Όταν ο καίσαρας Τιβέριος* επέστρεψε...
Το να ζητείται από τον λαϊκό παράγοντα να προσχωρήσει στους θριάμβους της αποπειρώμενης σύγχρονης pax americana εκεί που άλλοτε ήταν οι Ρωμαίοι, είναι τουλάχιστον προκλητικό όσο και ανιστόρητο.
Το σχέδιο Τραμπ βοήθησε και τον ισραηλινό στρατό να απαγκιστρωθεί. Είναι κάτι που δεν πολυαναφέρεται στις αναλύσεις, παραγνωρίζοντας ότι και τις πέντε προηγούμενες φορές που εισέβαλε στην περιοχή δυσκολεύτηκε να επιστρέψει. Η επίδειξη πολεμικής ετοιμότητας από τη Χαμάς και τις άλλες ένοπλες ομάδες της αντίστασης κατά του Ισραήλ αποκαλύπτει τις δυσκολίες της επόμενης μέρας. Όσο για τους άλλους εγγυητές της εφαρμογής του σχεδίου, ο καθένας είχε και μια δεύτερη σκέψη (ή μήπως πρώτη;) στο πλασάρισμα της δικής του υπόθεσης στο καυτό πεδίο της Μ. Ανατολής.
Και βεβαίως, δεν πρόκειται αποκλειστικά και μόνον για τη Μ. Ανατολή, ούτε καν σ' αυτή μαζί με τις θερμές θάλασσες. Πρόκειται για την αναζήτηση των νέων ισορροπιών στον αποκαλούμενο και πολυπολικό κόσμο. Κάτι που, βεβαίως, αφορά και την Ελλάδα, καθώς με τις εξελίξεις, π.χ. στη Συρία, οι πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάννης κατέστησαν ανενεργές επί του πολεμικού πεδίου. Κι έτσι διαρκώς αμφισβητείται όλο το πλαίσιο, που έλκει την προέλευσή του από τις αρχές του 20ού αιώνα και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η κατ’ αρχάς εφαρμογή του σχεδίου Τραμπ για τη Γάζα να λογίζεται και ως πρώτη μέρα της καινούργιας εποχής, κατά την οποία ενθαρρύνονται οι αναθεωρητικές σκέψεις. Ενώ και ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ, με τον χαρακτηριστικό τρόπο που τοποθετείται, επιδεικνύοντας ανωτερότητα και απορρίπτοντας το διπλωματικό savoir vivre, αποκαλύπτει «ποιους συμπαθεί και ποιους όχι». Και βεβαίως δεν πρόκειται για προσωπικές ευαισθησίες και προτιμήσεις...
Σ’ αυτό το αλισβερίσι, η πιο σίγουρη διαπίστωση είναι η αναγνώριση της παλαιστινιακής αντίστασης — είτε τη συμπαθεί κανείς είτε όχι. Όλα τα άλλα είναι λυκοφιλίες ανάμεσα στους πρώην πλανητάρχες και τις επιρροές τους, με όρους Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όμως. Διότι με τα σημερινά δεδομένα δεν ερμηνεύονται αυτές οι σχέσεις. Και όχι μόνον δεν εξηγούνται, αλλά το να ζητείται από τον λαϊκό παράγοντα να προσχωρήσει στους θριάμβους της αποπειρώμενης σύγχρονης pax americana εκεί που άλλοτε ήταν οι Ρωμαίοι, είναι τουλάχιστον προκλητικό όσο και ανιστόρητο.
* Και ο Μπλερ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
