Το κόστος της διαχείρισης των σκουπιδιών

Το φιλί της ζωής, αλλά για πόσο, δέχθηκαν οι περιφερειακοί, κερκυραϊκοί δήμοι με την παράταση της χρήσης του ΧΥΤΑ της Παλαίρου για τα σκουπίδια τους. Η υποχρέωσή τους να χρησιμοποιούν ηπειρωτικό τελικό αποδέκτη συνδέθηκε με την επεξεργασία των σκουπιδιών στο εργοστάσιο του Ελευθεροχωρίου/Δωδώνης και την ταφή του υπολείμματος. Η εκτόξευση του κόστους διαχείρισης, σ’ αυτή την περίπτωση, θα ήταν εύλογη και ταυτοχρόνως απαγορευτική. Έτσι, παρατείνεται η μεταφορά και η ταφή σύμμεικτων σκουπιδιών, σε πείσμα της φιλολογίας περί σύγχρονης διαχείρισης.

Κι όμως, η Κέρκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιεί εξ αρχής το ηπειρωτικό εργοστάσιο, εφόσον είναι η πλησιέστερη σ’ αυτό περιοχή μετά τα Γιάννενα. Η μεταφορά απέναντι θα γινόταν με νυχτερινούς πλόες — κάτι σαν τα οχληρά, ή και σε συνδυασμό με τη μεταφορά των οχληρών.

Το αγκάθι εξ αρχής ήταν η ταφή του υπολείμματος, την οποία αρνούνταν οι Σύνδεσμοι, επικαλούμενοι τη μετατροπή των χωριών τους σε χώρο υποδοχής των κερκυραϊκών σκουπιδιών, επιταχύνοντας έτσι τον κορεσμό τους και την ανάγκη κατασκευής νέων κυττάρων. Έτσι, ενώ το εργοστάσιο ζητούσε σκουπίδια, οι ΧΥΤΥ τα απέτρεπαν.

Τώρα, με αφορμή την απόφαση Γραφάκου για την αλλαγή του προορισμού των κερκυραϊκών σκουπιδιών από την Αιτωλοακαρνανία στην Ήπειρο, τέθηκε — έστω και για λίγο, έστω δια της τεθλασμένης — η παράμετρος του κόστους της επεξεργασίας των σκουπιδιών σε εργοστάσιο, που θα μας απασχολήσει ξανά, οψέποτε κατασκευαστεί το κερκυραϊκό στο Τεμπλόνι.

Και σα να μην έφθανε αυτό, έρχεται ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την καύση του υπολείμματος — εν προκειμένω, του κερκυραϊκού — στην Κοζάνη. Στο κόστος της πόρτας του εργοστασίου θα προστεθεί και η μεταφορά του υπολείμματος στη Δυτική Μακεδονία.

Κάτι σαν αυτό που προέκυψε τώρα, δηλαδή, και αποδόθηκε σε αστοχία του Γραφάκου...