Ο Θεός φυλάξοι!

Βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις έντεκα θέσεις, που αποδίδονται σε κύκλους της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, και υποστηρίζουν την προοπτική συμφωνίας με την κυβέρνηση ενόψει μάλιστα της συνταγματικής αναθεώρησης. 

Είναι πρόδηλο ότι η κερκυραϊκή Εκκλησία πολιτεύεται. Και το κάνει με συγκεκριμένο πρόσημο, ηγούμενη ή αναπαράγοντας τον λόγο συγκεκριμένης, πολιτικής παράταξης έως και την πλέον ακραία εκδοχή της. Είναι αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά της να το κάνει και να δεχτεί την κριτική γι' αυτό, αποποιούμενη έργω την ιδιοσυστασία του ακαταμάχητου της πίστης, που βρίσκεται αντικειμενικά στο απυρόβλητο. Η Δημοκρατία ως λειτουργικό πλαίσιο και ως ήθος είναι πιο ανεκτική και γι' αυτό πιο ευέλικτη, ικανή να μορφοποιείται από τις εξελίξεις, τις περισσότερες φορές χωρίς να υπερβαίνει τις γενεσιουργές αφορμές της. 
Τα πιστεύω ή τα δέχεσαι ή τα αρνείσαι. Είναι πεποιθήσεις ακαταμάχητες. Δεν είναι δυναμικοί συλλογισμοί, που διαμορφώνονται με την εξέλιξη του πολιτισμού. Γι' αυτό άλλωστε και οι υπεραιώνιες αναφορές, μεταξύ των άλλων, στο ντοκουμέντο της κερκυραϊκής, ιερατικής σύναξης, που υιοθετούν μια εκδοχή για την εξέλιξη της ιστορίας και των θεσμών στην περιοχή, τέτοια που κατά την πεποίθησή τους αρκεί για να τεκμηριώσει και την σύγχρονη στάση τους. 
Επί του (γεω)πολιτικού παρόντος, οι σχέσεις της κερκυραϊκής Εκκλησίας με τη Μόσχα, συνιστά αναπόδραστα εμπλοκή και σ' αυτό το πεδίο. Παίρνει αποστάσεις, ορατές εφόσον χρειαστεί, τόσο από την Κωνσταντινούπολη όσο και από την Αθήνα. Η θρησκευτική θέσμιση στα Βαλκάνια δεν είναι ατραξιόν. Είναι πολιτική/διοικητική παράμετρος, δέον όπως σταθμίζεται σε κάθε ιστορική φάση. Υπ' αυτήν την έννοια, είναι δύσκολο να αναγάγει κανείς τις κινήσεις της, αποκλειστικά και μόνον στο εσωτερικό πεδίο και μάλιστα για λόγους ιδεολογικής αναπαραγωγής και εντυπώσεων. Οι καιροί είναι μεν ενδιαφέροντες αλλά καθόλου αθώοι!