Έρωτας και τουρισμός
Κώστας Σπίγγος
02 Ιουλίου 2019
/ 10:40
Γράφει ο Κώστας Σπίγγος
Αν η γενεσιουργός αιτία ιδέα του έρωτα είναι η ανθρώπινη συντροφική σχέση, του τουρισμού είναι η βίωση ενός πολιτισμού. Η ιδέα του τουρισμού δεν εξαντλείται συνήθως στην «άδεια» από την εργασία, που άλλωστε μπορεί να ξοδευτεί και στο σπίτι μας. Στην ανώτερη μορφή τους, οι διακοπές θα μπορούσαν να σημαίνουν την προσωρινή βίωση μιας διαφορετικής ζωής. Όταν είναι έτσι, στην κατανομή των επαγγελματικών κλάδων, ο τουρισμός ανήκει σε μια ιδιαίτερη ομάδα. Σε αντίθεση με πολλές άλλες υπηρεσίες, στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας, η οικονομική ανταλλαγή δεν περιορίζεται στο καθιερωμένο 8-ωρο. Δεν αφορά μέρος της ζωής του ντόπιου, αλλά το σύνολο αυτής, εκεί που οδηγεί, εκεί που ψωνίζει, εκεί που πάει για μπάνιο και που διασκεδάζει ο ίδιος, εκεί που κοιμάται.
Στη σύγχρονη μορφή διακοπών, συμβαίνει κάτι ενδιάμεσο: η ανάπαυλα συνδυάζεται όχι με τη βίωση κάποιων «αξιοβίωτων» του άλλου πολιτισμού, αλλά με την απλή θέαση κάποιων αξιοθέατων. Σε μέρη με αξιοθέατα αλλά χωρίς πολιτισμό (δηλαδή με παλιά, νεκρή και όχι ενεργό ζωή), ο τουρισμός εξαντλείται στην ηδονοβλεπτικού τύπου επίσκεψη κούφιων κατασκευών των παλαιών ανθρώπων και φυσικών τοπίων και φαινομένων. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ισοδυναμεί με τον αγοραίο έρωτα.
Διάλεξε, πλήρωσε, κατανάλωσε, ας περάσει ο επόμενος.
Όμως τα αξιοθέατα της Κέρκυρας δεν είναι νεκρά και η Ναυσικά κάνει αγοραίο έρωτα σχεδόν όλο το 24ωρο για πολλούς μήνες κάθε χρόνο με τους επισκέπτες της, όντας στην αιχμή της τουριστικοποίησής της. Όραμα ανάπαυσης αυτοί, ανάπτυξης εμείς, Πρόκειται για ανάπτυξη ή για συγκαλυμμένη εκπόρνευση; Η ολοκληρωτική απώλεια του χαμόγελου, της κανονικότητας, της ηρεμίας, της ευγένειας, των φιλικών σχέσεων και του ύπνου μας, όπως άλλωστε και η ανήκουστη αντίφαση της καθολικής «χαβουζοποίησης» τοπίων, παραλιών και θαλασσών ενός τουριστικού προορισμού συνιστούν επιχειρήματα υπέρ του δεύτερου.
Στη σύγχρονη μορφή διακοπών, συμβαίνει κάτι ενδιάμεσο: η ανάπαυλα συνδυάζεται όχι με τη βίωση κάποιων «αξιοβίωτων» του άλλου πολιτισμού, αλλά με την απλή θέαση κάποιων αξιοθέατων. Σε μέρη με αξιοθέατα αλλά χωρίς πολιτισμό (δηλαδή με παλιά, νεκρή και όχι ενεργό ζωή), ο τουρισμός εξαντλείται στην ηδονοβλεπτικού τύπου επίσκεψη κούφιων κατασκευών των παλαιών ανθρώπων και φυσικών τοπίων και φαινομένων. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ισοδυναμεί με τον αγοραίο έρωτα.
Διάλεξε, πλήρωσε, κατανάλωσε, ας περάσει ο επόμενος.
Όμως τα αξιοθέατα της Κέρκυρας δεν είναι νεκρά και η Ναυσικά κάνει αγοραίο έρωτα σχεδόν όλο το 24ωρο για πολλούς μήνες κάθε χρόνο με τους επισκέπτες της, όντας στην αιχμή της τουριστικοποίησής της. Όραμα ανάπαυσης αυτοί, ανάπτυξης εμείς, Πρόκειται για ανάπτυξη ή για συγκαλυμμένη εκπόρνευση; Η ολοκληρωτική απώλεια του χαμόγελου, της κανονικότητας, της ηρεμίας, της ευγένειας, των φιλικών σχέσεων και του ύπνου μας, όπως άλλωστε και η ανήκουστη αντίφαση της καθολικής «χαβουζοποίησης» τοπίων, παραλιών και θαλασσών ενός τουριστικού προορισμού συνιστούν επιχειρήματα υπέρ του δεύτερου.