Της Αρετής και της Κακίας
Σήμερα και η ελληνική κοινωνία δείχνει αποστροφή στους πολιτικούς, όχι όμως και στην πολιτική.
Της αρετής και της κακίας
Την απέχθεια κατά των πολιτικών συναντούσε κάποιος στις δυτικές χώρες της αφθονίας, από τα μέσα της δεκαετίας του '60 και μετά. Οι νεολαίοι της εποχής ιδιαιτέρως, την είχαν ενσωματώσει στην συμπεριφορά τους. Την είχαν κάνει στίχο, λογοτέχνημα και θεατρικό. Πήγαινε ασορτί με τη rock. Politicians sit yourselves down. There's nothing for you here*
Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα βιωνόταν το αντίθετο. Η έκρηξη της πολιτικότητας αποδίδεται στην απόπειρα της αποκατάστασης της δημοκρατίας κι αμέσως μετά στη μεταπολίτευση. Η τέχνη ως εκ της φύσεως της μεγέθυνε τα δρώμενα, ενορχήστρωσε τον μύθο τους και παρέδωσε έτσι στην συλλογική και ίσως και στην ιστορική μνήμη, την κοινωνική φυσιογνωμία μιας ολόκληρης εποχής.
Η ελληνική συμπεριφορά τότε μπορεί να ξένιζε τους άλλους (σ.σ. το εισέπρατταν όσοι σχετίζονταν), να θεωρούταν μια εθνική ιδιοτροπία. Στην πραγματικότητα ήταν μάλλον διαφορά φάσης. Κι ο λόγος γίνεται πάντοτε για τον αποκαλούμενο δυτικό κόσμο.
Σήμερα και η ελληνική κοινωνία δείχνει αποστροφή στους πολιτικούς, όχι όμως και στην πολιτική. Ίσως θεωρεί πως οι πρώτοι δεν είναι κοινωνοί της δεύτερης αλλά εκπρόσωποι γραφειοκρατικών θέσμιων, διαζευγμένων της γενέθλιας πράξης και της αφορμής. Κρατικά παράγωγα, ενός κράτους συχνά εχθρικού, τιμωρητικού και ταυτισμένου με τις διαθέσεις του κεφαλαίου.
Αντιθέτως, η ενασχόληση με τα κοινά και στην τοπική τους διάσταση και στην οικουμενική, είναι good, καλό. Πέραν του νεολαΐστικου ακτιβισμού που αποδίδεται στη φυσιολογική αντίσταση της ηλικίας στον επερχόμενο καταναγκασμό της αγοράς εργασίας, και συνήθως καταναλώνεται σε ενέργειες που ενσωματώνονται εύκολα στην συστημική λειτουργία, απαντάται και ο ριζοσπαστισμός.
Προς τα 'μπρος ή προς τα πίσω, ιδού το πάντοτε επίκαιρο σεξπηρικό ερώτημα. Διότι ριζοσπαστισμός μπορεί να είναι και η φοβική στάση απέναντι στα επερχόμενα, ριζοσπαστισμός είναι και η αναζήτηση του δρόμου ελευθερίας από τα δεσμά της αγοράς και των επιδιώξεων του κεφαλαίου. Τον πρώτο ριζοσπαστισμό μπορεί να εκπροσωπεί κι ένας πάμπλουτος, τον δεύτερο όχι. Η πολιτική άλλωστε δεν έπαψε ποτέ να αναφέρεται και στις δυο επιλογές του διλλήματος. Όσα χρόνια και να περάσουν έτσι θα είναι.
* Crosby, Stills, Nash & Young, Chicago.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
