρείται ένα νησί για πληθυσμιακούς και λόγους έκτασης ενώ άλλο μεγαλύτερο και με περισσότερο κόσμο να παραμένει ως έχει. Εκτός της προφανούς αντισυνταγματικότητας θα είναι κομματάκι δύσκολο να μην αναλογιστεί κανείς ότι τελικώς τα κριτήρια είναι αμιγώς κομματικά με βάση τις τοπικές επιδιώξεις. Κι έτσι εμφανίζονται ως άσχετα με τις υφιστάμενες ή όχι διοικητικές αδυναμίες, που δεν αντικειμενικοποιούνται με βάση τον πληθυσμό και την έκταση, και μόνον.

Απορίας άξιον είναι επίσης το γιατί επελέγη από το υπουργείο Εσωτερικών να διαχωριστεί αυτή η διαδικασία από τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη. Εμφανίστηκαν οι νησιωτικές/χωροταξικές ως σημειακές και δευτερεύουσας σημασίας, εκτίμηση που προφανώς δεν συμμερίζονται οι νησιωτικές κοινωνίες, για τις οποίες η διοικητική χωροταξία και αρτιότητα είναι πρωτεύουσας σημασίας και ενδιαφέροντος και τούτο ανεξαρτήτως ποια από τις πολλές προσεγγίσεις μπορεί να διαλέγει και να υποστηρίζει κάποιος.