Ελληνο - ρωσικό θρίλερ με κερκυραϊκό άρωμα
Εντυπωσιακά ελλειπτική καταγραφή από τους έγκυρους Financila Times για την ρωσική παρέμβαση στα ελληνικά πράγματα με έμφαση στα Βαλκάνια και την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Εκτός του ότι φαίνεται αυτονόητη, η δημοσιογραφική τεκμηρίωση συχνά υπονοείται. Σε σύγκριση με την σχολή της Washington Post, που επιμένει να αποδίδει σχολαστικά στην πηγή την κάθε πληροφορία, το πρόσφατο διπλωματικό, κατασκοπευτικό θρίλερ των ελληνορωσικών σχέσεων έχει απ' όλα όμως υπό την πλέον διασταλτική έννοια. Η δε ελληνική συμβολή σ' αυτό, ξαναθυμίζει μέρες του Βατοπεδίου, που βεβαίως και δεν είναι άσχετες με το συζητούμενο αλλά συμποσούνται ως αυτονόητες υποθέσεις ενώ βεβαίως δεν είναι.
Στην περίπτωσή μας, η κερκυραϊκή εκδοχή της υπόθεσης έλκεται από την απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα δυο στελεχών της Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής ΄Eνωσης. Πρόκειται για την υπεραιωνόβια ρωσική Οργάνωση, που υπηρετεί τις διπλωματικές επιδιώξεις στην περιοχή, διατηρήθηκε με άλλη ονομασία στις μέρες της ΕΣΣΔ ενώ μετά το '90 πραγματοποιεί συχνά και πάντως ετησίως εκδηλώσεις στην Κέρκυρα. Κάτι που βεβαίως δεν είναι κακό όμως το ρεπορτάζ γύρω από την υπόθεση της απαγόρευσης εισόδου είναι φειδωλό και τσιγγούνικο, όπως αναμένεται σε τέτοιες περιπτώσεις, σε αποκαλύψεις. Επισημαίνεται η ένταση των καλών σχέσεων της ρωσικής Εκκλησίας με την Μητρόπολη της Κέρκυρας και τα νέα ήθη που έχουν εισαχθεί ως επιρροή. Δράσεις και καταστάσεις που εκτός των υπηρεσιών που προσφέρονται στη θρησκευτική πίστη, εκτείνονται έως τις επιδιώξεις διεύρυνσης του ζωτικού χώρου, όπως αυτές αποτυπώνονται στις σύγχρονες παραμέτρους του ανατολικού ζητήματος και της νέας γωγραφίας.
Επισημαίνεται ότι στην περίπτωση του μακεδονικού, εκτός της φιλολογίας περί του Μ. Αλεξάνδρου, η ρωσική ένσταση αναφέρεται στην επέκταση του ΝΑΤΟ. Όλα δείχνουν μάλιστα ότι το μείζον είναι εντέλει η τύχη του Βελιγραδίου. Επαμφοτερίζουσα η κατάσταση των Γιουγκοσλάβων, που αναφέρεται ως τέτοια ακόμα και στην αλληλογραφία του Μαρξ και του Ένγκελς για να επιβεβαιωθεί επανειλημμένα και στις σύγχρονες ιστορικές στροφές. Μια τέτοια εξέλιξη επιτείνει την αίσθηση πνιγμονής που μπορεί να αισθάνεται η Μόσχα ενώ επιδρά αντικειμενικά και στη διέλευση των αγωγών μεταφοράς ενέργειας στη δυτική Ευρώπη από την Ανατολή.
Η αντίθεση γερμανικής Ευρώπης - ΗΠΑ μπορεί να συνιστά δευτερεύουσα κατάσταση είναι όμως υπαρκτή όπως και η αναβίωση του άξονα Βερολίνου - Άγκυρας, υπό προϋποθέσεις ως αντίβαρο της αγγλοσαξονικής «Επικράτειας». Οι αναφορές στην ιστορική ελληνορωσική, διπλωματική αντιπαράθεση είναι ενδεικτικές, δεν φωτίζουν όμως επαρκώς τις εξελίξεις. Αλλά δεν είναι και εύκολα πράγματα αυτά. Εδώ ολόκληρος Τζέιμς Μποντ και δεν τα κατάφερνε πάντα...
