... Ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών
Σε συνέχεια του κύριου άρθρου υπό τον τίτλο «φτωχαίνοντας σ΄ έναν τόπο πλούσιο», επισημαίνεται ότι η μετατροπή της δικής μας παραγωγής σε ξένο εθνικό εισόδημα
αναφέρεται αποκλειστικά στον επιμερισμό της απόδοσης του κεφαλαίου, του «δικού» μας και του «ξένου». Δεν αφορά στην υπόθεση της «προσόδου» της εργασίας. Αυτή είναι έτσι κι αλλιώς ρηγμένη. Λειτουργεί σαν το βατράχι της γνωστής παροιμίας, που πληρώνει τον «τσάκο» των βουβαλιών στον ... βάλτο. Όμως οι συνέπειες του ριξίματος της εργασίας στη μοιρασία, αποτυπώνονται κι αυτές στο πολύπαθο σώμα της τοπικής αγοράς.
Οι μισθωτοί είναι η σταθερή της πελατεία αμέσως μόλις φύγει και ο τελευταίος τουρίστας. Δεδομένης μάλιστα της υπόστασης του ιστορικού Κέντρου, της παλιάς πόλης, έννοιας σύμφυτης με τη μικρή οικογενειακή επιχείρηση, οι προσδοκίες της περιορίζονται στην ανταπόκριση αυτού του καταναλωτικού σώματος, των εν Κερκύρα μισθωτών. Έτσι η θεμελιώδης υπεξαίρεση μέρους της αμοιβής της εργασίας, στην οικονομία της αγοράς, (επι)βαρύνει στην περίπτωσή μας, ακόμα μια φορά, και τη μικρή, τοπική επιχείρηση.
Με αυτή τη λιτή και υποχρεωτικά αφαιρετική περιγραφή, γίνεται εύκολα κατανοητό πως μια αριστερή πολιτική, όποιας εκδοχής (σ.σ. ακόμα δηλ. κι αν δεν μεγαλοστομεί υπέρ της ανατροπής των πάντων) είναι πρωτίστως αναδιανεμητική. Η διοικητική πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο, την Περιφέρεια και την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης υπήρξε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την απόπειρα καθιέρωσης αναδιανεμητικών δράσεων και προτάσεων στον πυρήνα της θριαμβεύσουσας, τουριστικής οικονομίας.
Αντ' αυτών, θεωρήθηκε προτιμότερο να καβαλήσει στο προσιτό, και λόγω της συγκυρίας, άρμα της αύξησης των αφίξεων, που προτρέπει σε εύκολους θριάμβους, επιλέγοντας μάλιστα αλαζονικά να μην συνεργάζεται με κανέναν τοπικό Φορέα και συλλογικότητα. Διατηρείται έτσι η επική συνθηματολογία από το ένδοξο 2015 ενώ ασκείται διοίκηση δια της πεπατημένης, της απορροφητικότητας κοκ. Και κάτι βαρύγδουπο για φινάλε: Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε». Καρλ Μαρξ: «Θέσεις για τον Φόυερμπαχ»!
* Και κάτι άλλο λιγότερο βαρύγδουπο, google-άροντας απορροφητικότητα, οι εικόνες που προτείνονται είναι από σερβιέτες!
