Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα*
Με την πιθανότητα εξορύξεων υδρογονανθράκων στην περιοχή, η υπόθεση βαραίνει ακόμη περισσότερο.
Οι τοπικές κοινωνίες δεν είναι έτοιμες για όσα προοιωνίζονται στον τουριστικό και στον ενεργειακό τομέα. Η κεντρική κυβέρνηση, που αποδέχεται ευχαρίστως κάθε εκδήλωση επενδυτικού ενδιαφέροντος, αντιμετωπίζει την τοπική διοίκηση σαν ενοχλητική αλογόμυγα και, όπου μπορεί να την αποφύγει, το κάνει ανερυθρίαστα.
Στην περίπτωση των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων –και ενώ μαίνεται η λειψυδρία, λόγω της εγκατάλειψης του δικτύου στην τύχη του– εξακολουθεί να «σπέρνει» άδειες νέων μονάδων, στο όνομα μιας ανάπτυξης που, αλίμονο, ποτέ δεν περιλαμβάνει τους δρόμους και γενικότερα τις υποδομές.
Με την πιθανότητα εξορύξεων υδρογονανθράκων στην περιοχή, η υπόθεση βαραίνει ακόμη περισσότερο. Πρώτα πρώτα διότι έτσι η περιοχή εντάσσεται στον πυρήνα του ενεργειακού ενδιαφέροντος και ύστερα διότι, ως εκ τούτου, αλλάζουν οι κανόνες και οι συμπεριφορές. Και βεβαίως, διότι εντείνεται –τουλάχιστον– η περιβαλλοντική ανησυχία.
Στη γλώσσα των αποικιοκρατούμενων χωρών, η νέα συνθήκη απαρτίζεται από όλες τις κλίσεις και τα παράγωγα της λέξης «παραχώρηση». Εν ολίγοις, ο θρυλούμενος αναπτυξιακός θρίαμβος συνιστά το «διόδιο» που θα εισπράττεται ως αντίτιμο στη χορηγούμενη ελευθεροκοινωνία του παραχωρησιούχου, τόσο με τη στενή επιχειρησιακή έννοια όσο και με την ευρύτερη γεωπολιτική, αμυντική κ.ο.κ.
Σε όλα αυτά, η τοπική κοινωνία και οι διοικητικοί της θεσμοί περιορίζονται στην «έκφραση γνώμης»: φύλλο συκής μιας ελεεινά ξεβράκωτης δημοκρατικής λειτουργίας, που καλείται να νομιμοποιήσει τα ανομολόγητα, διαμαρτυρόμενη ελαφρώς.
Κι όμως, οι όποιες πολιτικές διεργασίες σε τοπικό επίπεδο οφείλουν πλέον να εξοπλιστούν με σθένος και γνώση, ώστε να χειριστούν την επαπειλούμενη αλλαγή φυσιογνωμίας του τόπου κατοικίας. Ας λάβει επιτέλους τέλος η ανάδειξη τοπικών «ηγεσιών» με μοναδικό κριτήριο τη δημοφιλία του κουμπάρου με το μεγάλο σόι, που κουβαλάει στον συνδυασμό ένα σακί ψήφους –και αυτό είναι όλο. Έπειτα μεταμφιέζεται σε φωτομοντέλο των σόσιαλ, για να μην ξεχνιέται η «κοινωφελής» του παρουσία.
Τα πρώτα σύννεφα της ανάπτυξης φάνηκαν ήδη στον ορίζοντα.
* «Η νύχτα έρχεται, η μπόρα δυναμώνει, κι όλα είναι χαμένα και προπολεμικά.» Υπό Διονυσίου τουΣαββοπούλου (1971).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
