Δυο σενάρια για τα Βαλκάνια
Editorial
14 Δεκεμβρίου 2018
/ 15:24
Μια φωτογραφία του προέδρου του Κοσσυφοπεδίου Χακίμ Θάτσι, ιστορικού ηγέτη του UCK, με στολή παραλλαγής με εθνικά διακριτικά και λεζάντα, συγχαρητήρια, κοσμεί από το μεσημέρι της Παρασκευής τον επίσημο λογαριασμό στο fb του πρωθυπουργού της Αλβανίας, Έντι Ράμα.
Την ίδια ώρα η Βουλή της άλλοτε γιουγκοσλαβικής Επαρχίας αποφάσιζε με συντριπτική πλειοψηφία τη δημιουργία εθνικού στρατού, παρά τις αντιδράσεις του Βελιγραδίου και τις επιφυλάξεις ακόμα και του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ. Οι Ρώσοι κρατούν ανάλογη διπλωματική στάση με 'κείνη για την Συμφωνία των Πρεσπών, που αφορά στο έτερο μεγάλο αγκάθι στην βαλκανική ατζέντα, υποτιμώντας τέτοιες ενέργειες ενώ αναγάγουν τα ζητήματα στις διαδικασίες του ΟΗΕ, απορρίπτοντας έτσι τα όποια τετελεσμένα παράγονται μονομερώς. Αυτά ενώ σε δυο εβδομάδες θα αρχίσουν να ισχύουν ρυθμίσεις, πιο σωστά να καταργούνται όσες στοιχειοθετούν Αλβανία και Κοσσοφυπέδιο ως δυο ξεχωριστές οντότητες. Ελεύθερη κίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και κεφαλαίων, κατάργηση ακόμα και της περιαγωγής στην τηλεφωνία κι ένας δρόμος από το βορειοαλβανικό Λέτσε έως την Πρίστινα, που καθιστά τον χώρο ενιαίο. Αντικειμενικό πρόπλασμα της μεγαλύτερης Αλβανίας ως το «φυσιολογικό» απότοκο της βίαιης απόσχισης της γιουγοσλαβικής Επαρχίας, που έγινε κατορθωτή από τα δυτικά όπλα πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων περιλαμβάνεται σε μια αφήγηση που κουμπώνει στο τουρκικό σενάριο για τα Βαλκάνια. Το δυτικό σενάριο πατάει σε δυο πυλώνες. Και οι δυο θεμελιώνονται στη βελτίωση των σχέσεων του ελληνικού σχηματισμού με την Αλβανία και τη πΓΔΜ, το πλαίσιο των οποίων δεν είναι και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στις μέρες μας. Και τα δυο σενάρια για μια νέα ισορροπία στην περιοχή μετά τον παγωμένο διπολισμό, έχουν πολλές δευτερεύουσες εκδοχές και άλλες τόσες προϋποθέσεις χρονισμού, που παρουσιάζουν ακόμα περισσότερους συνδυασμούς ως παράγωγα. Η παραδοσιακή ελληνική εσωστρέφεια και η μονομανία ιστορικού μεγαλείου ενώ αξιοποιούνται στη διαίρεση, καθόλου δεν ερμηνεύουν τις εξελίξεις με τις σημερινές δυνατότητες. Αντιθέτως αναβιώνουν παλιές εμφύλιες διαιρέσεις, που αδυνατίζουν αντικειμενικά την παραγωγή πολιτικής, αποδίδοντας εντέλει την απόλυτη ελευθερία στον ξένο παράγοντα να επιλέξει εκείνος τον τρόπο και τον χρόνο των αλλαγών, εν λευκώ!
