Μη φοβού τους Δαναούς!

Σενάριο που θα διαρκέσει για χρόνο άγνωστο (η Ισπανική γρίπη αναζωπυρωνόταν από το 1918 έως το 1921). Μάλιστα, σημαντική μακροχρόνια συνέπειά της ήταν η κάθοδος του μορφωτικού επιπέδου του πληθυσμού! Αυτό σημαίνει ότι σύντομα κάποια στιγμή τα μέτρα πρόληψης οφείλουν να γίνουν… ανθρώπινα.
 

Η αλήθεια είναι πως  οι κάθε λογής “Αθηναίοι” δεν είναι ακριβώς… ανεπιθύμητοι λεπροί! Φυσικά, δεν εννοούμε… για τώρα, αλλά σύντομα στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Η Κερκυραϊκή κοινότητα θα χρειαστεί να γίνει όχι απλώς παθητικά ανοιχτή, αλλά να επιδιώξει ενεργητικά  την αύξηση του πληθυσμού της και κατά συνέπεια και του όπως αναμένεται σφυροκοπούμενου εισοδήματός της, από την φτωχοποίηση των πάλαι ποτέ τουριστών της.  Για μέρη σαν την Κέρκυρα, είναι πολύ πιθανό ότι το παιχνίδι της επιβίωσης μεσοπρόθεσμα θα κριθεί από τη σημαντική αύξηση των πιθανών νέων μόνιμων και ημιμόνιμων κατοίκων και όχι πλέον μόνο των τουριστών.  
 

Άλλωστε, ένα τέτοιο ρεύμα μοιάζει αναμενόμενο, εάν και εφόσον περισσότερος κόσμος συνειδητοποιήσει τα βαθύτερα αιτια της τεράστιας ευπάθειας που αποδεικνύεται πως έχουμε, ως πολιτισμός, σε φυσικά φαινόμενα που πριν από ένα αιώνα δεν συγκλόνιζαν κατά τον ίδιο τρόπο τον κόσμο. Ο ρυθμός και τρόπος ζωής της μεγαλούπολης, όπως καταπίνει και την επαρχίες: με τα πυκνά στο χώρο και το χρόνο δίκτυα ανθρώπων, δραστηριοτήτων, ταξιδιών, ανταλλαγών αγαθών και… παθογόνων. Μπορεί και πολύ κακό όχι απλώς για το τίποτα, αλλά για περισσότερο κακό.
 

Φυσικά, η Κέρκυρα θα ανταπεξέλθει σε κάτι τέτοιο εφόσον θα αποκτήσει μια αναθεωρημένη και αναβαθμισμένη υποδομή πρώτα όσον αφορά την πρόληψη και καταστολή των πιθανών αναζωπυρώσεων της πανδημίας και κατά δεύτερο και πιο σημαντικό, όσον αφορά το προγραμματικό άνοιγμα της οικονομίας της και σε νέες δραστηριότητες. Και αν τελικά όλα αυτά δεν γίνουν με αυτό τον ιό, ίσως μας χρειαστούν ως σκέψεις για τον επόμενο.