Το δώρο της αποδοχής

Ωστόσο, η εξερεύνηση του κόσμου και του εαυτού μας θα μένει πάντα στη μέση, ημιτελής, αν δεν βρούμε λόγο να βγαίνουμε από το κρεβάτι μας, άλλον από το κυνήγι των εφιαλτών μας. Όταν επιθυμούμε την ευτυχία ως ηρεμία νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε θετικά, αλλά η επιδίωξη αυτή πολύ συχνά είναι συγκαλυμμένη γκρίνια ή/και ανησυχία.
Συχνά βρίσκουμε καταφύγιο θετικού νοήματος στην αγάπη. Η αγάπη έχει δύο όψεις, μία ως φροντίδα και προστασία και μία ως αποδοχή. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, εννοούμε την αγάπη μόνο με την πρώτη όψη της. Τότε, η αγάπη ως μέριμνα και προστασία μπορεί να μάς παγιδεύσει εκ νέου σε αρνητικά συναισθήματα, που αυτή τη φορά θα προβάλλουν απλώς πάνω στους αγαπημένους μας. Έτσι, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους άλλους είναι η αποδοχή τους όπως είναι και ιδίως με τους κινδύνους που επιφέρουν στον εαυτό τους. Βεβαίως, αυτό είναι και το καλύτερο δώρο που μπορούμε να περιμένουμε από τους αγαπημένους άλλους να φέρουν σε μας. Η δική μας αποδοχή όπως είμαστε, χωρίς να «βάλουμε ζακέτα», πολύ δε περισσότερο ούτε να αλλάξουμε το χρώμα της.
Η αποδοχή απελευθερώνει. Μάλιστα, ως αμοιβαία κατάσταση μπορεί να λειτουργήσει και ως μέτρο της κοινωνικής ελευθερίας μας. Προσοχή χρειάζεται όμως ώστε να μην μπερδεύεται με την παραμέληση. Η τελευταία είναι αδιαφορία, είναι μια χειραφέτηση των άλλων αλλά «εχθρική» και δεν συνιστά μέριμνα για την ελευθερία τους. Αν λοιπόν η αποδοχή περιλαμβάνει κάποια ελάχιστη προστασία, δεν μπορεί παρά να αφορά στην προστασία της ελευθερίας των άλλων και μαζί και τη διεκδίκηση της προστασίας της δικής μας ελευθερίας.
Φυσικά, η αποδοχή δεν καταπίνεται σαν χάπι και δεν χορηγείται ως ένεση. Απαιτεί πολλή δουλειά με τους δαίμονες μέσα μας, την επανεκπαίδευσή μας επί του σχετίζεσθαι καθώς και την ισόβια επαγρύπνηση.
Ως δώρο, είναι και ένας τρόπος να βγάλουμε τα Χριστούγεννα χωρίς πολλά έξοδα! Καλές γιορτές!