Η συνεργασία έστω ως άθλημα

Τα αθροιστικά ποσοστά των κομμάτων που διαφωνούν ρητά με την ατζέντα της παγκόσμιας αρρύθμιστης  αγοράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΠΛΕΥΣΗ, ΜέΡΑ25) κινήθηκαν περίπου στο 44% στις εκλογές του Μαΐου.

Η απλή αναλογική οδήγησε στον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης, με βασική αιτία την αδυναμία επίδειξης προς τον ψηφοφόρο κάποιας έστω και ελάχιστης ικανότητας συνθετικού διαλόγου που θα οδηγούσε σε κυβέρνηση συνεργασίας, με την εξαίρεση πάντως του ΜέΡΑ25, που καλούσε σε ανοιχτό τέτοιο διάλογο από το καλοκαίρι του 2022. Στο διάλογο αυτό ανταποκρίθηκε τελικά μόνο η Λαϊκή Ενότητα, ώστε να σχηματιστεί το ΜέΡΑ25-συμμαχία για τη ρήξη. Ο κόσμος σωστά δεν έλαβε σοβαρά υπόψιν ή και τιμώρησε με παταγώδη εκλογική απόρριψη τη Βαβυλωνία της εναλλακτικής πρότασης στην Ελλάδα του 2023.

Τώρα, με την ενισχυμένη αναλογική, το ποσοστό αυτό ούτως ή άλλως δεν μπορεί να κυβερνήσει, ούτε να νομοθετήσει. Τι μπορεί να κάνει όμως; Αφού δεν πρόκειται να ενωθεί, επικαλούμενο χάσματα μεταξύ των επιμέρους οραμάτων, μπορεί να προβεί έστω σε μία (1) άσκηση συνεργασίας, μια προπόνηση που μπορεί να οδηγήσει μια μέρα και σε νικηφόρο αποτέλεσμα.

Μπορεί δηλαδή να δοκιμάσει να κατεβάσει στην επόμενη Βουλή έστω και ένα κοινά επεξεργασμένο νομοσχέδιο, που προφανώς δεν θα υπερψηφιστεί, αλλά θα αποδείξει ότι η εναλλακτική είναι όντως κάτι που υπάρχει. Ένας προνομιακός τομέας για να γίνει κάτι τέτοιο είναι π.χ. η Υγεία, ένας άλλος η Παιδεία.

Ακόμη και αν το ΜέΡΑ25 – συμμαχία για τη ρήξη καταφέρει τελικά να μπει στη Βουλή, όπως άλλωστε αξίζει στο ρεαλιστικά ανυπάκουο κοινοβουλευτικό έργο του ως σήμερα, για το διαφαινόμενο ως τεράστιο κενό αντιπολίτευσης, στην επόμενη τετραετία, δικαιολογίες δεν θα υπάρχουν, μόνο προφάσεις!