Θερινής νυκτός;
Το ενδιαφέρον της δημοτικής Αρχής Πουλημένου ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργικότητα και η εικόνα του, καλεί σε ανασκάλεμα της μνήμης σχετικά με την πρωτοβουλία για την αναβίωση του ιστορικού, Δημοτικού μας Θεάτρου. Εκδηλώθηκε συμβολικά το 2003, 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της μαύρης επετείου του εμπρησμού μεγάλου τμήματος της πόλης, μαζί και του θεάτρου αλλά και της Ιόνιας Ακαδημίας, από τον καταστροφικό, γερμανικό βομβαρδισμό.
Οι φορείς της πρωτοβουλίας δεν εξαντλούσαν τον προβληματισμό τους στην αποκατάσταση της εικόνας, που φυλάσσεται στοργικά στις κερκυραϊκές ψυχές και αποτυπώνεται σε μύριες όσες παλιές φωτογραφίες αλλά επιχείρησε να αναμετρηθεί και με το αρχετυπικό πρόβλημα βιωσιμότητας της δομής. Αυτό διαπιστώνεται σε κάθε φάση της διαδρομής της, αφότου εξέλιπε η μοναρχία και τα πήγαινε - έλα των γαλαζοαίματων, δηλ. εδώ και 100 χρόνια, επιβεβαιώνεται και από την περιστροφή που τούδωσε ο αρχιτέκτονας της σημερινής του μορφής ώστε να το προικίσει ολόγυρα με μαγαζιά που θα συμβάλουν στη βιωσιμότητα του. Παρά ταύτα, ουδέποτε έπαψε να πένεται...
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε τότε η ιδέα της ολοκληρωτικής ανακατασκευής του Δημοτικού Θεάτρου και μάλιστα ως το προϊόν και το αποτέλεσμα της ενεργούς συμμαχίας του Δήμου με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και τη μετατροπή του νέου κτηρίου, πέραν της κύριας (πολυ)αίθουσας, σε έδρα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών (σ.σ. σήμερα θα μπορούσε και της Σχολής Παραστατικών Σπουδών). Η προσέγγιση αυτή επεκτάθηκε, συμπεριλαμβάνοντας και την παλιά Νομαρχία, οδηγώντας έτσι στην ανάγκη ανάπλασης της περιοχής.
Θα μπορούσε να αποδώσει αίθουσες, πλατό και στούντιο προς χρήση όχι μόνον των φοιτητών αλλά και κάθε σπουδαστή των σχολών των Φιλαρμονικών και των Ωδείων σε μια δημιουργική ώσμωση, παρέχοντας πρόσθετη αίγλη στην υπόσταση του νησιού της μουσικής, προκαλώντας δημιουργική «σύγχυση» εάν δηλ. η Κέρκυρα είναι αποκλειστικά ένας όμορφος επισκέψιμος τόπος ή μήπως και έδρα της επιστήμης των τεχνών; Κάτι σαν το υπόδειγμα του Κέιμπριτζ δηλ., που ίσως δεν θα το γνώριζε κανείς πέραν των Βρετανών, εάν δεν ήταν ο τόπος του φερώνυμου πανεπιστημίου...
Δεν είναι κακό να κάνεις όνειρα! Σημειωτέο δε πως βρισκόμαστε στην αρχή νέας προγραμματικής περιόδου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
