Τρίτη 30.04.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Ο καθένας έχει την τιμή του, ισχύει μόνον στην αγορά

Editorial
09 Nov 2018 / 11:30

H χθεσινή κινητοποίηση των ταξιτζήδων (και στην Κέρκυρα) είχε ως αφορμή μιαν αντιδικία ανάμεσα στο συνδικάτο και μιας νεοφυούς επιχείρησης παροχής ανάλογων υπηρεσιών, στην Αθήνα.

Τον κατάλογο των δημοσίων ακινήτων, που παραχωρούνται στο Υπερταμείο προς αξιοποίηση, έδωσε στη δημοσιότητα η Λαϊκή Ενότητα. Τα δυο αυτά γεγονότα της επικαιρότητας έχουν κοινή βάση. Αναφέρονται στην αντιπαράθεση παλιών και νέων ηθών στην οικονομία, που προϋποθέτουν διαφορετική ηθική και πολιτική αντιμετώπιση. Η νεοφιλελεύθερη πεποίθηση ότι δηλ. όλα είναι αξίες αγοραίες ενδυναμώνεται από τις εφαρμογές της νέας τεχνολογίας, που μπορεί να αποτυπώσει ακριβώς το κατά κεφαλήν. Να το κάνει γρήγορα και μάλιστα ανοίγοντας ολόκληρη τη βεντάλια (βάση δεδομένων) των προσφερομένων υπηρεσιών και προϊόντων. Εξυπηρετεί τη διεύρυνση της έκτασης της αγοράς έως άπειρον και του χρόνου επίσης στα ακρότατα όρια του (24/7/365)! Ηθικοί φραγμοί κάθε μορφής, προέλευσης και είδους που αντιστέκονται σ' αυτό το απέραντο διαδικτυακό παζάρι, χαρακτηρίζονται οπωσδήποτε συντηρητικοί εφόσον ο μοναδικός ηθικός κανόνας γίνεται η αναγνώριση του αγοραίου χαρακτήρα κάθε αξίας.
Όσοι αντιστέκονται όμως δεν είναι όλοι θεματοφύλακες ηθικών αξιών, μπορεί και να είναι μαχητές οπισθοφυλακών, που αντιστρατεύονται με την στάση τους και την απελευθερωτική εκδοχή της καινοτομίας (διότι ενυπάρχει και τέτοια).
Έτσι ή αλλιώς, ο τεχνολογικός πολιτισμός δεν ήταν ποτέ ουδέτερος. Μέχρι ώρας, προκαλείται ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες της αγοράς, τις οποίες και αναπαράγει σ' έναν διαρκή οικονομικό (και όχι μόνον) κύκλο. Εμπεριέχει όμως τον ιό της απελευθέρωσης ακόμα και από αυτήν τη γενεσιουργό του αιτία. Μόνον που κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ευρέως αντιληπτό με θεωρητικά φληναφήματα. Η αντίδραση που εκδηλώνεται στην ασφυκτική ζήτηση, π.χ. σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, ως το αποτέλεσμα της επ' αόριστον εκμετάλλευσης, απεικονίζεται στην προβολή της προστασίας της ιδιωτικότητας, του ελεύθερου χρόνου και της λειτουργικής χωρητικότητας. Προκαλεί περιοριστικές λύσεις, επαναφέροντας το αναγκαίο των ρυθμιστικών επιλογών και αποφάσεων αντί της καταστροφικής αυτορύθμισης. Προβάλλεται έτσι ένα «όχι» κατά περίπτωση απέναντι στην νεοφιλελεύθερη κατ' ευφημισμόν ελευθεριότητα, που χειραγωγείται από τον ισχυρότερο. Γι' αυτό άλλωστε η «τρίτη» άποψη είναι εκείνη που ισχυρίζεται ότι χρειάζεται μια τομή που ν' αλλάξει ριζικά τους όρους της ανθρώπινης συνύπαρξης. Αλλάζοντας και το υπόδειγμα και το ζητούμενο. Πως λέμε; Άλλο η εκκλησία του Δήμου κι άλλο η αγορά του...