Αν είχαμε μάθει τον ηλεκτρισμό από την ηλεκτρική καρέκλα ...

Σε πλείστες όσες περιπτώσεις αν δεν υπήρχαν οι ιντερνετικές σελίδες και τα σόσιαλ μίντια, που δίνεται η δυνατότητα του σχολιασμού και της έκφρασης, δεν θα μαθαίναμε ποτέ τίποτα γι αυτές τις προσεγγίσεις. Εισπράττεται έτσι ο αντίλογος, που διαφορετικά θα λάνθανε. Και κανείς δεν έχασε από την επαφή με την αντίθετη άποψη, με όποιον τρόπο και νάχει διατυπωθεί.

Στο ανοικτό σύστημα χωράνε όλοι, βεβαίως και οι γκεμπελίσκοι, κι οι νάρκισσοι. Και 'κείνοι, που κατέχουν την πάσα αλήθεια, που η προβολή της ηθικής τους μπορεί να συντρίψει... Καλύτερα να τη γνωρίζεις παρά να σέρνεται και να επιβεβαιώνεται σαν τον εκκωφαντικό αντίλαλο στον αποστειρωμένο χώρο της «αλήθειας» της. 
Τα ανοικτά θέματα, χρειάζονται αυτόν τον διαπαιδαγωγικό αντίλογο. Και οι διοικούντες, όσοι δεν είναι άρρωστοι με την αυθεντία τους, έχουν πολλά να μάθουν απ' αυτόν, ακόμα κι αν αδικούνται. Έχει κι ο λόγος την αξία αλλά και τα όρια του, που παναπεί πως το έργο είναι εντέλει εκείνο, που θα σφραγίσει την κάθε περίπτωση είτε κανείς αδικείται συστηματικά είτε λιβανίζεται από την αυλή του!

Ο λόγος είναι τρόπος να σκέπτεσαι κι όχι απλώς να διατυπώνεις. Έτσι και ο συστηματικός υβριστής απλώς εκτίθεται την ώρα που σπαταλάει τις λέξεις, πιστεύοντας ότι μπορεί να μειώσει όποιον συκοφαντεί. Στην προβολή της αυθάδειάς του φωτίζονται οι ιδέες από τις οποίες εμφορείται, αντίρροπες, όχι σπάνια, εκείνων που όταν συγκρατείται δηλώνει πως ακολουθεί.

Εν ολίγοις, το σημερινό ευρύ και ανοικτό σύστημα της μαζικής επικοινωνίας, επιβάλλει την αν(τ)οχή στα τρέχοντα, κοινωνικά ήθη διαλόγου και πολιτικής. Πρόκειται ούτως ή άλλως για πολιτισμική κατάκτηση, στην οποία βεβαίως και διατηρείται το δυσυπόστατον. Όπως και με το μαχαίρι μπορείς να μοιράσεις ψωμί αλλά και να σκοτώσεις ή να κόψεις τα δάχτυλά σου. Είναι θέμα χειρισμού και απόφασης.