Κανείς δεν είχε ακούσει κάτι για τον φόνο
editorial
09 Αυγούστου 2018
/ 11:20
Είναι φανερό (;) ότι οι ντόπιοι παράγοντες δεν ρωτήθηκαν για τη νέα διάρθρωση του ΕΟΤ, έτσι που ν΄ αναρρωτιέται κάποιος πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η αναδιάρθρωσή του όταν αγνοείται η γνώμη των παραγόντων της πολιτικής, της τοπικής διοίκησης και της οικονομίας των εκπροσώπων της ναυαρχίδας του ελληνικού τουρισμού για την οργάνωση των Υπηρεσιών του εθνικού Οργανισμού Τουρισμού;
Το ΠΔ μάλιστα, που πήρε ΦΕΚ την προηγούμενη εβδομάδα (2/8), δεν έγινε αντιληπτό από κανέναν εδώ (σ.σ. τουλάχιστον δεν υπήρξε κάποια αντίδραση) μέχρι τη δημοσίευση του στον Τύπο! Η Περιφέρεια έδειξε να το αγνοεί όσο και η Νομαρχιακή των Αν.Ελλ., που κατά το παρελθόν έδειχνε να έχει καλή επαφή με την υπουργό Τουρισμού, Έλενα Κουντουρά. Οι πρώτες αντιδράσεις σημειώθηκαν μόλις χθες, καθυστέρηση που δεν ερμηνεύεται εύκολα.
Όσον αφορά στην υπόσταση της Περιφέρειας, είναι επίσης φανερό ότι η υφιστάμενη διοικητική αρχιτεκτονική της Χώρας, δεν έχει και πολλούς οπαδούς στη γενική κυβέρνηση, τους Φορείς και τους Οργανισμούς πανελλαδικής κλίμακας. Η Κέρκυρα έχει πάψει από καιρό να είναι το διοικητικό κέντρο της ΠΙΝ, ανάλογο π.χ. με τα Γιάννενα όσον αφορά στην Περιφέρεια Ηπείρου, την Πάτρα για τη Δυτική Ελλάδα κοκ. Κανείς ποτέ δεν εξήγησε γιατί συμβαίνει αυτό. Η Περιφέρεια Ιόνιων νησιών μοιάζει να βρίσκεται διαρκώς υπό προθεσμία. Το επιχείρημα δεν μπορεί να εδράζεται στις αντικειμενικές δυσκολίες μιας νησιωτικής περιοχής αφ' ενός μεν διότι έτσι είναι και στο Αιγαίο αφετέρου διότι ακριβώς αυτό είναι και το στοίχημα, η διοικητική συνοχή μιας στρατηγικής σημασίας, νησιωτικής Περιφέρειας και μάλιστα στον σημαντικότερο θαλάσσιο δρόμο, στο κέντρο του μεσογειακού χώρου!
Η αλήθεια είναι ότι και η τοπική πολιτική δεν έχει να επιδείξει πρωτοβουλίες και δράσεις, που να υπογραμμίζουν την αδιαμφισβήτητη ιδιοσυστασία της ιόνιας Περιφέρειας. Από την ίδρυσή της, η συνοχή της ΠΙΝ θεωρείτο κατά βάση το προϊόν ενός επιτυχημένου παζαριού πόρων και δράσεων ανάμεσα στους τοπικούς παράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας των μεγάλων νησιών του Ιονίου. Σ' αυτό το έδαφος συχνά εκδηλώνεται η αβελτηρία των κεντρικών παραγόντων, που μικραίνουν και αυτοί την πολιτική στα μέτρα τους!
Ο ΕΟΤ τα τελευταία, αρκετά χρόνια υποτιμάται εκχωρώντας τη δικαιοδοσία του, εκών άκων, στο ιδιωτικό υποκατάστατό του, που δεν μπορεί να το κατηγορήσει κανείς για ανταγωνιστικό προσανατολισμό αν αυτός δεν υποστηριζόταν από δισυπόστατες φιγούρες παραγόντων. Το νέο Οργανόγραμμα του ΕΟΤ δεν είναι απλώς προϊόν παραλείψεων ούτε βεβαίως είναι φρόνιμο να ιδωθεί ως αφορμή τοπικής βεντέτας. Είναι πιο σοβαρά τα πράγματα.
