Στου Γογγάκη

Συνέπεσε η καταστροφή της επιχείρησης του Σπ. Γογγάκη με την παρατεταμένη βροχόπτωση, το γκρίζο της ημέρας· κι έτσι μια θλίψη σκεπάζει την Κέρκυρα. Οι σκέψεις όλων μας στον ίδιο τον Σπύρο και την οικογένειά του. Δεν είναι μόνον η φωτιά — που δεν το λες και λίγο· είναι η σχέση του με αυτήν την επιχείρηση, έργο ζωής, για το οποίο είναι δικαίως περήφανος.

Μια επιχείρηση-κόσμημα, με πρότυπες συνθήκες λειτουργίας, τεχνολογική επάρκεια και λειτουργικότητα θαυμαστή.

Είναι, ακόμη, και η σχέση της επιχείρησης με τους εργαζομένους της, που μιλούν γι’ αυτήν με τα καλύτερα λόγια.

Η ευχή να βρει το κουράγιο να ανασυνταχθεί είναι στα χείλη όλων.

Συγχαρητήρια αξίζουν τόσο στους πυροσβέστες, που επιχείρησαν σε αντίξοες συνθήκες και μέσα στη βροχή, ενώ η φωτιά στο εσωτερικό κατέκαιε τα πάντα — σωστή κόλαση.

Συγχαρητήρια και στον Μάκη Πουλημένο και τη Δημοτική Πολιτική Προστασία, που ρίχτηκαν στη μάχη από την πρώτη στιγμή και βρήκαν τον χρόνο να ενημερώσουν με βίντεο και φωτογραφίες, καταξιώνοντας τον ρόλο του δημόσιου ανθρώπου που τιμά την αποστολή του καθημερινά.

Δεν ακούστηκε καλά η πληροφορία ότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να προβλέπει την αποζημίωση των εργαζομένων σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον χάσουν τη δουλειά τους.

Και σα να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν και δεδικασμένα που ενισχύουν την πεποίθηση για κράτος ανυπόληπτο απέναντι στην εργασία γενικώς.

Θα άξιζε τον κόπο οι Κερκυραίοι βουλευτές, με αυτή την οδυνηρή εμπειρία, να προβάλλουν την ανάγκη θέσπισης αρωγής για τους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους απόρροια καταστροφών — είτε φυσικών είτε της αγοράς.

Η χθεσινή ήταν μια κακιά μέρα. Πολύ πίκρα και οργή.

Πρόσωπα συνοφρυωμένα για το κακό που μας βρήκε.

Κάτι τέτοιες ώρες είναι που επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα της δημοκρατικής, εργατικής αλληλεγγύης.