Η αιτία της υποχρηματοδότησης των υποδομών

Η Κέρκυρα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντίφασης που γεννά ένας κρατικός προϋπολογισμός υπερβολικών πλεονασμάτων. Την ώρα που το Υπουργείο Οικονομικών διαφημίζει δημοσιονομική «επιτυχία», οι Δήμοι του νησιού παλεύουν καθημερινά με ελλείψεις προσωπικού, υποδομές στα όρια της αντοχής τους και κοινωνικές ανάγκες που διογκώνονται, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες έντονης τουριστικής πίεσης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Κέρκυρα καλείται να διαχειριστεί προβλήματα ύδρευσης, απορριμμάτων, οδικού δικτύου και κοινωνικής μέριμνας, χωρίς τους αναγκαίους πόρους. Οι αρμοδιότητες αυξάνονται, η χρηματοδότηση όχι. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: προσωρινές λύσεις, εξάρτηση από έκτακτα προγράμματα και ένας μόνιμος αγώνας επιβίωσης των δημοτικών υπηρεσιών.

Τα υπερπλεονάσματα δεν είναι ουδέτερη τεχνική επιλογή. Είναι πολιτική απόφαση που προέρχεται από τις επαχθείς συμφωνίες με τους δανειστές για την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων, αφαιρεί πόρους από τις τοπικές κοινωνίες και τους συσσωρεύει στο κέντρο με προορισμό το βαρέλι δίχως πάτο. Στην περίπτωση της Κέρκυρας, αυτό μεταφράζεται σε αδυναμία υποστήριξης μακροπρόθεσμης πολιτικής, είτε για την προστασία του δημόσιου χώρου είτε για τη στήριξη των πιο ευάλωτων κατοίκων, μόνιμων και εποχικών.

Η συζήτηση για εναλλακτική πολιτική σε τοπικό επίπεδο δεν μπορεί να μένει στη διαχείριση της έλλειψης. Χρειάζεται πολιτική διεκδίκηση. Σταθερή και επαρκής χρηματοδότηση των Δήμων, ανακατανομή πόρων υπέρ των νησιωτικών περιοχών και προτεραιότητα στις κοινωνικές ανάγκες αντί για έργα βιτρίνας. Η Κέρκυρα δεν χρειάζεται απλώς περισσότερα κονδύλια· χρειάζεται ελευθερία πολιτικού σχεδιασμού και όχι επίδειξη πολιτικού ραγιαδισμού με την επίφαση μάλιστα ρεαλισμού.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να γίνει χώρος αντίστασης στο δόγμα των πλεονασμάτων, εφόσον μιλήσει συλλογικά και καθαρά. Γιατί όταν το κράτος εμφανίζει πλεονάσματα και η Κέρκυρα μετρά ελλείψεις, το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Είναι βαθιά πολιτικό – και αφορά στη δημοκρατία στην πράξη. Ακούει κανείς ή σας κούφαναν τα κάλαντα;